Vraag het maar aan mijn friends: ik heb een zwak voor afro’s. Tassen en shirtjes met afro-poppetjes erop, cd’s van soulzangers en -zangeressen met afro’s en mannen met afro’s; ik zou ze het liefst allemaal naar mijn nest slepen. Waar die voorliefde vandaan komt, god mag het weten. Maar hij zit er. En ik geef eraan toe.
Je begrijpt dat ik net dan ook weer uit helemaal uit het bolletje (met stijl haar overigens, misschien is dat het; je wilt altijd what you can’t have) ging toen ik langs de site www.sexiebooda.co.uk surfde. Geweldige, fabulous tassen en shirtjes met een hoop soul en een hoop fro. En dat kon ik jullie natuurlijk niet onthouden. Daarom: hairpick in en meezingen maar:

La musica: Afro – Erykah Badu

Sloeg Gwen Stefani met haar Harajuku t-shirtjeslijn naar mijn idee flink de plank mis, deze gezellige bananenbag is dan wel weer errug leuk. Nu nog niet te koop, maar soon verkrijgbaar op Gwen’s geweldige website www.harajukulovers.com. Kawai!

Toen ik gisterochtend voor mijn werk even op adempauze kwamin between trains en rondsnuffelde bij de Bruna, ontdekte ik weer een nieuw blaadje in de schappen. En oh, wat issie leuk! Kijk, bladen als ELLE, Vogue en Glamour koop ik toch wel, want die vind ik gewoon hartstikke leuk om te lezen. Maar op de een of andere manier vind ik het dan altijd jammer dat ze zo verschrikkelijk vrouwelijk zijn. Niet alle meisjes zijn namelijk meisjes-meisjes. Sommige vrouwen willen niet immer rondparaderen op fuck-me-pumps of sleehakken, maar willen gewoon oldskool gympies aan de voeten. Sommige vrouwen willen zich niet altijd hullen in fladderige jurkjes en rondlopen met nette tassen maar gewoon eens fijn een stoer jasje aan en een gekke bag met zich meedragen. Gelukkig hadden ze dat bij Code ook begrepen. En dus ligt er nu een vers tijdschrift over streetfashion in de schappen. Heer-lijk. Geen opgelegde moderegeltjes, geen ‘het-staat-mooi-in-een-modereportage-maar-als-ik-daarin-over-straat-ga-loop-ik-voor-gek’-kledij en bovenal 160 prettige pagina’s vol artwork, mode van de straat en coole figuren. Ik heb een nieuw lijfblad. Niet storen…

La musica: Can i have it like that – Pharrell ft. Gwen Stefani

Note to self: alvast op het kerstverlanglijstje zetten:

1. Juicy Couture Hiptop, 2. Heatherette unicorn tee, 3. Insight51 buttons, 4. Fenchurch tee, 5. Paul Frank Snowboard Julius knuffel, 6. ‘Rollin with tha homies’-sloffen van Paul Frank.

Tijdens een vlaag van opruimwoede die eerst door mij en vervolgens door mijn kledingkast woedde, kwam ik de meest bizarre kledingstukken tegen. Echt van die dingen waarvan je denkt: “was ik hevig gedrogeerd?”, “kocht ik ze onder bedreiging van een 4.5 pistool?” of “heeft iemand mijn aankopen soms stiekem verwisseld met die van Joss Stone?”.
Afijn, haal diep adem, want hier volgt een lijst van mijn gevonden modezonden:

*Een gebreide, felgroene (en met fel bedoel ik fel) hoody. Net een angstaanjagende muur van groene wol die op je afkomt.
*Kniehoge Quicks met legerprint. Misschien leuk voor als ik ooit ga rebelleren. Of mezelf in een vuurlinie in Afghanistan gooi.
*Een cargopant! Need i say more?
*Een bloesje van Evisu. Evisu? Wanneer heb ik dat ooit kunnen betalen? Bovendien kan ‘ie niet meer dicht… maar dat was geloof ik al zo toen ik ‘m kocht. Toen zei ik nog zo doodleuk dat ik er wel een corset onder zou dragen. Dat corset is er nooit gekomen. Maar, hij heeft nog best een leuk printje. Misschien maar achterhouden als doorzetmiddel in het geval van diëten.
*Zestig truitjes die te kort zijn.
*Tien oude ‘voor-het-geval-ik-ga-klussen’-broeken. As if.
*Een joggingbroek met een megagrote kont. Handig voor als ik ooit aan zoiets als zwangerschapsgym toekom. Gewoon omdraaien en hoog ophijsen. Biedt ruimte voor een drieling.
*Drie zonnebrillen uit 1000 jr v. Christus.
*Een jeans die heel mooi zit als ik rechtopsta en me vooral niet beweeg. Zodra ik echter buk, ben ik half aan het moonen.
*Panty’s met glitters. Voor als ik ooit eens een onderonsje heb met Donna Summer. Of is die al dood?

Kan iemand me de zak van Max even aangeven?

Oké, oké, oké. Ik snap het; jullie willen foto’s van de bruiloft(souftit) zien. Dat hebben jullie me met jullie reacties meer dan duidelijk gemaakt.
Nu is het zo dat de foto’s die ik met mijn eigen kleine cameraatje heb gemaakt niet zo fantastico zijn. Nope. Halve hoofden, onderbelichting en dat soort ongein is natuurlijk niet de bedoeling. Bovendien denk ik dat Rox die misschien nog wel zal willen plaatsen, aangezien het foto’s van haar familia zijn. Daarvoor mogen jullie haar nu gek gaan zeuren. Overigens heb ik vanochtend wel even een paar kiekjes van mijn weddingwear geschoten, alleen ziet het er op het plaatje toch een stuk lomper uit dan wanneer je de zachte zijde van mijn rok door je handen laat glijden. Of wanneer je de glittersteentjes van mijn kanten hemdje van dichtbij ziet schitteren. Stel je er dus niet teveel van voor (dat komt deels ook door mijn geweldig fotografisch talent, en dan te bedenken dat ik bijna fotografie was gaan studeren…). Als ik nog leuke pics van mijzelf, in de outfit, óp de bruiloft te pakken krijg, zal ik die uiteraard hier posten. En nu niet meer zeuren!

Een tijdje geleden las ik in het megacoole, waanzinnige, allerleukste-blad-ever; Fancy (dûh) over een new brand in town: Amplified. En alleen die naam al deed mij verlangen naar hippe tees met gitaar-, versterker- en rockprints. De beschrijving van het modemerk klopte helemaal bij dat beeld; shirtjes met jaren ’80 prints van bands from back in the days. En vandaag vond ik dan ook eindelijk plaatjes van de Amplified kledingstukken. Zum watertanden, zeg ik je. En nu maar hopen dat we binnenkort allemaal met dit moois op onze lijven rond kunnen wandelen…

Als jij één van die lucky bastards bent die een paar keer per jaar in haar Haute Couture-jurkje plaats mag nemen langs de catwalk om alle hotte modeshows te zien, ben je vast regelmatig in je nopjes met de coole uitnodigingen die je ontvangt. Modehuizen maken vaak namelijk net zo’n werk van hun invitations als van hun collecties, om maar zoveel mogelijk hips aan de sidewalks van de catwalk te kunnen plaatsen.
Hysterisch duo Heatherette ook. En dus ontwierpen zij voor elke genodigde gast een Heatherette Activity Book. En ja, de foto’s daarvan kon ik jullie natuurlijk niet onthouden. Ik ben benieuwd of Jojo, Fergie en alle andere gasten nu daadwerkelijk thuis zitten te kleuren…

Okéé Nens, rustig blijven… niet panieken nu. Het komt heus wel goed. Echt. Je hebt immers nog drie weken de tijd. Binnen drie weken moet het toch wel lukken? Rustig nou maar, blaas in het zakje. En adem door de neus. Zeg, zou het nou heel erg zijn om in een spijkerbroek te gaan?

Code rood in huize NEnz. En niet vanwege een mogelijke terroristische aanval of de stress die het afstuderen met zich meebrengt, nee this is serious stuff: er komt een bruiloft aan. De nicht van mijn vriendje gaat namelijk trouwen. En voor het kersverse paar kan het dan misschien wel de mooiste dag van hun leven zijn, voor mij is het een ware nachtmerrie. Kijk, zij kunnen fijn op een afstandje genieten van de mooi aangeklede zaal en elkaar hapjes bruidstaart voeren. Zij kunnen aan het hoofd van de tafel zitten en kijken naar alle familieleden en zingende nichtjes en neefjes. Zij kunnen de feesttent verlaten met ratelende blikjes aan de auto en niets in het vooruitzicht dan een lovely honeymoon. Wat ze daarbij even vergeten, is dat hun hele familie al maanden in de bres is om die ‘mooiste dag van hun leven’ te organiseren. Dat er week na week vergaderingen zijn om maar een zo mooi mogelijke menukaart in elkaar te flansen, om de catering te regelen en om de tafelschikking te bepalen. En dat, op het feest zelf, al die familieleden in de keuken in de weer zijn en dat de nichtjes en neefjes alle familieleden op traditioneel Molukse wijze het eten moeten serveren. En dat betekent: naast het meisje moet altijd een jongen lopen en het bord moet altijd vanaf de rechterkant van de persoon op tafel geserveerd worden. En had ik nou ook nog iets opgevangen over een speciale serveeroutfit? Help!
Begrijp me niet verkeerd hoor; ik vind het wel weer eens leuk, zo’n bruiloft. Ik zal vast genieten van de kerkelijke inzegening en misschien zelfs wel een traantje wegpinken. Bovendien ben ik gek op het glazuurlaagje dat altijd om een bruidstaart heen zit.
Maar waar ik de grootst mogelijke moeite mee heb, dat is de wedding-outfit. Kijk; vriendjelief trekt een smoking aan en klaar. Ik daarentegen, ik moet in de weer met losse rokken, truitjes, vesten, accessoires en nog het ergste: schoenen, om er maar wat van te maken. Oh en nu ik er zo aan denk: ik heb ook geen tas die bruiloft-proof is!
En denk maar niet dat het excuus ‘oh nu kun je shoppen voor een outfit’ er op dit moment ook maar iets toe doet. Ik zou veel liever willen dat er een kant en klare ‘aan-te-trekken-bij-bruiloften’-set in mijn kast hing. Het probleem is: ik ben niet zo van de netjes. Ik ben het ‘gympen-en-stoere-truitjes-en-baggy-broeken’-type. En nu moet ik dus op zoek naar een outfit waarmee ik zo als figurant op de achtergrond zou kunnen verschijnen in ‘Runaway bride’. Ik heb overigens altijd al meer gezien in de titel ‘Runaway wedding-guest’.
Maar goed, talloze rokken, vestjes, truitjes en andere creaties waarvan ik je niet eens zou kunnen vertellen wat de officiële mode-benaming ervan is later, heb ik nog steeds niks. En ik kan je vertellen dat ik al heel wat winkels ondersteboven heb gekeerd. Daarom, mijn kreet: “Help dit meisje!” en behoed haar van een bruiloftsensemble van allstars en een kapotte jeans…

La musica: Secret Identity – Wayna

Soms kan ik me langer vergapen aan de advertenties van bepaalde modehuizen dan aan de werkelijke collecties die zij uitbrengen. Deze advertentie van Chanel wilde ik toch even met jullie delen. Omdat ‘ie zo adembenemend mooi is…