Nike’s Air Force One goes Canal Street

Toen ik een paar jaar geleden sneaker zette op New Yorkse bodem (en me bijna een week lang in de hemel waande), ben ik er ook geweest: in Canal Street. Zeg maar het copycouture walhalla van New York, waar de fake Fendi’s, Louis Vuitton’s Gucci’s en Rolexen niet aan te slepen zijn. Overal zie je kraampjes vol met kopieën van de grote modemerken, en elke verkoper heeft een mannetje op de hoek van de straat op de uitkijk staan, die in zijn mobiele telefoon begint te blèren zodra er politie aankomt. Wat er vervolgens gebeurt liet mij sprakeloos achter: winkels worden binnen enkele seconden gesloten achter dikke rolluiken, kraampjes worden ingeklapt en kleedjes met verse koopwaar worden opgerold en in vuilniszakken gestopt. Het is bijna surrealistisch: wat eerst nog een bruisend walhalla vol fake designercouture is, is drie tellen later een verlaten gebied in hartje New York.

En toch heeft het iets, die straat vol fake, want waar anders kun je bijvoorbeeld van die lekkere foute gouden Chanel-kettingen kopen? Of doorknockers? Of ‘I Love NY’-memorabilia? Zelfs Marc Jacobs, die aan het roer staat bij Louis Vuitton, kan de humor wel inzien van de kraampjes vol (fake) Vuitton-tassen. Hij zette vorig jaar een kraam vol met handtassen op voor de deur van het Brooklyn Museum, waar op dat moment een expositie over het modehuis gaande was. Een kraam met échte Vuitton handtassen, wel teverstaan.

Sneakerstore SoleFood NYC bracht deze week een speciale sneaker naar buiten als parodie op wat er gaande is in Canal Street. De Air Force One van Nike is voorzien van verschillende patronen van de grote modemerken, zoals Gucci, Chanel, Louis Vuitton (het is zelfs een Stephen Sprouse-printje geworden!) en Rolex, die vaak worden gekopieerd. Het blauwe leer met handtasjes-print  is in dat licht ook wel heel funny, evenals de gouden enkelband, die staat voor de vaak gekopieerde Rolex-horloges die in Canal Street worden verkocht (ook wel: ‘Folexes’). Laatstgenoemde is gelukkig wel van elastiek gemaakt, anders ben je zo drie uur verder als je je schoenen probeert aan te trekken…

Hoe hysterisch ook, ik zou ze wel dragen. Want dan ben ik toch weer eventjes een heel klein beetje terug op Canal Street, in de geur van goedkoop plastic en tussen de fake Fendi’s…

Blame it on my Youth – Chet Baker

8 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *