Ik nam de collectie nog eens in mij op toen ik laatst mijn nieuwe kledingkast aan het inrichten was: ik heb tassen in werkelijk alle (vreemde) soorten, (bonte) kleuren en (onhandige) maten. Eindeloos veel clutches (die ik gemiddeld 2x per jaar draag omdat je ze altijd in je hand moet houden), een berg beeldige tassen met pompoms, kraaltjes en lovertjes die er al vanaf vallen als je er maar naar kijkt en tassen van lichte zomerstoffen (dikwijls gekocht op warme, zonnige vakantieadresjes) die de gemiddelde Nederlandse regenbui niet zouden overleven. Toen ik dat zo allemaal bekeek, dacht ik bij mezelf: ik moet maar eens een fatsoenlijke, basic (dat woordje komt meestal niet in mijn vocabulaire voor), degelijke (dat woordje evenmin) tas zien te vinden. Een zwart exemplaar, want dan hoef ik ook niet zo moeilijk te doen omdat de kleur van mijn jas vloekt bij de kleur van de pompoms op mijn tas of er too much going on is in mijn outfit.

Nu heb ik in de tussentijd massa’s leuke tassen voorbij zien dansen op mijn computerscherm, besnuffeld in winkels en gadegeslagen in tijdschriften en catalogi, maar de zwarte tassen die ik zag vond ik over het algemeen nogal… saai. Want neem nou deze oldskool schooltassen van het populaire Cambridge Satchel, ontworpen door ontwerpersduo Basso & Brooke… die zijn noch basic, nog zwart, maar o wat maakt mijn hart hier een sprongetje van. Ik vrees dat er niks anders opzit dan leren leven met het feit dat ik gewoon een bonte, hysterische, onpraktische-tassen-meisje ben. En ach, er zijn ergere dingen in de wereld.

Iets te heftig to your taste? The Metallics-collectie van Cambridge Satchel is ook heel fraai.