Bij de aanschaf van een lading macarons bij Ladurée gaat het natuurlijk om meer dan het waanzinnig lekkere koekje alleen. De historische, typisch Parijs-aandoende ambiance (het eerste filiaal van Laduree aan de Rue Royale stamt al uit 1862), het uiterlijk van de koekjes met al die verschillende, drop-dead-gorgeous kleurtjes, de zorgvuldigheid waarmee de macarons in de met vloeipapier gevulde doosjes worden gestopt… zûcht. En dan hebben we naturellement die doosjes zelf nog: stuk voor stuk prachtig. Van de grote ronde pistachegroene doos met transparante deksel (Le ‘Cristal’) tot aan het klassieke langwerpige doosje (de ‘Napoléon III’ gedoopt) in zachtroze, lila en mintgroen en van de prachtige vierkante ‘Arabesque’-doosjes met barokke print tot aan de limited edition exemplaren, waarmee elk nieuw seizoen wordt ingeluid bij de beroemde Patisserie. Tijdens mijn Pareisje was dat de ‘Boîte Fifi’: een mintgroene schoonheid met daarop een klein hondje, omringd door botjes en afdrukken van hondenpootjes. Cute!

Om de herfst in te luiden, heeft Ladurée wel voor een héél speciale serie brand new boxes gekozen: met de illustraties van schoenengod Christian Louboutin erop. Je weet wel: die man die beroemd is om zijn torenhoge hakken, steevast voorzien van een rode schoenzool.
Hij ontwierp drie verschillende Ladurée boxes, uitgevoerd in zwart, lichtroze en zachtblauw en met een illustratie van een soort opengescheurde schoenendoos. Ab-so-lute-ly beautiful.
In return sloot Ladurée-chef Philippe Andrieu zichzelf op in de keuken om een nieuwe, op Louboutin geïnspireerde macaron te ontwikkelen in toepasselijk rood-met-zwart, met een oriëntaalse smaak van dadels en vijgen.

Wacht nog wel even met de aanschaf van tickets voor de Thalys: de Louboutin-doosjes gaan níet verkocht worden in de filialen van Ladurée in Parijs, maar bij Ladurée Harrods en het Ladurée-filiaal aan de Burlington Arcade Gallery, beide in Londen. Bestuderen jullie de boxes, dan ga ik alvast Pruh héél lief aankijken, want-die-gaat-binnenkort-naar-Londen *hint * :).

Little Boxes – Malvina Reynolds

De foto’s spreken eigenlijk al voor zich: fashion cupcakes, gefotografeerd door de Zweedse Therese Aldgård en gestyled door Lisa Edsalv. To-die-for!

Cheek to Cheek – Eva Cassidy (cover)

Ik heb het al eens eerder gezegd: zodra modeontwerpers zich met voedsel gaan bemoeien – of andersom – heb je aan mij een geboeide luisteraar slash lezer. Ontwerpster Rebecca Taylor zei me tot voor kort he-le-maal niets, maar baant zich in één klap een weg op NEnz’ modekaart door nu in de cupcakes te duiken. Want wat wil het o-zo mooie noodlot? Deze modegodin spant samen met de New Yorkse cupcakebakkerij Billy’s Bakery en heeft twee cupcakes ‘ontworpen’, perfect passend bij de outfits die ze voor deze lente de catwalk op stuurde. Allereerst is er de engelachtige Vanilla Twinkle: met babyblauw vanilleglazuur, zilverkleurige kristalsuiker en balletjes er bovenop. Daarnaast de Meow Mocha: met mokkaglazuur, en sprinkles in melkchocolade- en witte chocoladesmaak.

Mijn collega-cupcakelovers van van cupcakeinstituut Cupcakes Take The Cake waren niet al te enthousiast over de smaak van de cakes, maar mij hoor je niet totdat ik ze zelf geprobeerd heb. Wie gaat er binnenkort naar NYC en neemt een doggybag voor me mee * pretty please *…?

Black & Gold – Sam Sparro

Ik dacht dat ‘ie voorgoed verbannen was naar de veel te dure streepjesbloezen van dames op leeftijd, maar nee: Mickey Mouse is uit de dood herrezen in modeland. Jeremy Scott prikte ‘m op zijn sneakers, ontwerper Jean-Charles de Castelbajac maakte een complete collectie rondom de zwart-witte muis en ik zie opeens iedereen die ook maar een béétje hip is met grote Mickey Mouse-oren uit Disneyland Parijs op z’n hoofd, omdat de hoofddeksels gepimpt worden voor de ‘Mickey’s Magical Ears’-actie. 2009 is gedoopt tot ‘Mickey’s Magische Jaar’; misschien dat de kleine muis daarom ineens zo populair is?

But anyways: omdat ik mezelf nog niet zo snel met Mickey-sneakers of in een Mickey Mouse-jurkje zie lopen (al werd ik bijijijijna over de streep getrokken door een grote kraaltjesbroche van JCDC die bij Colette verkocht werd. ‘Gelukkig’ stak vriendlief, die collega’s heeft in Mickey Mouse-bloezen, hier een stokje voor), werd ik pas écht enthousiast toen ik hoorde dat Ladurée ook mee deelt in de feestvreugde. De beroemde Franse patisserie gaf haar al net zo beroemde macaron-koekje voor de gelegenheid een nieuw uiterlijk, toepasselijk in de vorm van Mickey’s giecheltje. Mickster heeft dan één oor van chocolade, één van vanille en een gezicht met frambozensmaak. Uiteraard is het geheel ook weer verpakt in een gezellig doosje (één van de redenen waarom we zo veel houden van Ladurée), met de beeltenis van de Mousekateer erop.

De Mickey-macaron staat twee maanden lang op de dessertkaart in de restaurants die zich in de Disneyparken bevinden en zal van 4 t/m 10 mei exclusief verkrijgbaar zijn in het filiaal van Ladurée aan de Champs-Elysées in Parijs. Wil je kunnen koekhappen, dan is een ticket voor de Thalys dus onontbeerlijk…  

Might Like You Better – Amanda Blank

Iemand die op het idee komt om dure designer parfumflessen en make-upproducten (van lippenstiften van Yves-Saint Laurent tot aan poederdozen van Dior tot aan parfumflessen van Givenchy) te gebruiken om op arty wijze machinegeweren, handgranaten, bommen en pistolen van te fabriceren (natuurlijk geen echte; om moeders niet ongerust te maken…), kan zich zo tot één der ‘Helden’ rekenen in het stijlboekje van NEnz.
En als zo iemand dan ook nog lolly’s gaat maken (de kruisbestuiving fashion & food is one of my all-time favourites) met de logo’s van Chanel, Louis Vuitton, Gucci en YSL, ben ik in staat om met die persoon in het huwelijk te treden. En wel meteen (dus Massimo Gammacurta, als je dit leest: I’m all yours).
Modefotograaf Gammacurta ontwierp de modelolly’s voor de Fashion Week in Parijs, alwaar ze werden uitgedeeld onder het gretige modevolk. De LV-lolly smaakt naar watermeloen, Gucci naar granaatappel, YSL is er in caramel (geel) & wilde kers (rood) en Chanel in appel (groen) & lavendel (lila). In je Chanel-mantelpakje likken aan een Chanel-lolly; dat noem ik nog eens een fashion-high…!

 Lollipop – Mika

Ik was het eigenlijk niet van plan – ik bedoel; soms ben je als meisje meer toe aan sugar, spice & everything nice dan aan intriges, list & bedrog, haat & nijd, dramadramadrama en much to do about nothing -, maar ben buiten mijn medeweten om toch hopeloos verslaafd geraakt aan de serie Gossip Girl. Ik zit nu halverwege seizoen twee en hoewel ik Serena inmiddels voor dezelfde spraakcursus op zou willen geven als Femke Halsema (liefst met nonnen als leraressen die nog meppen uitdelen met linealen) en me ernstig afvraag of ik nou de enige ben die de plotselinge fashionboom van al die duizelingwekkende decolletés en ultrakorte jurkjes een beetje raar vind, kan ik er geen genoeg van krijgen. Van Blair’s kittige kostschool-look, van het evil (evil!) lachje van Chuck, van de stoere Brooklyn-outfitjes van Vanessa, van de lippen van Nate en van het kapsel van Jenny. Vriendin R. was al veel eerder in de ban en stuurt haar juicy gossip tegenwoordig onder de noemer ‘XOXO’ mijn kant op…

And speaking of dat veelgehoorde ‘XOXO’; wat is er nu leuker dan Gossip Girl kijken met een homemade snack in stijl?
Op het blog van The Salty Cod ontdekte ik het perfecte recept voor poederroze Gossip Girl-macarons… yes, sinfully delicious! En de smaak? Pindakaas met chocolade… what more can a girl want?

Bitter:Sweet – The Bomb

Het begon ooit toen ik Nigella Lawson (de Britse domestic goddess die steevast wulpse blikken in de camera werpt terwijl ze een ijsje, een kom noodles of een halve gegrilde kip wegwerkt) een Bounty zag frituren. Ik was meteen gefascineerd: hoe kon iemand bedenken om een chocoladereep door een deegbeslag te halen en vervolgens in de frituurpan te gooien?! Ik kreeg al dichtgeslibde aderen als ik er naar keek.

Niet veel later zag ik een aflevering van ‘A Cook’s Tour’ waarin topkok en enfant terrible Anthony Bourdain (die ondanks de verontrustende elementen als grijs haar, te strakke verwassen zwarte jeans op hoog water, een drugsverleden en een meer dan ernstige sigarettenverslaving veel vrouwen het hoofd op hol brengt) achtereenvolgend een gefrituurde pizza eet in Schotland en later een giga shopping mall in Minnesota, Amerika bezoekt om aldaar te ontdekken dat de Minnesotaeanen (ofzo…) zich voornamelijk tegoed doen aan gefrituurde cheesecake op een stokje en hot dogs met een krokant deeglaagje.
Een fascinatie was geboren.

Noem me voyeuristisch, maar ik vind het héérlijk om mensen ranzige dingen weg te zien werken (al doe ik dat wel met mijn handen voor mijn ogen terwijl ik heel hard kreten als ‘IEK!’ uitstoot). En dan niet à la Fear Factor met grote glazige koeienogen, de ballen van een geit of een rauw stuk varkensoor, maar dingen die in ieder geval wel pretenderen een delicatesse te zijn. Of, at least, eetbaar. En met name de Amerikanen kunnen daar wat van.

Een klein feestje is het daarom voor moi om op de website ‘This Is Why You’re Fat‘ rond te neuzen. Want daar zie je de meest idiote, moddervette combinaties van ‘etenswaren’ bij elkaar. Van hot-dogs in een jasje van wafel met ketchup op een stokje tot aan geglazuurde donuts belegd met kaas & bacon en van Happy Meal Pizza’s (simpele verklaring: een pizza met daarop alle elementen van een Happy Meal van McDonald’s – excluding het speeltje) tot aan KitKats van een meter lang. Van snack-attack naar heart-attack, zeg maar.
Waarschuwing vooraf: niet bekijken met een zwakke maag.

Check www.thisiswhyyourefat.com

O en voor een gezellig kwiselementje hier op www.nenz.web-log.nl; wie kan raden wat het gerecht op de foto is, mag losbarsten in het reageerveld. Dank u!

Psalms 23 – India.Arie (ft. MC Lyte)

Toen ik vriendlief een mailtje stuurde over de fashion high tea die in het Londense Berkeley Hotel geserveerd wordt, reageerde hij gelukkig met een beoogd: "Dus daar gaan we binnenkort heen en jij neemt die grote tas mee zodat we het servies erin kunnen meesmokkelen." Mon amour doelde hierbij op de collectie kopjes, theepotten en bordjes van Paul Smith (vriendlief pleegt een kleine moord voor de colbertjasjes van de Engelsman) waarop je je Pret-a-Portea voor je neus geschoven krijgt. Niet bepaald vervelend, net als het hele idee achter Pret-a-Portea trouwens: typisch Engelse High Tea, maar dan geheel in stijl van de laatste mode van de catwalk. Hoe? Luxe hapjes geïnspireerd op de catwalkcollecties van grote modeGoden. Genius!

De pattisseurs van het Berkeley Hotel bezoeken regelmatig grote fashion shows in hometown Londen, Milaan en Parijs om zo inspiratie op te doen voor hun creaties. Vervolgens stellen ze een menu samen van fashion food dat geserveerd zal worden tijdens het theeuurtje (of liever gezegd: twee-uurtje). Par example: Franse éclairs met Missoni-streepjes, een eetbare feloranje Hermès Kelly bag met sinaasappel en gember-smaak, een paarse Zac Posen-makroon met een ganache van chocolade en passievruchten, Jimmy Choo- en Christian Louboutin-koekjes, pepermunttaart van John Galliano en een frambozenmeringue in de vorm van een chiffon jurkje van Alexander McQueen. Have we died and gone to fashion heaven?

Mini-limoen & groene thee taartje in de vorm van een Chanel bag
Foto door Victoria_H

Op dit bord: Christian Dior bessenmousse en grenadine jelly met roze gesponnen suiker en een schoentje, een chocoladetaartje met bosvruchtenparfaît à la Giles Deacon, de Zac Posen-makroon en de sinaasappel-gember Hermès Kelly Bag. Cute!
Foto van Suzanne Whitby

Roze grapefruitmousse met viool in de stijl van Viktor & Rolf
Foto door Victoria_H

Prêt-a-Portea is of course à 35 pond p.p. vrij prijzig, maar wie heeft dat níet over voor zo’n heerlijke trip down fashion lane? Trek in een theemomentje? Reserveer dan ruim van tevoren (anders zitten John Galliano, Naomi Campbell en Gwyneth Paltrow al op je seat). Check de website van het Berkeley voor meer info.

Single Ladies (put a ring on it) – Beyoncé

Ik koop ze elk jaar en vind ze tegen de tijd dat de volgende kerst aanbreekt weer verpakt en al terug tussen de kerstornamenten: van die leuke, gestreepte candy canes die een waanzinnig leuke outfit aan hebben, maar die nooit iemand opeet. Daarom vroeg ik me af: zijn er nou geen gezellige kerststokjes op de wereld waar je wél trek van krijgt als je ze ziet?

Het antwoord kwam ik net tegen tijdens een rondje foodblogs: yes, si, jawohl! Want op www.joyfulabode.com kwam ik langs een recept voor – zet je schrap – ‘Chocolate Covered Deliciousness’. Met andere woorden: lange Pretzels (of zoute sticks) en marshmallows, gedipt in chocolade en versierd met allerlei hysterische sprinkles. Doet vast een beetje denken aan Chubby Hubby-ijs van Ben & Jerry’s!

Het uitgebreide recept om ze te maken vind je hier en zo te zien komt er geen zweetdruppeltje aan te pas. O en een tip: bij de Lidl vind je momenteel van die superlange pretzels. Ze zijn wel niet zo dik als die uit het recept, maar volgens mij moeten deze ook prima werken. En het gaat nog altijd om de taste, right?

Take On Me – Zo! & Tigallo

Wegens die laatste, pak ‘em beet, tien logjes over lekkernijen met doorgaans kilo’s suiker, boter, bladerdeeg en al die andere cellulitis-veroorzakers erin, denkt u nu vast dat ik binnenkort uit mijn huis getakeld moet worden met een hijskraan door de vrienden van Dr. Phil.
Wel, dat is ook bijna zo, doch voel ik mij genoodzaakt om hierbij de kleine kanttekening te maken dat ik taartjes doorgaans vooral heel lekker vind om naar te kíjken. Met andere woorden: het is voor mij meer eye-candy dan dat ik daadwerkelijk een hele dag op mijn zuignap bij de patisserie ga zitten en de hele vitrine achter elkaar naar binnen werk. Hoewel ik een bordje verse macarons niet kan weerstaan, uiteraard.

Enniewee: ik heb ze weer gevonden hoor, die fabulous gebakjes waar ik bijna van flauwval, zo mooi vind ik ze. Het zijn de zogenoemde éclairs; wederom afkomstig uit Frankrijk (ik moet ‘Why French women don’t get fat’ toch nog maar eens goed gaan lezen). Niet bekend met deze lekkernijen? Een éclair is een langwerpig gebakje, gemaakt van een soort dun bladerdeeg, gevuld met room en overgoten met glazuur. Bent u daar nog of zit u al op de bicyclette richting Frankrijk?
Maar je hebt natuurlijk éclairs én éclairs… en bakkerij Fauchon (tip: België heeft er een paar filialen van) maakt nog altijd de lekkerste (en de mooiste!). Zo komen er uit hun keuken práchtige gebakjes in alle kleuren van de regenboog, met camouflageprint, bedekt met kunstige dierenvelletjes of zelfs met de Franse vlag, in glazuur. Echt een waar fiësta voor het oog (en perfect passend bij de outfit)! Waarom hebben wij nou nooit van dit soort geweldige patisseriën dans les Pays-Bays?! Of is er iemand op de hoogte van geweldige cake-hotspots waar ik van moet weten…?

Sugar in my bowl – Nina Simone