Ik ben een ontzettende schijtluis. Maar die hint hadden jullie misschien al eerder opgepakt. Ik zie werkelijk overal naderend onheil. Vandaar dat ik mezelf ook niet bepaald vertrouw achter het stuur. Oude, dementerende vrouwen met staar in hun ogen scheuren erop los. Kids van amper 18 met een één-dag-oud rijbewijs maken al hele roadtrips. Huisvrouwen met zesentachtigduizend dingen aan hun hoofd nemen deel aan het verkeer met de make-uptas op schoot, voor het stoplicht nog even aan de maquillage werkend en ondertussen druk telefonerend met de nanny. En dan durf ik, tweeëntwintig jarige blom met verantwoordelijkheidsgevoel, de auto niet in. Tja. Het roze papiertje dient al twee jaar als accessoire in mijn handtas en nóg heb ik nog nooit gereden. Ik bedoel écht gereden; zo van: "Ik ga eens even lekker een stukje rijden!". The fact is: ik geloofde mijn examinator niet toen hij mij een ferme handdruk gaf en de angstaanjagende woorden: "Veel rijplezier" uitsprak. Ik vond het zelf nog veuls te vroeg om mij de weg op te sturen. En hij vertelde mij zomaar dat ik vanaf dat punt automobilist was. De onverantwoordelijke vent.

De laatste en tevens enige keer dat ik in mijn ouders’ auto op de bestuurdersstoel sprong, liep uit op een traumatische ervaring. Ik miste op een haar na de zes meter lange Amerikaanse auto van de overbuurman, bracht mijn moeder tot het slaken van een ijselijke gil vanachter het keukenraam, schampte aan de hoek van de straat bijna een lantaarnpaal en liet daardoor mijn vader ontsteken in het uiten van een scheldkannonade. Toen ik vijf minuten later stopte bij het plaatselijke winkelcentrum had ik er zó genoeg van dat ik uitstapte, wegliep en nooit meer terugkwam.

Nou ja, natuurlijk kwam ik wel terug (drama, drama, drama), hetzij met een totaal de grond in gestampt enthousiasme voor autorijden. En vreemd genoeg zagen mijn ouders er plots ook niet meer het nut van in dat hun dochter zichzelf kon gaan vervoeren. De lieve vader van mijn vriendje zag in mij echter wel een Knight Rider en dus gaf hij mij af en toe les. Dan mocht ik een klein stukje rijden in zijn grote auto, bezorgde hij me zweetaanvallen door me een middag lang achteruit te laten inparkeren, of stuurde hij me de snelweg op om gevaarlijk te gaan invoegen.

Toch waren die ritjes af en toe nog niet de duw-in-de-rug om mij te laten scheuren als een Jos Verstappen. En na een pauze van anderhalf jaar onafgebroken autorijd-verzuim, stuurde hij me zijn Passat in om een hele dag lang Nederland door te cruisen. En dat deed ik. Klappertandend, maar on the road. En het ging hartstikke goed. Nu oefen ik nog af en toe een avondje. Vriendjelief komt me dan langshalen met de grote Passat en ik rijd ons dan naar zijn huis. En breng mezelf aan het eind van de avond ook weer terug. Met een gevoel van euforie leesbaar op mijn ronde gezicht. We hopen zo dat mijn zelfvertrouwen een beetje aangroeit. En ik binnenkort vrijwillig plaats wil nemen in de auto van mijn ouders. En zij mij dat zonder neurotische blikken toestaan.

Cruisin’ – D’Angelo

Ik wil ook mijn web-log verhuizen, damnit!!!

She wants to move – N.E.R.D.

Mijn lieve kleine katertje is in een mum van tijd van een onschuldig beestje in een ware casanova veranderd. Sinds enige weken heeft hij namelijk de liefde gevonden. In de lapjeskat van de overburen. De twee dartelen door de tuin als twee vrolijke libelles (is het je ook wel eens opgevallen dat die boven op elkaar gaan zitten en vervolgens op hun kop in het water gaan staan? Als een potlood? Vreemde manier van je eerste date doorbrengen…), geven elkaar kopjes, snuffen aan elkaars achterste (ontzettend romantisch) en gaan samen op vogeltjesjacht. Waardoor ik er natuurlijk weer als een soort legercommandant voor moet waken dat ze straks niet één van de jonge mereltjes uit hun nest in de heg kieperen en woest mijn slippers door de tuin gooi om Sid & Nancy de stuipen op het lijf te jagen.
Van de week maakte het loveduo het helemaal bont: het hele huis was al gedompeld in rust en iedereen lag nietsvermoedend te slapen, toen mijn moeder rond een uurtje of vier plots ontwaakte van een geluid onder het bed. Bij inspectie in de spiegel, bleek er een kattenkont onder haar nest vandaan te steken, waarop ze ons kleine hartendiefje (zo dacht ze), even liefdevol over de vacht streek. Toen het haar begon op te vallen dat hij qua lichaamsdikte wel erg veel weghad van Mary-Kate Olsen, en ze met opgetrokken wenkbrauwen onder het bed keek, bleek meneer daar prinsheerlijk samen met zijn vriendin te zijn neergestreken. De dirty dog. Eh, cat. Waarop er natuurlijk een waar cirque de panique in ons huis losbarstte omdat Trixie, de dellebel in dit verhaal, eigenlijk bij haar eigen baasjes had moeten zijn. Bovendien staat het beest er om bekend nogal eens wat te laten lopen (jaja), en visioenen van besproeide banken en stoelen deden ons ernstig wanhopen.
Sinds die nacht gunt mon amour ons geen blik meer waardig. Ik vrees dat hij ernstig in zijn cathood is aangetast…

Crazy – Gnarls Barkley

Wilde toch even met jullie delen dat mijn Fafi-tee zojuist is binnengekomen…
En het leuke is: ze heet Nancy! Mais oui! Nu de sneakertjes nog…

* Ik kwam net tot de angstaanjagende ontdekking dat er een heel spinnenweb, inclusief toekomstige snack, aan mijn oorbel hing. Ik weet niet wat ik schokkender vind: het feit dat ik nietsvermoedend een heel spinnenhuis met me heb meegesleept of dat ik blijkbaar zo lang doodstil in mijn tuinstoel heb zitten lezen dat Sebastiaan alle tijd van de wereld had om een complete bungalow te fabriceren. Hoewel dat natuurlijk wel een stuk sneller gaat met acht van die handige handjes.

* Ik ben totaal in shock vanwege het gegeven dat er gisteravond 37 mensen tegelijk ronddartelden op mijn bescheiden logje. En tot op vanmiddag bleven er dertig bezoekers plakken. Nu heb ik het vermoeden dat W.I.E. online gewoon in de war was, want om nou te bedenken dat dertig mensen vijf uur lang mijn logs hebben zitten lezen? Een mens moet bescheiden blijven.

* Ben ik net helemaal in de wolken met mijn – vind ik zelf – geweldig artistiek fotografisch werk van Kelis, knipt dat mens al haar curlywurlies eraf! Het overige plukje weave föhnde ze zo steil als een skischans. Mooi niet dus dat ik van de partij ben bij haar concert. Ha! Bovendien is haar nieuwe deun Bossy om van te huilen. Bij deze. Snif.

* Er bestaat zoiets krankzinnigs als het Karl Lagerfeld-zoetje. Jawohl! Unsere Herr Karl heeft voor Canderel (dit verzin ik niet) een setje asparthaam-dispensers ontworpen. Die Karl; van Catwalk naar Canderel…

* Ik heb een überhippe tante (of eigenlijk is ze geen tante… ze is een nichtje van mijn vader… is dat een tante?) die heel New York van zijn producten af geshopt heeft: “Ik heb maar drie horloges gekocht bij Macy’s”! Waaronder een zeer fijn exemplaar van Baby Phat. Daarnaast heeft ze nog een stel waanzinnige designerhandbags en een paar Seven Jeans gescoord. Ik kreeg heel lief een überschattige kauwgomballenautomaat van Hello Kitty (we zijn allebei fan van de kitten) en een gigantische jellybean-dispenser. Cute und yummy!

* Over het kittige katje gesproken: maak je borst maar nat, want binnenkort verschijnt er een lijn van het pluizige mormel speciaal voor uw hond. Halsbandjes, etensbakken, manden, jurkjes, het kan niet op. Ik vraag me dan nog steeds af wie zijn hond een trui aandoet met een kat erop. Hoe bedoel je complete vernedering?

* Ik ben verliefd op Terrence Howard.

Till it happens to you – Corinne Bailey Rae

… and the living is easy! Binnenkort meer logs, nu roept de zon!

Voila 1 – Spank Rock

Voor de slimmeriken onder ons wie het nog ontgaan is: morgen is het queensday. Ik zat al in half juni stukjes te pennen over onze koningin, nee dat lieg ik, het was geloof ik februari. Dat lijkt me nou zo bizar hè: om je verjaardag met het hele land samen te vieren. Ik heb al moeite met die tweeënhalve paardenkop die op mijn zomerse birthday komt opduiken. De rest van de mensheid zit dan met de billen bloot op een Spaanse playa, eet zich klem aan kebabs waarvan de gemiddelde voedselinspecteur de bibbers krijgt in Turkijke of hangt de Crocodile Steve uit in één of andere Aziatische jungle. Ik moet toegeven: dan voel ik me soms best wel een beetje remi. En Bea; die zorgt gewoon dat iedereen met haar mee feest. Die last er gewoon een vrije dag voor in (behalve dit jaar dan… leve de jaargangen waarbij alle vrije dagen in het weekend vallen), zodat ze gevrijwaard is van partypoopers.
Ik vraag me af of ze dan net zo wakker wordt als wij. Ik zie het al voor me; Bea in haar nachtpon, nog geen spoortje van de haarlakhelm, rekkend en strekkend en zich afvragend welke dag het ook alweer is vandaag. Dan: “Ohja, vandaag vieren we mijn verjeurdag” (zo praat ze dan een beetje hè, kom op, leef je es in!) waarna ze een bad neemt in oranjevla. En dan die hele stapel post en cadeautjes waarvan minstens de helft van Johan Vlemmix op de ontbijttafel. Ja, prachtig. En dan het land in. In de koets. De gouden koets die golddigger Kimmora Lee Simmons in complete extase achter zou laten. Of laten ze die niet uitrukken op Koninginnedag? Zwaaiend vanuit haar gouden kooitje. Ik had daar al lang een of andere robotarm voor laten ontwikkelen die het wuiven van mij over zou nemen. Laat staan voor het schudden van al die plak-, eelt- en zweethandjes.
Und jetzt wieder terug naar het paleis. Waar ze onder het genot van een grote oranjetompouce van de HEMA en een glaasje Oranjebitter eens lekker voor de buis wegzakt bij het commentaar van Maartje van Weegen. Tja, je bent nou eenmaal geboren met een gouden lepel in je bekje of niet.
Voor mij in ieder geval geen bad van oranjevla morgen, geen post, geen gouden koets en geen oranjetompouce. Ik neem een frisse douche, hop even langs bij mamalief die mijn oude zooi staat te verkopen op het winkelcentrum, jump in de tram richting Utrecht en ga heerlijk genieten van mijn jaarlijkse suikerspin. En voor héél even, eventjes maar, voel ik me dan net The Queen Bea.

Pretty Girl – David Ryan Harris

Dingen die ik aan jullie kwijt moet:

* Toen ik afgelopen dinsdag op het Koningsplein in de soleil zat te genieten van mijn Australian mango-shake, kon ik precies naar binnen kijken bij de luitjes van ELLE. Wie deze zomer hipperdepip voor den dag wil komen, kan luisteren naar het gepredik van fashion & style director Caroline Fuchs die met haar Adidas 80’s Block JKT W alvast een voorspellinkje doet. Je leest het goed: foute trainingsjasjes uit de eighties in neon- en fluorkleuren. Voorheen alleen te spotten op vlooienmarkten, nu de hipste winkels in gestuurd door de frontmannen van Adidas. Toen vriendjelief en ik die dag ook even langsgingen bij Henxs, bleek daar zo’n mannetje te staan die ons vroeg wat wij van deze shiny happy jackets vonden. Retroooo!

* Dat ik me soms kapot erger aan Dyanne Beekman (als ik haar nog één keer ‘second hand’ hoor zeggen, sta ik niet voor mezelf in).

* Dat one-of-a-kind Judith Osborn-rozetten retecool zijn.

* Dat ik een hyves-uitnodiging had van een of andere blonde surfgod met-enorm-wasbord. Bij nadere inspectie (lees: inzoom op de foto) bleek het een hele enge blonde Ken met-enorm-wasbord. No thank ya.

* Ik móet echt een keer bij Bread & Butter in Berlijn geweest zijn. Ik zal niet rusten voor ik daar ooit mijn (hopelijk Adicolor Fafi-)sneakertjes over de drempel heb gezet. Wie neemt me mee?

* Dat ik verknocht ben aan de skinny jeans. Ja, sla maar machteloos met beide vuisten op tafel; ik kan het niet helpen. Het is een virus en het heeft me in zijn greep.

* Dat ik van mezelf alleen nog maar oogschaduws van MAC mag kopen. Heb ik straks namelijk allemaal van die leuke ronde doosjes bij elkaar in mijn beautbox. How very visagist-like!

* Dat ik me vandaag lekker in de zon he-le-maal ga verdiepen in de ins and outs van het freelance-bestaan. Yesyes ya’ll; ik heb de moeilijk verkrijgbare biebboekjens weten te bemachtigen!

Have a nice day!

I keep – Jill Scott

Afgelopen zaterdag stond ik nietsvermoedend mijn tanden te flossen, toen mijn vader de badkamer binnenliep in een oud, baggy Southpole-spijkerjasje van mijn broertje (voor de leken onder ons: te vergelijken met het kaliber van Rocawear). Ik stikte bijna in mijn flosdraad!

Paps: “Kijk Nens, staat mij ook!”
Ik: “Wat heb jíj nou weer aan?”
Paps: “Hoezo, vind je het niet leuk?”
Ik: “Ehm… NEE!”
Paps: “Kan toch best zo?”
Ik: “Tja, als je net op weg bent naar je peeps in the hood kan het inderdaad best.”
Paps: “Waarom niet dan?”
Ik: “Ik heb niet genoeg tíjd om uit te leggen waarom het niet kan!”
Paps: “Maar kijk, er zit zelfs een vlaggetje op met ‘Indo’ erop, en ik ben een Indo!” (vraag me niet waarom die erop zit… mijn broertje is ongeveer voor de helft Indo en ziet eruit als een frisse Hollandse boy maar heeft soms wel eens de indruk dat hij zo uit een kampong is weggelopen)
Ik: “Heb je het al aan mama laten zien?”
Paps: “Nee, dat ga ik nog doen.”

Toen ik twee minuten later een ijselijke gil van beneden hoorde komen, wist ik genoeg.
Het spijkerjasje ligt nu -thank god- op de stapel voor de Koninginnedag-verkoop…

Tape You – N.E.R.D.

Ohjee, ik ben weer getagged. En dit keer door Bakabana en met een nieuw soort labeltje. Dus, here it goes again:

Grab the book nearest to you, turn to page 18, and find line 4:
“Now ask me for it.” (uit: Louis Theroux – The call of the weird)

Stretch your left arm out as far as you can:
Uhm jaaa en dan?

What is the last thing you watched on TV?
Ehhmm, het RTL nieuws van gisteravond laat.

Without looking, guess what time it is:
9:40

Now look at the clock. What is the actual time?
9:51!

With the exception of the computer, what can you hear?
De douche.

When did you last step outside? What were you doing?
Gisteravond laat; ik kwam terug van een fijn etentje bij vriendjelief.

Before you started this survey, what did you look at?
Een artikel dat ik aan het afmaken ben.

What are you wearing?
Mijn pietjepamaa!

Did you dream last night?
Ja, iets over mijn werk en dat ik een spijkerbroek moest zien terug te vinden uit een hele grote stapel Levi’s boven de toiletten, maar iedereen ging daar lunchen dus kon ik er niet bij (???). Ik ben zeer geschikt materiaal voor droomwetenschappers.

When did you last laugh?
Vanochtend, bij het openen van mijn mailtjes. Hele lieve briefjes van Judith!

What is on the walls of the room you are in?
Een klok, een foto van mijn moeder omringd door salsaboys (ze is in de overgang, dat verklaart alles), twee (?) kalenders, een foto van mijn kat in diva-pose, en een foto van de bolle toet van mijn broertje toen ‘ie een BB’tje was.

Seen anything weird lately?
Nee, wel heel veel rare dingen gelezen. In dat boek dat bovenaan staat.

What do you think of this quiz?
Wie had er zoveel tijd over dat ‘ie deze in elkaar heeft geflansd?

What is the last film you saw?
Dat was… The new world! Op aanraden van Rox! Ik vond ‘m erg mooi! Wel
een beetje vaag en onduidelijk soms, maar wel heel mooi.

If you became a multi-millionaire overnight, what would you buy?
Het klinkt heel moeder Theresa-achtig, maar ik zou wat doneren aan een paar stichtingen voor vrouwen die ik bij Oprah langs heb zien komen (ben geïndoctrineerd geraakt doordat ik al een week lang de Oprah-box heb zitten bekijken, haha!). Womenforwomen international bijvoorbeeld en
ook aan The fistula foundation. Echt schrijnend om te zien waar vrouwen in sommige landen mee te
maken krijgen! Daarnaast natuurlijk heel selfish spenderen aan een tripje New York, een superdeluxe laptop en een fijn appartementje in Amsterdam. Oh en niet te vergeten: fijne items uit de collecties van Daryl van Wouw en Ursula Pelt.

Tell me something about you that I don’t know.
Ik kan hele rare dansjes doen als ik veel kleurstoffen op heb.

George Bush:
De meest gevaarlijke en domme persoon op aarde. Zou ik heel graag nog eens in zijn gezicht willen stompen.

Imagine your first child is a girl, what do you call her?
Ik zou het bij god niet weten.

Imagine your first child is a boy, what do you call him?
Weet ik al, maar ga ik lekker niet zeggen want dat wil ik stiekem een beetje geheim houden!

What do you want God to say to you when you reach the pearly gates:
Ik geloof nou niet bepaald dat er één bebaarde man zou zijn die tot in de oneindigheid bij een hek gaat staan om mensen toe te spreken (het zou overigens wel verklaren waarom we er hier op aarde zo’n zooitje van maken), maar goed: mocht al die yipyap waar zijn, dan heel graag: “Je hebt een goed hart.” Dat is voor mij het belangrijkste.

4 people who must also do this in THEIR journal:
Ik zal maar niet weer dezelfde people bestoken met mijn tags, daarom:
*Des
*Aisha
*Tieka
*Kim

Being a girl – Van Hunt