Leuk shirtje…

Jeej! Ashlee Simpson heeft hetzelfde t-shirt als ik! Hoera! Afgelopen vrijdag zat ik lekker The Ashlee Simpson show te kijken, toen ik Ash’ voorbij zag lopen in hetzelfde Teenage Millionaire shirtje als dat ik heb! Het is het exemplaar dat hierboven afgebeeld staat, maar dan in het zwart. En ook al vind ik dat Ash’ stijl een béétje gemaakt is (steeds maar keihard roepen dat je precies het tegenovergestelde van je zus wilt zijn is niet heel erg style-wise), vind ik toch dat ze er iedere keer weer leuk uitziet. Guess what i’ll be wearing today?

Één keer heb ik mij bijna laten verleiden tot het kopen van een jeans met toelopende pijpen. Niet dat ik zelf vind dat ik het kan hebben, zo’n wortelbroek, verre van, maar ik liet mij verleiden door het uiterlijk van deze spijkerbroek. Hij was van No.Lita, er hingen groene kettingen aan en er stond in grote letters NYC op de kont. En aangezien jullie wel weten wat een New York freakje ik ben, moest ik deze broek gewoon hebben. Gelukkig was mijn moeder met me mee en zodra ik de gordijnen van het pashokje openschoof zei ze: “Honey, snap out of it! Die smalle pijpen vallen nog best mee als ik ‘m zo aan zie bij je, maar ik weet nu al dat je er doodongelukkig van zal worden.” Met een pruillipje deed ik de jeans weer uit en legde ik ‘m weer netjes op de stapel. Hij was zooo mooi! En met laarzen eroverheen, zou hij juist heel leuk staan.
Nu ik, drie maanden later, weer normaal kan nadenken, weet ik dat het maar goed is dat de jeans geen onderdeel van mijn garderobe is geworden. What was i thinking? En dat beeld werd alleen maar versterkt toen ik gisteren een aflevering van Oprah keek, waar Trinny en Susannah aanwezig waren, auteurs van de boeken uit de serie: ‘What not to wear’. Trin en Suze waren geweldig hylarisch en metamorfoosden enige fashion victims into mensen van deze wereld. Maar het leukst was nog hun oordeel over jeans met toelopende pijpen:

Trinny tegen modeslachtoffer: “Je moet me beloven dat je nooit meer zulke jeans zult kopen! Beloof je dat?”
Victim: “Ik beloof het.”
Oprah: “Welke mensen zouden die broeken wel kunnen dragen?”
Trinny en Susannah in koor: “NIEMAND!”
Susannah: “Sommige Europese designers weten op een gegeven moment niet meer wat ze moeten ontwerpen, en proberen dan de cropped jeans maar weer. Maar dat zijn gewoon vrouwenhaters.”

Go girls!

Ik heb morgen een begrafenis. En naast de gebruikelijke drama die zoiets met zich meesleept, zijn er nog twee andere redenen voor crisis. Zo is er in huis geen enkele waterproof mascara te vinden en voel ik mij gedwongen om a) met een albino-achtige look of b) als panda, plaats te nemen in de aula. Zenuwinzinking twee komt voort uit het feit dat er geen enkel zwart of net kledingstuk in mijn kast hangt. En aangezien mams met haar derrière in Espana zit, moet paps voor modepolitie spelen:

Paps: “Waarom doe je niet gewoon je spijkerbroek aan met je zwarte colbertje erop?”
Ik (nu in hysterische staat): “Aan de spijkerbroek hangen rafels en op het zwarte colbertje zit een giga knalroze doodshoofd aan de achterkant. Lijkt me niet zo tactvol!”

En na ook moeders kast te hebben uitgepluist (ze is er toch niet, dus het is vrij terrein), is het enige bruibare kledingstuk een lichtroze colbertje dat te groot is bij de schouders. En wat moet ik eronder aan? Mijn ‘Jesus is my homeboy’-shirtje dat ik zo trots voor tien euro’s op het Waterlooplein heb gescoord (niet van Teenage Millionaire-makelij te onderscheiden)? Een hemdje met een grote lachende Julius? Mijn Oopsy, I said the F-word-truitje? I don’t think so. Misschien dan maar geen colbertje, maar mijn zwarte shirtje van Kerst. Alleen heb ik daarin dan wel weer een blote schouder die “Bel me!” schreeuwt. En waarom koos ik ook alweer voor een streetstyle-achtige look en wilde ik per se al die gympen kopen? Ach, ik weet het allemaal niet meer. Maar wat doet het er ook eigenlijk toe? Als je je crap voelt, mag je er ook best crap uitzien, vind ik. Dan maar als een hippie panda met Missy Elliott flair. Met een beetje geluk heeft niemand waterproof mascara en zien ze mijn outfit toch niet door de zwarte vlekken voor hun ogen heen…

Aangezien jullie bijna allemaal met vlag en wimpel geslaagd zijn voor mijn vorige Paul Frank kwis, denk ik toch dat ik ‘m te makkelijk heb gemaakt, hihi. Daarom nu, NEnz’s Paul Frank kwisje deel 2: the hard part!

Tatatadaaa! Tromgeroffel please… want…. de uitslagen van jullie deelname aan NEnz’s Paul Frank kwisje zijn binnen! En dit is wat jullie ervan gebakken hebben:

1 Justin (www.groove-academics.tk) 100 points
2 Hedde 100 points
3 Mloos 100 points
4 Ruby treskink.web-log.nl 75 points
5 ieltjuhh 63 points
6 claudia @ starstruck.web-log.nl 63 points
7 Judith 50 points
8 mirjam 38 points

Dus: gefeliciteerd Justin, Hedde en Mloos!

Ik ben helemaal in mijn nopjes. Vriendin M. bracht mij net het heuglijke nieuws dat er binnenkort een échte Paul Frank winkel geopend wordt in Amsterdam (doe de wave!). Forget heaven, breng mij naar de Paul Frank store! Waar we precies heen moeten voor onze apenpakkies, weet ik nog niet, maar de winkel opent zijn deuren waarschijnlijk in de Jordaan. Voortaan hoeven we dus nooit meer speciaal naar NY (das eigenlijk ook wel weer jammer)! Als ik meer weet, krijg je het van me te horen. En nu lekker sparen!

Nu de kans bestaat dat ik binnenkort een verse ipod in mijn klauwtjes heb (zeker weten doe ik het nog niet), ben ik gelijk maar even bijpassende accessoires aan het zoeken op het world wide web.
Zo kwam ik langs deze page, die de meest geweldige ipod cases toont. Kwijl!
Want wat dacht je van een bruin leren Vuitton hoesje? Of een psychedelische van Paul Smith? Of een girly roze van Kate Spade? Of mooie leren van Coach? Of maybe een echte Gucci? Daarbij vond ik nog een leuke op internet:

Zal die niet geweldig bij mijn Paul Frank jasje staan? Zucht, misschien moet ik toch maar voor die actie gaan…

Als klein meisje droomde ik er altijd al van om ’s nachts stiekem opgesloten te worden in de Bijenkorf. Geen idee waar ik dat idee vandaan haalde, misschien een keer in een film gezien ofzo, maar het leek me geweldig om het hele warenhuis voor mij alleen te hebben. Ik zou kunnen shoppen tot ik erbij neerviel, alles passen wat ik in het daglicht nooit zou doen, dineren in het restaurant en slapen op de bedden van de beddenafdeling als ik moe zou worden. Jaaa, dat leek me wel wat.
En ik moet je zeggen dat ik die droom nog steeds koester. Maar ik zie het nou niet direct voor me dat ik mezelf verstop achter een pilaar terwijl het winkelpersoneel aan het afsluiten is.

Ook droomde ik er van om een eigen winkeltje te beginnen. Zoiets als Lilith, mijn favoriete winkel in Utrecht. Maar, zoals mijn vriend al wijselijk zei, ik zou waarschijnlijk niets verkopen, omdat ik alle door mij ingekochte spulletjes zelf zou willen houden. En dan ben je natuurlijk in no time out of business. Bye bye droom!

Daarom heb ik het volgende plan bedacht: ik word gewoon heel rijk. Dan kan ik namelijk alles kopen wat mijn hartje begeert!
Als ik filthy rich zou zijn, zou ik direct mijn privé jet pakken om te gaan shoppen in Londen en New York (Amsterdam zou me te zo-zo zijn). In Londen zou ik de Topshop, Tatty Devine en Lady Luck eens flink onveilig maken. En daarna hop ik zo weer in mijn privéjet om in New York de spenderella uit te hangen bij zaken als Alphabets, Urban Outfitters en wat er dan ook maar op mijn pad kwam.
Hoe ik dan rijk ga worden? Ach, dat zien we wel.