Ik zeg het je: ik word er helemaal gek van. Het idéé dat andere mensen volgende week naar ‘I heard love is blind’ staan te luisteren, lachen om haar typische Briste grapjes en naar haar ongetwijfeld fabulous outfitje staan te staren. Ik zou er gewoon hartstikke bij moeten zijn.
Onder het motto: "Schrijf je leed van je af" tien redenen waarom ik bij het het concert van Amy Winehouse zou moeten zijn (met andere woorden: en Jan-van-de-hoek niet – o en u bent niet verplicht om verder te lezen).

1. Omdat ik en mon amour de eerste Hollanders waren die in 2003 via internet naar haar cd luisterden, daar ben ik van overtuigd. Overigens toen nog in de veronderstelling dat ze een grote, zwarte dame met een bootylicious achtwerk zou zijn.
2. Omdat ik in het bezit ben van werkelijk élk Youtube-filmpje waar ze inzit. En ik zing haar liedjes elke dag onder de douche (tot grote vreugde van mijn buren…).
3. Omdat ik elke mogelijke recensent heb vervloekt die ook maar één kromme vergelijking trok, één vals woord opschreef of minder dan vijf sterren toebedeelde aan Amy’s muziek. En daarbij heb ik de plechtige belofte gedaan de Elsevier-recensent ooit op zijn bek te timmeren als ik hem tegen zou komen.
4. Omdat, toen iedereen nog zei dat het leek alsof ze haar oude make-up gewoon liet zitten en er een vervolgens gewoon een dubbeldikke nieuwe laag overheen smeerde, dat ze hoochie-mamajurkjes droeg en dat ze verre van pretty was, ik het voor haar op nam en haar benoemde tot stijlicoon. Hier, persoonlijk, op mijn blog.
5. Omdat ik vooraan stond in de bloedhitte, bij haar concert op het North Sea Jazz Festival in 2004 samen met vriendjelief en vriend S., voor wie ik speciaal nog voorafgaand aan het optreden bij de signeersessie een handtekening had gescoord omdat hij toen nog moest werken (ze schreef: “See you at the show baby!” en S. ging vol-le-dig uit zijn Calvin Klein boxers).
6. En omdat Amy mijn zilveren pen toen ontzettend mooi vond.
7. En omdat wij na het optreden aan de zijkant van het podium op haar wachtten en ze ons toen nog kwam begroeten ook en mij “A very good friend” noemde, omdat ik haar om een handtekening had gevraagd voor S (die op dat moment op een knalroze wolkje voorbij zweefde).
8. Omdat ik na het zien van haar optreden bij de Charlotte Church-show waar ze stomdronken een afgrijselijke versie van Michael Jackson’s ‘Beat It’ uitvoerde niet meedeed met de kritiekspuwers, maar alleen maar meer van haar persoonlijkheid ben gaan houden (What can i say? Girlfriend likes a big drink!).
9. Omdat ik elke über, überlate aflevering van Jools Holland met luciferstokjes onder mijn oogleden uitzit, speciaal om haar te zien. En ik ben geen nachtmens!!!
10. Omdat ik ervan overtuigd ben dat we beste vriendinnen zouden kunnen zijn. Dan zouden we samen haar favoriete Engelse marktjes afstruinen, op zoek naar Fuck-me-pumps, panterprintpanty’s en opzichtige naamkettinkjes.

11. O, en omdat ik zojuist een hele log heb gewijd aan tien redenen waarom ik op dat verdomde concert hoor.

En dan ga ik nu even mijn troost zoeken in een grote berg pastelkleurige cupcakejes…

I heard love is blind – Amy Winehouse

Kijk, da’s nou leuk: heb ik net zitten jubelen over de rol van Alice als stijlicoon, blijkt dat fotografe Annie Leibovitz er net zo over denkt als ik!

Annie werd door Disney ingehuurd om een serie reclamefoto’s te schieten; onder andere om de hysterische pretparken te promoten. En dus vroeg Annie eens rond in haar vriendenkring en strikte ze een handjevol celebs om voor haar beroemde cameralens te kruipen en op die manier het sprookjeshuwelijk aan te gaan.
Zo zien we Scarlett Johansson in de rol van Assepoester, Beyoncé als Alice in Wonderland, David Beckham als de prins in Doornroosje, Mariah Carey als De Kleine Zeemeermin (braak), Wilder Valderrama als Aladdin, Dita von Teese als Sneeuwwitje, en Elijah Wood als Pinokkio (haha).
Scarlett had er naar eigen zeggen totaal geen moeite mee om in de glazen muiltjes van Assepoester te gaan staan: "Het is de droom van elk meisje. En ook die van mij". En ja, het is natuurlijk weer eens wat anders dan die Louboutins.
De eerste foto’s zullen worden getoond in bladen als Vogue en Vanity Fair. Ik kan niet wachten.

Fairytale – Sara Bareilles

Klink ik érg verwend als ik zeg dat ik ervan baal dat het concert van Amy al in anderhalve dag is uitverkocht, terwijl ik net naar de ELLE awards en Daryl’s fashionshow ben geweest… ? (en al in 2002 onder haar rokje heb staan gapen op het North Sea Jazz Festival – overigens niet vanwege mijn seksuele voorkeuren o.i.d., maar omdat dat rokje zo kort was. Voordat jullie gaan fantaseren…)

Fool’s Gold – Amy Winehouse

Nou, na zulke smeekbedes kan ik toch on-mo-ge-lijk weigeren? Gottegot, wat kunnen jullie slijmen zeg! Maar even zonder dollen: ik moet bekennen dat ik een paar dagen na mijn terugtrekken uit logland meteen ontwenningsverschijnselen begon te vertonen. Deed ik op de automatische piloot mijn dagelijkse rondje Daily Fashion om nieuwe log-info te verzamelen, kreeg ik een lekkere verse ELLE die mij meteen inspireerde, trof ik een groots interview met mijn lichtend voorbeeld Fiona (en ook nog eens volledig gehuld in een Daryl en ratelend over het sex-appeal van soulzanger Maxwell; mijn absolute mannengod op aarde – zie je nu wel dat we familie zijn?!) en bleef het liedje ‘Keep On’ van Jill Scott hangen in mijn cd-player. Bovendien investeerde ik in een bijzonder prettig laptopje en het zou natuurlijk zonde zijn om er niet meteen gebruik van te maken dat ik kan loggen in mijn bed, in bad en op de wc. Nu ja, als ik dat zou willen natuurlijk…

En dan natuurlijk al jullie overweldigende reacties op mijn blog. Met als absoluut hoogtepunt de ‘Don’t Go Nenz!’ site die voor me werd opgericht. Zijn er echt zó veel mensen die me lezen? Tja, dan ga je als kleine computermuis toch een béétje denken dat de wereld je signalen geeft om vooral door te gaan met je schrijfsels. Ik voel me tot in mijn tenen geroerd door al jullie liefs.

Ik heb daarom besloten om door te gaan met schrijven: immers, ik haal er veel te veel plezier uit om te stoppen met loggen. En ik zou wel gek zijn als ik me weg laat pesten, natuurlijk. Daar hebben jullie helemaal gelijk in (slimmeriken!). Janneke is zo lief geweest om me een kopieerbeveiliging voor mijn teksten te sturen en ikzelf ga mijn mooie plaatjes de vernieling inhelpen door ze te markeren met een copyrightnotice.

Tevens wil ik jullie vragen om het mij te melden als jullie ergens een site aantreffen waarop ook stukken van mij staan. Ik heb namelijk bedacht dat het heel stoer zou zijn als ik als een soort CSI-redacteur (maar dan wel zo’n hottie met mooie leren jasjes en killer heels) weblogcopycats op kan sporen. Liefst samen met Gary Dourdan natuurlijk.

Ook twijfel ik nog even of ik op deze huidige site moet blijven. Een frisse start lonkt, maar dit is wel al twee jaar mijn honk geweest, dus hecht ik er een klein beetje sentimentele waarde aan. Ik ga dus nog even nadenken over hoe of wat, maar i’m happy to say dat ik toch graag weer mijn intrek doe in het web-loghotel. En to whom it may concern: sorry voor de stress. 🙂

Without you – Lucy Pearl

Lieve lezers, ik kap ermee. Lekker loggen wordt mij simpelweg ontzettend moeilijk gemaakt door copycats die de gehele inhoud van mijn log overnemen. Ik word echt knettergek van dat gekopieer en heb er op deze manier helemaal geen zin meer in.
Wie weet tot ooit nog, op het web, misschien al wel sneller dan jij en ik denken, maar voor nu: hasta la vista, baby.
Bedankt voor al jullie trouwe bezoekjes.

Liefs, NEnz

Lag het nou aan mij, of hebben ze bij RTL een aflevering van America’s Next Top Model overgeslagen? Ik zat he-le-maal klaar voor – wat mij die week ervoor beloofd was – de fotoshoot met kale hoofden, gaan ze opeens al over naar de Extreme Makeovers! Ook leuk hoor, want ik ben altijd wel in voor een flinke portie gebitch & gemoan, maar ik vraag mij zorgelijk af: is er nou zomaar een week aan mij voorbij gegaan zonder dat ik het heb gemerkt?

Vorige week was ik ook al helemaal van slag, toen mij een eerste aflevering van Project Runway (of voor onze wereldvreemde Hollandaises die volgens de omroep niet weten wat een runway, maar wel wat een catwalk is: Project Catwalk) beloofd werd die zou duren van half elf tot half één. Ik had me zowat ingegraven in mijn dekbed, tot de aflevering bruut stopte om kwart voor twaalf. Ik zat nog dapper te wachten op mijn vijfenveertig minuten mode, maar werd gedwongen om naar Albert Verlinde te kijken. Over een koude douche gesproken…

Now if you’ll excuse me… ik ga even Youtuben (ik youtube, jij youtubet, wij youtuben) naar kale modellenhoofden. Sayonara!

Baby Luv – Groove Theory

NEnz’s goede voornemens voor een fabulous 2007:

1. Bij perioden van verdriet niet zwelgen in mijn ellende door dagenlang als Casper Het Roze Spookje gehuld in fleecedeken door het huis te spoken en te huilen onder mijn dekbed.

2. … en in die perioden ook niet mijn geluk proberen te zoeken in de Triple Chocolate Cookies van de Albert Heijn To Go.

3. Geen hulpeloze medereizigers vervloeken wanneer de trein weer eens vertraging heeft en het druk is (tevens geen beelden meer in mijn hoofd afspelen van scènes uit Saw met hen in de hoofdrol).

4. Mijn kledingkast het evenbeeld maken van Carrie’s walk-in-closet in Sex and the City en niet van Bin Laden’s grot-kast (ik zweer het je: het lijkt écht alsof er een bom is ontploft).

5. Geen biografieën meer lezen van Paris Hilton, Nicole Richie en andere airheads, maar het brein voeden met levensverhalen van inspirerende personen als Gandhi, Nelson Mandela en Martin Luther King. O, en heel slim worden.

6. Voortaan wél omrekenen als ik Vogue of buitenlandse zusjes van ELLE koop en beseffen dat €7,99 toch bijna zo’n …
20 gulden is (HELP!) en er op mijn slaapkamer inmiddels een schat ligt ter waarde van minstens 3000 gulden.
Oh dear.

7. Vaker langs bij opa en oma want die zijn lief en verdienen een attente kleindochter.
Ook vaker mailen met tantes, ooms en neefjes.

8. Elke dag iets liefs doen voor iemand.

9. Eindelijk écht leren breien en niet eeuwig voortsudderen met mijn proeflapje. Voor februari een heuse sjaal afhebben.

Happy New Year!

Alfie – Lily Allen

Oplettende lezertjes hebben ‘m vast al gespot: mijn huis-, tuin- en keukenversie van de Copyright-notice aan uw linkerzijde.
Gevaarlijk opdoemend als een uitnodiging voor een vervelend verjaardagsfeestje.
Ik had eigenlijk gehoopt dat ik ‘m nooit zou hoeven plaatsen, want ik hou helemaal niet van die belerende vingertjes. En loggen moet toch vooral leuk zijn, en niet afhangen van regeltjes?
Wel, fact is dat mijn plezier om NEnz.web-log.nl voort te zetten steeds vaker wordt vergald door ‘zeer gemakkelijke collega’s’. Nu spot ik wel eens logs waarvan ik denk dat ze wel erg veel weghebben van de mijne, maar dat kan ook eigen interpretatie zijn.
Waar ik echter heel unhappy van word, zijn de logs waarop mensen hele artikelen en plaatjes van me kopiëren en vervolgens net doen alsof ze ’t zelf hebben geschreven.
Als die mensen nou eens zouden weten hoeveel tijd, moeite en plezier ik erin stop om NEnz.web-log.nl leuk, fris en origineel te maken, zouden ze begrijpen dat het niet tof is om de Copycat te spelen en dat dat web-logland er niet leuker opmaakt.
Mijn theatrale tirade is bijna klaar (heb je de aanzwellende violen al opgemerkt?), maar graag zou ik nog even wat stof van De Oude Doos willen verwijderen en gaan smijten met een Gouwe Ouwe: Wees origineel. Wees jezelf. Dat is niet alleen leuker voor anderen, maar ook voor jou.

P.s. Wie zich niet aangesproken hoeft te voelen: surf maar gewoon met een grote boog om dat ellendige ding hier links heen.
Hij bijt alleen als je wat op je kerfstok hebt.

At Seventeen – Janis Ian

WAUW. Ik heb echt dé leukste kerstcadeautjes ever onder de kerstboom gevonden. En natuurlijk ook een hele batterij fijne dagen gehad (gevolgd door iets minder fijne dagen vol hectiek en stress, maar dat hebben we ook weer overleefd). In ieder geval wil ik jullie erg graag meenemen in de Wondere Wereld die NEnz’s kerstcadeautjes heet. Want dat zijn ze waard:

Onder de cadeautjes: een retecute lingeriesetje van Blond Amsterdam (met groene ruches met polkadots op mijn booty!), een prachtig make-updoosje uit de limited edition (jawohl!) MACouture-lijn, een hele lading Lip Smackers (waaronder één met strawberry cupcake-smaak), een geweldige paarse clutchbag, sokjes en een onderbroek met peperkoekmannetjes van Accessorize, leesvoer van Marisha Pessl en Julie Dam, sprinkles om te gebruiken tijdens mijn cupcake-bak-sessies, een super ketting, de nieuwe cd van Amy (kan ik mijn kopietje het raam uit frisbeeën), Japanse koala-koekjes en alvast, voor als ik in januari tijdens de ELLE Style Awards (ja, ik ga!) naast Fiona zit; een échte fles Martini.
Ik kom januari wel door!

I Choose – India.Arie

Mocht er nou ergens nog een heel lief kerstmannetje zitten dat per se een kerstgift wil doneren; wel, laat ik dan niet de flauwste zijn en u bij deze mijn wishlist onder de neus schuiven. Ik weet het, ik weet ‘t: ik ben ernstig bescheiden gebleven. Dus mocht u me nou zó’n warm hart toedragen dat u nog effe iets extraas wilt doen: een tripje New York vind ik ook heel leuk hóór. Just so you know…

Maar goed, u wordt er natuurlijk ook niet jonger op zo, dus laat ik maar to the point komen: le liste!

1: De Daryl van Wouw-jas die bij de Blue Blood Store op me wacht.
2: Een stage bij Fiona Hering. Met als eerste opdracht: saampies aan de rand van de catwalk een fashionshow bijwonen en al Martini’s nippend mingelen met de incrowd.
3: De Louis Vuitton headphone clutch, maar dan wel in mijn eigen versie (de wijzigingen kan ik dan aber natürlich gewoon doorgeven aan Marc Jacobs).
4: Een eigen column in Vogue.
5: Kleinere voeten zodat ik ook eens zoals normale mensen een schoenenverslaving op kan bouwen.

Enne… u kunt alles gewoon afgeven bij de voordeur.

Little drummer boy – David Ryan Harris (de enige goede versie van het nummer die bestaat)