Het is alweer vijf jaar geleden dat ik op mijn blog een recept plaatste voor cupcakes van de beroemde Magnolia Bakery, maar ik merk dat er tot op de dag van vandaag nog reacties op binnenstromen. Wat vooral heerst onder jullie cupcakemonsters is verwarring: klopt het recept nou en zijn die verhoudingen echt zo weird? Nu ziet het recept dat ik toen plaatste er natuurlijk ook voor geen meter uit. En om jullie niet (cupcake)hongerig achter te laten met een paar misbaksels in de oven, dacht ik; vooruit NEnz, begin met een schoon aanrecht en breng je lezers een nieuwe versie van het recept. And so I will.

Met dank aan het geweldige boek ‘More from Magnolia‘ van Allysa Torey dat ik ooit met de blik van een doorgewinterde kleptomaan in mijn ogen wegkaapte bij Urban Outfitters in Antwerpen (ik heb wel eerst netjes afgerekend natuurlijk. Dat u niet rare dingen gaat denken na Het Grote Voorval met de Oorwarmers), heb ik hier een update van het recept van de enige echte vanille-cupcakes van de in New York gevestigde Magnolia Bakery.

Nu zijn Engelse of Amerikaanse recepten altijd een beetje tricky, omdat er doorgaans met ‘cups’ wordt gewerkt in plaats van met grammen of liters. Je kunt natuurlijk de boel online omrekenen met een calculator, maar ik krijg daar altijd zulke rare aantallen uit, dat ik liever met kopjes werk. Gewoon een theekopje of een rijstmokje kan prima; zolang de verhoudingen van de ingrediënten maar gelijk blijven aan het recept (het zou dan wel kunnen zijn dat je meer beslag overhoudt, maar daar kun je natuurlijk nog een rondje cupcakes van doen). Zelf zag ik er een excuus in om afgelopen winter deze Matryoshka Measuring Cups te bestellen, zodat ik gewoon de cups van Engelse recepten aan kan houden. 🙂 Ik houd in het recept dan ook gewoon de cupmaten (haha) van Magnolia Bakery aan.

Benodigdheden:

1 1/2 cup zelfrijzend bakmeel
1 1/4 cup bloem
1 cup ongezouten zacht geworden boter
2 cups suiker
4 grote eieren, op kamertemperatuur
1 cup melk
1 tl vanille-extract

Voor de vanille-buttercream:

1 cup ongezouten, zacht geworden boter
6-8 cups poedersuiker
1/2 cup melk
2 tl vanille-extract

En dan natuurlijk kleurstoffen naar keuze om het glazuur mee te kleuren. En sprinkles. Lots of sprinkles! Ik gebruik deze potjes kleurstof van Wilton.

Zo maak je de cupcakes:

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Zet 12 cupcakevormpjes klaar op een ovenplaat.

Gebruik een mixer om de boter zacht te maken in een grote kom.
Voeg de suiker in stapjes toe en klop het beslag totdat het luchtig is.
Voeg stuk voor stuk de eieren toe en blijf goed mixen.
Voeg dan beetje bij beetje de bloem en het zelfrijzend bakmeel toe en eindig met de melk en de vanille.
De ingrediënten moeten goed gemixt worden, maar kijk uit dat je de luchtigheid er niet uit slaat. Gebruik een rubber spatel en schep het beslag nog eens om zodat je zeker weet dat alle ingrediënten goed gemengd zijn.
Verdeel het mengsel over de cupcakevormpjes, totdat ze voor driekwart vol zitten.
Bak ze 20 tot 25 minuten in de oven.
Om te checken of ze droog genoeg zijn vanbinnen, kun je een cocktailprikker in het midden van de cupcake steken en daarna voelen of er ‘nat beslag’ aan is blijven plakken. Nog leuker is het om daar zo’n ‘cake tester’ van Xenos voor te gebruiken (1 euro, met een schattig zilveren cupcakeje erbovenop!). Maar ja, ik zie dan ook overal een shopmoment in.

En dan nu de buttercream:

Plaats de boter in een grote kom. Voeg 4 cups van de suiker toe en vervolgens de melk en vanille. Mix op middelhoog volume tot het mengsel glad en romig is. Dat duurt ongeveer 3 tot 5 minuten. Voeg de rest van de suiker langzaam toe, kopje voor kopje, en blijf goed mixen. Doe dat net zo lang tot het glazuur dik genoeg is om te worden uitgesmeerd. Het kan zijn dat je niet alle suiker hoeft toe te voegen. Voeg een paar druppeltjes kleurstof toe (voorzichtig! Vaak is het al genoeg om met een puntje van een cocktailprikker een mini-druppeltje toe te voegen) om je glazuur de gewenste kleur te geven.

In een luchtdicht bakje kan het glazuur een dag of drie in de koelkast worden bewaard. Deze hoeveelheid zou genoeg moeten zijn voor twee dozijn cupcakes.

Als ik ze voor iemand moet voorproeven, hoor ik het wel.:)

Human of the year – Regina Spektor

Ik ben gek op recepten. Familierecepten hamster ik als ware het ’t familievermogen, ik koop me arm aan kookbladen als Delicious, ELLE Eten en Vogue Entertaining + Travel en mijn Moleskine Recipe Journal wordt met de dag voller met klassiekers uit ‘NEnz’s Cucina’ en bijbehorende tekeningetjes (geheimpje: diep in mij koester ik het verlangen om ooit nog eens een Gisèle Scanlon te worden. Niet dat ik ook maar een vingerhoedje van haar tekentalent in me heb, maar goed). Maar pas écht leuk zijn recepten als ze getekend zijn….

Zo vond ik een paar pretty recipes die ik graag met je deel. Kijk ook eens op www.recipelook.co.uk; een blog vol met alleen maar getekende recepten.Zum smullen!

Chocolate cloud van het té leuke Et toque! (en Francais), getekend door Clémentine Derodit

Ice cream cake, getekend door Elena Nazarro van French Toast Girl

Strawberry and nectarine pie, getekend door Ingela P. Arrhenius.

Gevulde chocoladetaart, getekend door Nioska

Runny chocolate cake, getekend door Emilie Boudet.

I choose – India.Arie

Onder macaronpuristen laait momenteel de discussie hoog op of het wel oké is dat grote ketens als McDonald’s en Starbucks zich inmiddels ook op de macaronmarkt storten. Immers: er gaat toch niets boven zo’n luchtig, knapperig koekje gehuld in vloeipapier van Ladurée, non?
Nu moet ik u bekennen dat – ook al ben ik zo ongeveer in staat om het logo van Ladurée op mijn bil te laten tatoeëren – er ook bij mij in de vriezer geregeld een doosje Lidl-macarons ligt. Ze geven mij beslist niet dezelfde vreugde & genot als de onvervalste macaron van Ladurée, maar het is meer een kwestie van ‘bij gebrek aan beter’.
Daar lijkt menig Parijzenaar het met mij over eens te zijn. Maar bij een smaaktest valt er hier en daar nog wel eens iemand door de mand…

Kijk mee naar een cool filmpje van de Wall Street Journal over deze kwestie:

Via Paris Breakfast

Macarons. Alleen al blij makend vanwege de vorm, de gorgeous kleurtjes en de mooie doosjes waarin ze doorgaans verpakt worden (als je echt de goede hebt!)

Cupcakes. Liefst in Marie-Antoinette stijl, dus lekker pastelkleurig met een dikke laag glazuur, sprinkles; the whole shebang.

Verse aardbeien. Ze geven het ultieme zomergevoel. Net snoepjes! Tip: strooi er wat vanillesuiker overheen. Heeeaaaaaven!

Indisch eten van mijn familie(s). Soto Ayam, Lemper, Nasi Kuning, Sambal Goreng Tempeh, Risolles, Es Kelapa Muda… yum!

Sushi met garnalentempura. Whoohoo! En voor ebi katsu (garnalen in Japans broodkruim met limoen) van Wagamama mag je me ook altijd wakker maken.

Van welk eten word jij blij?

Sugar in my bowl – Nina Simone

Waar ik nou zó blij van werd, de afgelopen week: al die telefoontjes, smsjes, mails en berichtjes die ik kreeg met daarin het hot news dat nu zelfs Lidl – yes, Lidl – macarons – yes, macarons – in het vriesvak had liggen. Niet dat een macaronkoekje van de Lidl nou hetzelfde met mij doet als zo’n juweeltje van Ladurée, non, maar het gegeven dat de halve wereld aan mij leek te moeten denken bij de aanblik van de frozen versnaperingen toverde een brede glimlach op mijn gezicht. So sweet!

Ik ga ze nog wel proberen, just for fun, maar verwacht er eigenlijk niet dezelfde orgastische ervaring mee te beleven als met de pastelkleurige delicatessen van een goede Franse patisserie. En, speaking of which: Ladurée heeft weer een paar nieuwe smaken & bijbehorende special edition doosjes in de aanbieding voor ons macaronmonsters.

Hadden we al het goudkleurige doosje met bloem van modehuis Marni, avec macarons versierd met bladgoud; ook hipsterstore Colette in Parijs heeft het voor elkaar gekregen om er een samenwerking met Ladurée uit te slepen! Oh my!
Bij de superstore in hartje Parijs kun je daarom nu macarons met suikerspinsmaak shoppen, verpakt in doosjes met polkadots in het bekende Colette-blauw.

Ga je liever voor klassiek, dan kun je je tegoed doen aan de kerstcollectie van Ladurée, met zwarte doosjes waarop in kleur allerlei taartjes van de patisserie zijn geprint. Gorgeous zijn trouwens de ‘jewel boxes’; kokervormige doosjes met Arabesque-print die haast als een schatkistje openen. Ik zou bijna wensen dat ik Blair Waldorf was, zodat mijn eigen Chuck ze speciaal voor me kon gaan halen in Parijs (Gossip Girl-kijkers weten wel wat ik bedoel…).

C’est fabuleux!

Meer weten? Check www.laduree.fr

Cool Yule – Louis Armstrong

Op foodiewebsite Eat Me Daily las ik onlangs het bericht dat McDonald’s in Parijs nu ook macarons verkoopt: de McMacaron….

Ik las nu even ruimte in voor gegil van verontwaardiging:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Yes; het is pure heiligenschennis, als je ’t mij vraagt (to be clear: voor de macaronwereld; niet voor McDonald’s). Een macaron is een delicaat koekje dat met uiterste precisie en concentratie moet worden gemaakt, dat met het getraind oog van een patissier voorzien moet worden van een kleurtje uit een waanzinnig kleurenpalet, dat met liefde in een mooi, met vloeipapier bekleed doosje moet worden gestopt. En dat vervolgens mee naar huis gaat met een échte liefhebber die zich onderweg al helemaal verkneukelt op het vooruitzicht van koffie met macarons, die er ’s avonds helemaal voor gaat zitten met bankhangoutfit aan, huissokken aan de voeten en overgeromantiseerde beelden van Parijs op haar netvlies. En die bij die eerste hap van haar macaron zwoele Franse chansons door haar hoofd hoort zingen, regenbogen, sterrenhemels en pasgeboren ijsbeertjes voor haar ogen langs ziet flitsen en zich op een bankje in Jardin des Tuileries waant, op een zonovergoten dag.

Om zomaar even een situatie te schetsen.

Kortom: de macaron is toch niet bepaald iets wat op een bruine plastic dienblad tussen een kleverige Big Mac, een liter cola en een kartonnen houder met levenloze Franse frietjes zou moeten liggen?!

Overigens zit er nog wel een kleine, rare twist in dit verhaal: het schijnt dat de McMacarons worden geleverd door Groupe Holder; het bedrijf dat ook Ladurée beheert… Vreemd, non?

Fall in – Esperanza Spalding

Riep ze in haar boek ‘Put on your pearls, girls!’ nog: "Remember: a moment on the lips is a lifetime on the hips", als puntje bij paaltje komt heeft Lulu Guinness wel wat beters te doen dan calorieën tellen (thank god). De Britse designer haakte aan bij het idee van Pret-a-Portea en hield tijdens de London Fashion Week haar eigenste tea party om haar 25-jarig jubileum in de modewereld te vieren.

In de Met Bar in Londen kun je daarom t/m 26 september (dus nog even snel een vliegtuig pakken) genieten van een échte Lulu Guinness Afternoon Tea, met low fat (dat dan weer wel…) cupcakes, koekjes en andere heerlijkheden, in de stijl van Lulu’s befaamde designs: haar lippenpartij, handtasjes, rozen en cameeën. Een espressotaartje met een chocolade-camée van het hoofd van Lulu erop bijvoorbeeld, een frambozencupcake met een handtasje en lipvormige cookies. What’s not to love?

Reserveren? Check de website van de Met Bar voor meer info.

Hey Love – Sa-Ra Creative Partners