Toen ik laatst nietsvermoedend door het tuincentrum liep, zag ik ‘m: de schommelstoel van mijn dromen. Sinds ik op 12-jarige leeftijd op bezoek was bij mijn oom en urenlang niet weg te slaan was uit het prieeltje achterin zijn Japans ingerichte tuin (yes; mijn oom heeft swag!), heb ik een zwak voor hangplekken in tuinen. Hangmatten, hangstoelen of compleet gestoffeerde tuinhuisjes – zoals het exemplaar uit Sophie Dahl’s televisieprogramma ‘The Delicious Miss Dahl’; het maakt me niet uit, als ik er maar eindeloos lang kan doorbrengen met een boek en een verfrissende versnapering (of warme chocolademelk, for that matter). Nu is mijn tuin van bescheiden formaat, en leent ‘ie zich niet voor ingewikkelde constructies met hangmatten. Maar die schommelstoel daarentegen, die zou ideaal zijn. En dus zwichtte ik.

Het is dat er de dag na aanschaf een aanhoudende moessonregen losbrak in Nederland; anders had ik allang kunnen genieten van mijn nieuwe cocoon-plekje. Maar de optimist in mij is ervan overtuigd dat alles wat nu valt, straks niet meer kan vallen. En dat we dus zullen afstevenen op een zonovergoten zomer (help het mij hopen, lieve lezers!).

En anders moeten we toch maar een afdakje gaan timmeren.

Omdat ik jou hetzelfde genot gun, zocht ik de leukste hang- en schommelstoelen voor je uit. Cocktail of biologische limonade in je ene hand, leesvoer in de andere en Billie Holiday’s ‘Summertime’ neuriet zich vanzelf een weg door je hoofd.

1. Marrakech Swing Chair via Urban Outfitters // 2.  ‘Miss Dondola‘ schommelstoel, ontworpen door Angela Missoni // 3. Kleurrijke geknoopte hangmat Magical Thinking via Urban Outfitters.

Ik ben beslist geen knutselkoningin, maar ínpakken… daarmee ga ik los. Als ik op de grond zit tussen de rollen cadeaupapier (met Indianenmeisjes, alle soorten paisley die er maar zijn en kokeshi-popjes – dat zijn mijn favorieten), stickers, stukjes papier en wat ik maar kan vinden, onderwijl Noodles wegjagend bij de rollen cadeaulint (heeft hij een voorliefde voor: knagen op cadeaulint. Waarna ik weer allerlei feestelijk verpakte haarballen door het hele huis aantref) ben ik helemaal in mijn element en kan ik mezelf urenlang kwijtraken. Mijn absolute droom is een giftwrapping station in mijn huis. Ja – ultiem nerdy, maar o, wat zou ik daar gelukkig van worden.

Waar ik ook al heel gelukkig van word, is de aanblik van dit supersexy setje inpakpapier van Pull and Bear. Stoer met geometrische vormen en pastelkleuren. In het setje vind je vier vellen inpakpapier, vier 3D-cadeaulabels, negen stickers, touw en een poster. Te koop voor 3,99 via pullandbear.com.

Wat is ‘ie leuk; deze ‘sparkly lobster’ voor in de kerstboom. Helaas is deze glitterende kreeft bij het ter perse gaan van deze blogpost al uitverkocht bij Anthropologie. Maar ik vond ‘m te mooi (en ik heb te hard zitten zwoegen om een leuk bijpassend font te vinden in Photoshop) om ‘m níet met je te delen. It got me thinking: het is allang niet meer gebruikelijk om je kerstboomdecoratie te beperken tot engeltjes, klokjes en sterretjes… je ziet de gekste dingen voorbijkomen. Zo was ik vorige week in een hysterisch cadeauwinkeltje in Dusseldorf waar ik kerstballen met panterprint, poedels en mini-UGGS zag voor in de boom. En – niet voor in de boom, maar wel als kerstdecoratie – vriendin N. stuurde me een foto van een aluminium kerststalletje dat de naam ‘Bethlehem Disco’ droeg. Crazy! Ik wil weleens van jou weten: wat is jouw gekste of meest bijzondere kerstbal of kerstornament? Of heb je ergens hele maffe kerstboomversiering gezien?

Ik leef momenteel een beetje tussen twee werelden. Enerzijds is er het nieuwe huis dat we nu zorgvuldig aan het opbouwen en mooi maken zijn, anderzijds wonen we nog in ons oude appartement, dat nu toch wel behoorlijk kaal en on-kerstig begint te worden (en je weet dat ik een kerstsukkel ben!). Tien dagen lang zijn we non-stop bezig geweest met verven, verfspullen kopen en af- en aanrijden met spullen.

Ik dacht eigenlijk dat het wel meeviel met mijn meisjes-meisje-gehalte, maar na tien dagen lang rondlopen in een spijkerbroek met verf en kniegaten (de ‘Jon Bon Jovi’-broek gedoopt), verflucht inademen en gemiddeld 2x per dag ronddolen door de bouwmarkt op zoek naar contactdozen, Alabastine en afdekplastic, heb ik inmiddels het uiterlijk verworven van iemand die drie kinderen heeft gebaard in een Thaise gevangenis (je zou gillen als ik je mijn nagels zou laten zien). Tussen u en mij kan ik nu niets fijners bedenken dan een manicure, geföhnd kappershaar en winkels waar de verlichting smaakvol is, Billie Holiday op de achtergrond zingt en alles zacht en mooi is.

Gelukkig heb ik er wél alle vertrouwen in dat ons nieuwe huis heel mooi gaat worden. Er is gewoon iets met de ruimte waardoor ik me er gelijk op m’n gemak voel. Bovendien ontvingen we bij aanvang direct een hartelijk kaartje van buurvrouw Nel (volgens eigen zeggen het type ‘wij-doen-niet-zo-moeilijk’) en heb ik ook al kennisgemaakt met mijn andere buren; een allerschattigst Indonesisch echtpaar dat elke ochtend hun stoepje keurig schoonveegt. Dat belooft alvast veel goeds (en is effe totaal andere koek dan De Japies, Skibril en De Sekte waar u eerder over kon lezen op dit blog).

Als alle weergoden ons gunstig gezind zijn, gaan we komend weekend over. Voor ’t eggie. Wij tweetjes, een bank, een bed, een tafel, een roze Chinese kast en een katertje. Daarna stoken we een vreugdevuurtje met de Jon Bon Jovi-broek. En dan ga ik als de wiedeweerga mijn nagels laten vertroetelen.