Elke dag, de hele dag door, kom ik nieuwe producten, ideeën en inspiratie tegen. Daarom heb ik ook een soort Inspector Gadget-achtige arm ontwikkeld, waaraan een notitieboekje vastzit. Die is bestemd om al dat leuks in op te schrijven. En wel onmiddellijk.
Omdat ik zo heel veel losse krabbels, plaatjes en dingen verzamel van dingen die eigenlijk het delen waard zijn, geef ik je regelmatig een kijkje in mijn Notebook. Dit keer: alles wat je nodig hebt voor een avondje bankhangen in de herfst.
Mijn vriend en ik moeten ons altijd verontschuldigen als we onverwacht gasten over de vloer krijgen (en trouwens ook als dat niet zo onverwacht is; want dan vergeten we het altijd): wij hebben namelijk nooit wat te drinken in huis. Of nou ja: thee, koffie, gin en bier hebben we genoeg in huis (en de verdwaalde fles wijn), in de meest exotische soorten ook nog. Maar gewoon een glaasje fris voor op de dag, dat moeten we je verschuldigd blijven. Toch moet ik toegeven dat ik in de zomer – als ik de koffie en thee wat vaker laat staan – soms wel zin heb in een lekker koud (non-alcoholisch) drankje. En dan het liefst iets wat ik in een grote kan klaar kan zetten, zodat ik in één keer klaar ben. Zo ontdekte ik op het North Sea Jazz Festival de sinaasappellimo met steranijs, die ik nu regelmatig maak. Vindt bijna iedereen lekker. Evenals mijn homemade ijsthee van earl grey, met een dikke schijf sinaasappel erin (ik bespeur hier een sinaasappelthema). Maar o, wacht maar tot je de roze limonade van rabarber hebt gezien (en geproefd!) die Gizzi Erskine maakt in bovenstaand filmpje. Een feest voor het oog én je smaakpapillen.
Onderweg katten tegenkomen. Ik sta regelmatig in wildvreemde vensterbanken te loeren of kopjes in ontvangst te nemen terwijl ik over straat loop, met toevallige kat-passanten on the way. 
Blote voeten-weer! Of in ieder geval blote enkels-weer! Zelf ijsthee maken van earl grey Uitgebreid uiteten met je lief. En dan ’s avonds laat in het donker gearmd teruglopen naar de auto Een bosje ranonkels op tafel (ik heb nu van die leuke witte met een roze randje) Lekker naar de kapper. Je hebt het verdiend, come on! Biertjes met leuke etiketten. Brouwerij Oedipus uit Amsterdam kan er bijvoorbeeld wat van. Swan Market. Een soort tot leven gekomen versie van Etsy met kraampjes van creatievelingen maar ook food trucks en live muziek. Je winterjas weer héél diep achter in je kast opbergen. Zie je pas over een paar maanden weer, de groeten! Vrolijke sokken met ananassen van de HEMA
Zelf chocolade maken a la Rachel Khoo Neefje op schoot en je neus diep in zijn haartjes duwen (Zwitsal! Liefde!) Je voeten van de pedalen af gooien tijdens het fietsen. Dinner & een concert bij de North Sea Jazz Club. Lekker aan een tafeltje met je snufferd zo ongeveer óp het podium. Zó relaxed. Streepjesshirts. A girl can never have too many! Wakker worden in het zonlicht.Radio6. Ik had altijd een bloedhekel aan radio vanwege 1) de slechte muziek die er doorgaans op wordt gedraaid en 2) het domme gekakel van de meeste radiodj’s maar toen ontdekte ik Radio6, al jaren mijn trouwe metgezel onder werktijd. Met lekkere soul & jazzmuziek en leuke radiodj’s die leuke dingen te vertellen hebben (Angelique Houtveen is my favo!). Als je net als ik freelancer bent en veel in je uppie werkt, is het zo fijn & vertrouwd om van die lekkere radiostemmen op de achtergrond te horen die nog weleens wat leuks met je delen. En dan nu het nieuws-waar-je-niet-blij-van-wordt: Radio6 wordt waarschijnlijk wegbezuinigd. Laten we hier met z’n allen een stokje voor steken en vooral keihard verkondigen dat Radio6 moet blijven! Like de facebookpagina en strijd mee!
Onder het mom van mindfulness probeer ik vaak onder de douche een kleine ‘Shower Power Meditation’ te doen:
Hoera, het is weer tijd voor ijsjes! Via
Zelf chocoladerepen maken is zó leuk. Supertip: versier ze met eetbare bloemen. Prachtig! Via
I do love a good mural. Deze is van Chris Uphues.
Maak Korean Fried Chicken met Gizzi Erskine:
Gala Darling benadrukt het nog een keer: je kunt niet genoeg stilstaan bij de dingen waar je blij van wordt. Count your blessings!
Lena Dunham (GIRLS) en Jennifer Saunders (Absolutely Fabulous) praten over seks, drugs en feminisme:
Space NK Apothecary is een Britse winkel met bijzondere beautyproducten. Je shopt via de website, of bij een van de 62 winkels in Groot-Britannië. Omdat Space NK dit jaar 20 jaar bestaat, werden er 20 prominente gasten uit de wereld van muziek, kunst, mode, eten & drinken en beauty aangesteld als ‘The Beauty Council’ (vrij vertaald: de beautyraad). In minifilms laten zij zien wat beauty voor hen betekent. De films zijn te zien via de www.spacenk.com en voor elke klik wordt er een donatie gemaakt richting Women for Women.
Gizzi Erskine, één van mijn favoriete chefs, is ook te zien in haar eigen minifilm. Voor haar komt schoonheid voort uit het vinden van magie in alledaagse dingen. Dus als ze een Earl Grey Chocolate Fudge Taart bakt, stopt ze daar een geheim speciaal ingrediënt in…
Dit gerecht is zo gruwelijk lekker, dat je je chopsticks erbij opeet. En, zoals het de beste recepten betaamt: het is doodeenvoudig en snel klaar (doordeweeks ben ik vaak een lazy cook). Ik kwam het recept tegen in ‘Skinny weeks and wicked weekends‘ van mijn bff Gizzi Erskine (denkbeeldige bff, maar dat zijn details) en toevallig was een vriend die onlangs naar Japan afreisde ook razend enthousiast over deze Japanse klassieker. Repeat after me: o-ko-no-mi-ya-ki. Als een Japanse rap. Vrij vertaald betekent het: ‘gekookt zoals je wilt’. Want deze Japanse pannenkoek kun je aankleden met wat je maar wilt. Gizzi gebruikt in haar recept Chinese kool, bosui en plakjes bacon. Nu was er in mijn buurtsuper geen enkele Chinese kool te bekennen, dus ging ik voor spitskool (voorgesneden in een zakje, foei NEnz!). Maar het resultaat was zó lekker, dat ik het nu elke keer met spitskool maak.
Voor de okonomiyaki-saus geldt hetzelfde verhaal: die hebben ze niet bij de Appie of Jumbo. Wél bij de toko. In een heel grappig flesje nog wel. Maar, mijn vriend heeft een allergie voor E-nummers (niet fysiek, maar geestelijk) dus besloten we de saus zelf te maken. En raad eens wat: daar draai je ook je ovenwant niet voor om.
Dit zijn de ingrediënten die je nodig hebt:
* 50 g bloem (maak er maar het dubbele van; uitleg volgt)
* 75 ml dashi of kippenbouillon
* 1 scharrelei (doe maar twee!)
* zout
* 1 el tenkatsu (tempuravlokken) of panko (Japans broodkruim)
* 4 lente-uitjes, in ringetjes gesneden (minder mag ook, vind ik lekkerder)
* 1/4 Chinese kool, gescheurd
* 1 el plantaardige olie
* 2 plakken bacon, van die goeie. Of gebruik vier plakjes ontbijtspek.
* een flinke dot okonomiyaki-saus (die maak je zo zelf, let maar op)
* een snufje togarashi en/of sanshopeper
Ik ben zo dol op die kewpie-mayonaise (die zeepfles met dat baby’tje erop – nu ik erover nadenk lijkt het wel bodylotion)! Maar ik had er tot nu toe nooit een bestemming voor. Je kunt het trouwens gewoon kopen bij AH tegenwoordig. En bij Xenos (?) heb ik het ook al gezien.
Voor de okonomiyaki-saus heb je nodig:
*4 el tomatenketchup
* 1/2 el worcestershiresaus
* 1/4 tl dijonmosterd
* 2 el mirin
* 1 el suiker
* 1 tl lichte sojasaus
Allemaal mengen in een pan. Drie minuten zachtjes laten doorpruttelen. Ik zei toch dat het een eitje was?
Chop chop! By the way: volgens mij heeft Gizzi aandelen in bosuitjes, want ze gebruikt er in bijna elk recept minstens vier (bless her heart). Dat is mij iets te gortig. Voor dit recept gebruik ik er dan ook gewoon twee, dat vind ik echt zat (ook al ben ik dol op bosui).
Hier mix ik het beslag. Ziet er nu nog niet echt aantrekkelijk uit, maar heb geduld, lieve foodie! Overigens, wat dat beslag betreft: ik maak wel de dubbele hoeveelheid (dus ook met twee eieren – maar nog steeds dezelfde hoeveelheid bosui). Ik weet ook niet waarom, maar als ik de hoeveelheden van Gizzi aanhoud, krijg ik meer kool dan beslag. Zou ook kunnen dat ik teveel kool uit de zak gebruik – ongeveer een kwart – , maar op deze manier vind ik ‘m wél lekker.
Sprenkel eerst wat zonnebloemolie in een medium pan en giet dan het beslag erin. Leg er twee plakjes bacon of vier plakjes ontbijtspek op.
Dan de truc: even afdekken met een deksel. “Dan is de pannenkoek eerder gaar”, aldus Gizzi. Duurt zo drie minuutjes. Dan: omdraaien. Niet freaken als je okonomiyaki breekt gedurende dat proces, want je kunt ‘m weer een soort van aan elkaar boetseren door ‘m aan te drukken. Bak nog eens drie minuutjes, tot de pannenkoek goudbruin is.
Laat ‘m op een bord glijden met de kant met bacon naar boven. Zet er horizontale lijnen op met okonomiyakisaus en verticale met kewpie-mayonaise (of andersom: you get the picture). Ik was een beetje gehaast, want hongerig, dus mijn lijnenspel is niet zo kunstig geworden. Als laatste kun je er nog wat togarashi of sanshopeper overheen sprenkelen, als je die kunt vinden bij de toko. Ik gebruikte een blikje shichimi togarashi uit de Original Spices-lijn van Jonnie Boer (gewoon in de supermarkt!).
Ik serveerde dit met gegrilde aubergines met miso, ook uit Skinny weeks and wicked weekends. Lekker!
Of ik een kookworkshop van Gizzi Erskine bij wilde wonen, werd me gevraagd. Ter ere van haar nieuwe boek: ‘Skinny Weeks & Wicked Weekends’ dat net uit is in Nederland. Ik heb bijna de hele nacht niet kunnen slapen, zo leuk vond ik het (en spannend: koken met Gizzi, waaaah!). Wie dit blog al een tijdje volgt, weet dat ik zielsgelukkig werd van Gizzi’s eerste boek, ‘Kitchen Magic’ (in het Nederlands: ‘Keukenmagie’ geheten). Wat heet: ik heb jullie zelfs lichtelijk gedwongen het ook aan te gaan schaffen, voor kerstmis. Dat boek ging dus mee in de tas. Mee naar Gizzi. Gizzi die ik in gedachten al heimelijk mijn nieuwe BFF zag worden. Voornamelijk omdat ik eerder op haar Twitter-account had gezien dat ze een kat heeft die ze ‘Kimchi’ heeft gedoopt; naar het Koreaanse gerecht van gefermenteerde kool & groenten. Ik dacht dat ik de enige ter wereld was die haar kat de naam van een smakelijke Aziatische maaltijd had gegeven (Noodles, ofcourse)…
Vijf minuten voor de workshop zou beginnen, liep ik gehaast en een beetje verregend de kookstudio van Smulweb in Amersfoort binnen. “We gaan zo beginnen!”, riep Annet van Uitgeverij Unieboek/Het Spectrum. Aangezien mijn levensmotto ‘Never miss an opportunity to pee‘ is, rende ik nog even snel het kleinste kamertje binnen… om daar oog in oog te staan met Gizzi. In al haar schoonheid. Ik stond perplex. “Oh my God, you’re Gizzi!” kraamde ik uit. “Hi there, how are you doing?”, riep Gizzi lief & enthousiast. “I’m fine, how are you?”, wist ik nog net uit een achterkamertje van mijn stomverbaasde brein te plukken. “Oh, I’m great! Just fixing my eyelashes”, zei Gizzi. “Oh my God, I can’t believe I’m running into you”, zei de bakvis in mij, “I’m here for the workshop”. “Great! It’ll be much fun”, zei Gizzi enthousiast, ondertussen de deur van het toilet voor mij openhoudend. “Just go ahead, see you in a bit”, dirigeerde ze mij het wc-hokje in. Alwaar ik minstens een minuut lang niet kon plassen, doodsbang dat Gizzi mij aan de andere kant van de deur letterlijk zou horen afwateren. Toen ik klaar was, spiekte ik heel voorzichtig om het randje van de deur, maar Gizzi was alweer verdwenen. Gelukkig maar (maar ik blijf voorlopig wel mooi vasthouden aan dat levensmotto!).
Enkele minuten later stond ze voor ons, aan de andere kant van het kookeiland. Om ons te vertellen over haar bloedmooie nieuwe boek. Gizzi vertelde dat ze gek is op eten. Gizzi: “I love food and I want lots of it!”. Maar na een drukke periode, merkte ze dat ze zes à zeven kilo was aangekomen, waar ze zich wat ongemakkelijk bij voelde. Ze wilde weer op haar oude gewicht komen, zonder daarvoor te moeten diëten of – gruwel – niet langer te kunnen genieten van really good food. Ze leerde meer over de manier waarop Bodybuilders eten: zes dagen in de week eten ze wat bewuster – veel groenten, iets minder koolhydraten, niet je hele bord volscheppen terwijl je eigenlijk aan minder genoeg hebt – maar één dag per week eten ze gewoon alles wat ze willen. “Diëten zijn niet vol te houden als je van lekker eten houdt en juist door één dag in de week anders te eten, geef je je metabolisme een boost“, aldus Gizzi. Haar boek bestaat dan ook uit twee delen: de Skinny Weeks, boordevol recepten die niet teveel tijd kosten als je door de weeks uit je werk nog moet gaan staan koken maar die heel veel smaak bevatten, en de Wicked Weekends, die geënt zijn op een waar food festijn, liefst te verorberen met een grote groep vrienden of familieleden.
Gizzi kookte twee recepten uit haar boek voor ons: de Thaise rijstschotel met kip – waar we allemaal gelijk in mochten duiken om te proeven – en de passievruchten puddings met frambozen. We mochten alvast snoepen van Gizzi’s passievruchtengelei – die absoluut goddelijk was – waarna Gizzi de puddings nog even zou afmaken terwijl wij aan de slag gingen in de professionele keuken van Smulweb, om Gizzi’s Thaise rijstschotel nu zélf te maken.
Onder het kokkerellen kwam Gizzi bij ons langs om te kijken hoe het vlotte met de saus en te proeven of die op smaak was. “Let’s do it the naughty way”, zei ze, terwijl we beiden een vinger door de pan met curry haalden, om te proeven. Ik kon het niet laten om te bonden middels kattenpraat: “Gizzi, is it true that you have a cat named Kimchi?”, vroeg ik. “Oh my God, you know about Kimchi! Have you seen her?”, zei ze. “My boyfriend just send me a picture of her, because she swept all the stuff from the cupboard!”. “My cat does that as well”, zei ik, “he’s named Noodles”. “Nóódles?!”, riep Gizzi, waarna we beiden een gilletje slaakten. Gizzi riep nu luid:”Well, we named her Kimchi… óf a Noodle!”.
Toen alle Thaise rijstschotels nog geen half uurtje later dampend op tafel stonden, mochten we aanvallen. Gizzi kwam vervolgens aan met het toetje: een groot dienblad vol met bloedmooie passievruchten puddings met frambozen. YUM! Daarna praatte Gizzi nog honderduit met ons over haar favoriete chefs (over Anthony Bourdain: “Oh my God, I could marry him!”), de supercoole pop-up-restaurants die ze regelmatig organiseert in parkeergarages, nachtclubs en leegstaande panden in Londen (“It’s illegal dear…”) en haar roots (haar vader is Engels, haar moeder is deels Pools en ze woonde de eerste jaren van haar leven in Thailand, waar ze de smaken van de Aziatische keuken met chopsticks ingegoten heeft gekregen). Bovenal is Gizzi ontzettend gepassioneerd over eten & koken, en dat blijkt uit alles waar ze over praat. Over de eeuwige vergelijking die wordt getrokken met een andere vrouwelijke Britse kokende tv-personality; Nigella Lawson, zei ze dan ook: “I love what she’s doing, she does an amazing job, but we’re very different. I’m not a domestic cook, I trained to be a professional chef. And I want to be among the big boys where it’s about knife-skills, you know?”.
Zo stoer als Gizzi te werk gaat in de keuken, zo hartelijk en benaderbaar is ze ook als je je in één ruimte met haar bevindt. Op de vraag of ze nog wel vrije tijd heeft tussen het promoten van haar boek, dj-en (Gizzi draait graag 60’s soul vertelt ze ons) en oprichten van pop-up-restaurants in, zegt Gizzi dat ze inderdaad een zeer druk en hectisch leven lijdt, met amper tijd voor haarzelf. “But I absolutely love what I’m doing. I wouldn’t trade it for the world.” Misschien is de enorme tattoo op haar rug, van twee engelenvleugels – nog wel de mooiste metafoor: dát doen waar je gelukkig van wordt, geeft je vleugels…
* Als je kookt met olijfolie, gebruik je algauw veel te veel terwijl dat helemaal niet nodig is. Gebruik het liefst een olijfoliespray en spray die liever op het vlees dan in de pan, dan krijg je geen onnodige calorieën binnen.
* Vervang gewone witte rijst door bruine rijst (zilvervliesrijst): daar zitten belangrijke voedingsstoffen in en het is daardoor gezonder voor je. Witte rijst bevat veel loze calorieën.
* Zorg ervoor dat je je bord vooral vult met groenten en eiwitten (zoals vlees of vis) en een bescheiden hoeveelheid koolhydraten (pasta, rijst, brood). “De hoeveelheid koolhydraten zou per maaltijd niet groter mogen zijn dan een sneetje brood, 3-4 nieuwe
aardappelen of een handvol rijst.”, schrijft Gizzi. Dat is wennen, maar zeker de moeite waard. Want laten we wel wezen: dat wat je óp je brood of rijst legt, is toch het lekkerste gedeelte van je maaltijd! Bovendien: van groenten kun je je een ongeluk snacken zonder dat je te veel eet, maar koolhydraten moet je ook weer zien te verbranden.
* Het is niet nodig om zes dagen calorieën te gaan zitten tellen (en nogal een downer, als je ’t mij vraagt…) maar probeer wel globaal aan te houden dat je ontbijt zo’n 300 calorieën bevat, je lunch 400 en je diner 600. Met de makkelijke en – echt! – heerlijke recepten van Gizzi red je dat makkelijk. En tel uit je winst: zo houd je 200 calorieën over voor tussendoortjes en toetjes.
Het smakelijke en prachtig vormgegeven (met illustraties van haar vriendje Dean!) Skinny Weeks & Wicked Weekends van Gizzi Erskine kost 25,00 euro en ligt nú bij de Nederlandse boekhandels.
Met heel veel dank aan Annet van Uitgeverij Unieboek/Het Spectrum!
Afgelopen december droeg ik u al op om toch maar vooral dat prachtige kookboek van Gizzi Erskine aan te schaffen voor onder de kerstboom (en, hebben wij geluisterd naar Tante NEnz lieve lezers?); toen was slechts de Engelse uitgave verkrijgbaar. Inmiddels ligt ook de Nederlandse vertaling 'Gizzi's Keukenmagie' bij de betere boekhandel.
Maandelijkse modebijbel Glamour strikte de KitchenQueen, die steevast is uitgedost met een Audrey Hepburn-eske beehive op 't hoofd en strakke jurkjes waar twee enorme, op haar rug getatooeerde engelenvleugels bovenuit piepen, voor een exclusieve samenwerking. Elke maand vind je in Glamour een aantal van Gizzi's favoriete recepten. En in de nieuwste editie ook een cool interview met Gizzi herself. Yay!
Dit is één van mijn favoriete recepten van Gizzi dat ik je echt kan aanraden. Zó klaar en overheerlijk: zalm met wasabi soba noodles (onderaan de pagina).
Let's make some magic, people!
Als het om het Keukenprinses-dom gaat, staat Nigella Lawson voor mij nog altijd op nummer één. Maar omdat ik nog steeds in lichte shock verkeer vanwege de kersverse botoxwangetjes waarmee ze me nu toelacht in de nieuwe afleveringen van 'Nigella's Kitchen' (eeuwig zonde!), heb ik mezelf er nog niet toe kunnen zetten om haar nieuwste boek ('Keuken') te gaan bekijken. In plaats daarvan vond ik een nieuwe Kitchen Queen die weleens heel dicht bij de heilige troon van Nigella in de buurt zou kunnen gaan komen. Meet Gizzi Erskine; een Britse kokkin, presentatrice en food-criticus. Ze wordt in Engeland nu al de nieuwe Nigella genoemd, en zegt daarover zelf: "Ja, ik lijk wel wat op Nigella, maar dan met tattoos & rock 'n roll." Ondanks dat ik haar boek nog nooit in den echte had ingekeken, was ik toch voldoende overtuigd om het online aan te schaffen. En het heeft me niet teleurgesteld. Niet alleen heeft 'Gizzi's Kitchen Magic' een wonderschone vormgeving en krijg ik van die glittertjes op de cover een warm kerstgevoel; er staan heerlijke (en makkelijke!) recepten in. Echt zo'n boek waarmee je 's avonds heerlijk op de bank kruipt (als je net als ik graag kookboeken leest).
Ik kocht Gizzi's Kitchen Magic via Book Depository (sowieso mijn favo site als het op 't bestellen van Engelstalige boeken aankomt) voor 19,75.
Cool Yule – Louis Armstrong
Maar je mag me ook gewoon Nancy noemen hoor.
Ik ben freelance culinair schrijver en wil álles ontdekken dat met eten te maken heeft.
Tussendoor probeer ik een fijn & goed leven te leiden. Voor mij houdt dat in: doen wat ik leuk vind en leuk vinden wat ik doe (ja, da’s een doordenkertje!), positiviteit verkiezen boven negativiteit (it’s much more fun) en te genieten van de kleine, maar o-zo fijne dingen des levens.
Omdat er volgens mij wel meer mensen zijn die een fijn & goed leven willen leiden (duh!) en we allemaal weten dat het af en toe niet meevalt om je een weg door het leven te klunen, deel ik op dit blog mijn dagelijkse beslommeringen, inzichten, aha-momenten en mijmeringen over dingen die mij blij maken. Want ik geloof dat je met blijdschap delen en verspreiden de wereld een stukje leuker maakt.
Spread happiness!
Nieuw hier? Lees meer over 'My Happy Place'
Mooi! Als freelance culinair schrijver en food fotograaf zit ik diep in de culinaire wereld en sta ik altijd open voor opdrachten waarbij ik de sterren van de hemel kan schrijven en/of fotograferen. Ik zorg voor (culinaire) content voor websites, tijdschriften, social media en merken (denk aan productverpakkingen). Zowel in tekst als in beeld dus.
Voor meer info, kijk bij 'Over NEnz' of stuur me een mailtje.
