Wie heeft ‘m al gezien?

Mode- en tijdschriftliefhebbers opgelet; de ELLE Style Awards staan weer voor de deur! Op 26 januari worden drie awards uitgereikt aan de meest stylish people in Nederland. Categorieën: de Stylist Award, waarvoor vijf Nederlandse stylisten zijn genomineerd, de Personal Style Award, waarvoor BN’ers als Hadassah de Boer, Barbara Karel, Birgit Schuurman en Prinses Mabel nu met klamme handjes zitten af te wachten en de bELLE of the bal Award, die gaat naar het mooiste modepopje op het feest.
In de jury zitten een paar van onze favorieten in modeland: Milou van Rossum, Piet Paris en Fiona Hering (mama…) zijn van de partij.
Wie nog een fantastisch baljurkje in de kast heeft hangen en dit ziet als het evenement van haar leven, moet even op de site van het festijn kijken: www.ellestyleawards.nl. Daar zijn namelijk toegangskaarten te winnen. Is dat even leuk!

Ik heb me toch een fijnerd van een site gespot! Van Heidi Seeker issie. En mèn oh mèn, wat maakt ze toch een fantastisch leuke printjes! Net toen ik me had voorgenomen nevernooitmeer ook maar iets mee naar huis te slepen met een gitaar- of skullyprint (vanwege het simpele feit dat ik er al te veel van heb en men de indruk krijgt dat ik een diehard Slipknot-fan ben. En schudden maar met die dreads!), komt zij op de proppen met haar Rock Widow vest. En ja, dan kruipt de Henk Schiffmacher in mij weer naarboven en gooi ik ‘m al headbangend in het winkelmandje.
Daarnaast is Heidi’s site ook retemooi in elkaar geknutseld. Let vooral even op de fantastische boombox. Op naar www.heidiseeker.com dus. Sjitterdesjit.

La Musica: I saw mommy kissing Santa Clause – Amy Winehouse

Wanneer iemand je een mailtje stuurt waarin hij je vertelt je columns erg leuk te vinden en daarbij ter informatie geeft dat Carrie haar Dior Saddle Bag nu maar beter in kan gaan pakken, voel je je natuurlijk enorm vereerd. En wanneer je erachter komt dat de persoon in kwestie ook nog eens een aanstormend modeontwerptalent is, tja, dan kun je mij net zo goed vertellen dat Jay Hernandez himself mijn nieuwe buurman is geworden. Errug blij word ik daarvan.
Je begrijpt, een linkje was nog nooit zo snel aangemaakt en gezien het feit dat ik mijn modelievende medemens graag een handje help, besloot ik een stukje te wijden aan Michael Barnaart van Bergen, want ja lieve lezers, zo heet deze Hollandse Glorie.
Dit talent houdt zich voornamelijk bezig met het designen van de mooie afbeeldingen op je SPS Superstar-, Didi- en Forecast-truitjes, studeert erop los aan het AMFI en heeft -hou je vast- een eigen modelabel opgericht. Al klamme handjes? Surf dan als de donder en de bliksem naar zijn website: www.michaelbvb.com; alwaar je zijn werk kunt bewonderen én waar je geweldige shirtjes kunt bestellen met Michael’s designkunsten erop (ik wéét gewoon dat je weg zult zijn van de Marilyn Monroe-tee).
Ook leuk: op de site vind je tevens een waanzinnig leuke en fashionable cartoon; Caprice De La Mode. Yes Yes Y’all, Nee’rland heeft er een talentje bij…

Zucht, wat issie toch mooi hè; de Chloé Paddington Bag? Klassiek en van mooi, bruin leer met een te gek slotje met Chloé-logo erop. Zou die even mooi staan bij mijn boots…

Bas-fans out there; surf rapido naar www.glamgirl.nl! Opperwebgirl Judith heeft namelijk een geweldig leuk interview met hem gehad! Gaat dat zien!

La musica: That’s what friends are for – Deniece Williams

Sla ik nietsvermoedend de Starstyle open, krijg ik natuurlijk weer zo’n fijnerd van een tas in mijn vizier. Want wat Carrie met schoenen heeft, dat heb ik met tassen: can’t live without ‘em. En mijn verslaving begint zulke ernstige vormen aan te nemen, dat ik gewoonweg niet meer weet waar ik al die tassen in mijn kleine kamertje moet laten. Er ligt een deel in mijn kledingkast, er hangt een collectie aan mijn kamerdeur die door het gewicht nu niet meer dichtkan, en her en der verspreid door mijn room hangt, staat en zit het overige deel van mijn purse-collectie (want zeg nou zelf: wat is more arty dan een Dior aan je muur?). En toch heb ik dan nu weer een nieuwe liefde: De Peepshow-tas. Gemaakt van mooi, sexy zwart leer en met een kijkgaatje waarachter een naughty pin-up verscholen zit die zo alle heren van jouw gading naar je toelokt.
Je moet er wel even voor kromliggen, want de bag is très expensive. Maar daarvoor kun je je de rest van je leven wel fijn omringen met man-candy…

Voor meer info: check www.vliegervandam.com.

Overigens kan deze ook héél handy zijn:

Ben ik nou toch vorige week zomaar Julius’ verjaardag vergeten! Schande! Het breedbekaapje vierde toen zijn tiende verjaardag. En als klap op de vuurpijl besloot Paul Frank himself daarom dat het maar eens genoeg is met de pret. Ja lieve lezers, hij stopt ermee. Gooit het bijltje erbij neer. Heeft ontslag genomen. En dat stemt mij droevig. Natuurlijk gaat het merk wel vrolijk door met een verder bestaan, maar Paul is toch de Godfather van het hele gebeuren. Hij is degene die tien jaar geleden achter de naaimachine kroop waar toen per ongeluk het aapje Julius onder vandaan kwam. Hij is degene die ook nog eens beviel van de andere figuren uit het Paul Frank-bos zoals Ellie, Spicolli, Clancy en Cornelius. Planned Pines zal nooit meer hetzelfde zijn zonder hem…

Ik weet in ieder geval al waar ik op 26 november uithang… Ja, bij de Bijenkorf natuurlijk! Want dan begint weer de jaarlijkse tassenactie, om zoveel mogelijk geld op te halen voor STOP AIDS NOW! Nu ben ik ieder jaar weer in de Bij te vinden, neuzend tussen de artbags, maar dit jaar is wel heel speciaal. Er is namelijk -hou je vast en remember om vooral te blijven ademen- een heuze Viktor & Rolf tas. Jaja, ik verzin het niet. Het is geen één april, V&K hebben echt een fijne tas beschilderd. Die voor 5 euro aan jouw arm bungelt en waarvan de volledige opbrengsten dus naar aidsprojecten in ontwikkelingslanden gaan. De leus ‘verbeter de wereld, begin bij jezelf’ is nog nooit zo letterlijk geweest… Overigens komt het dolle duo de 26e ook nog eens signeren in de Bij in onze hoofdstad.
En oh ja, naast Viktor & Rolf doet er nog een handjevol arty people mee. Maar wij willen V&R natuurlijk…

Help! Ik heb eindelijk dé winterjas gezien. Nu was dat voor mij al een schok op zich (ik begon bijna te huilen van schrik), omdat het überhaupt al heel moeilijk is om een jas te vinden, maar al helemaal om een jas te vinden die naar mijn smaak is. Ik ben een moeilijkerd.
Maar dit, dit was echt zo’n leuke, fijne, mooie jas die voor je gevoel helemaal bij je past. En die ook nog eens heel lekker zit. Niet zo belangrijk, maar ook wel fijn, is dat ie van een merk is dat ik heel erg leuk vind en waarvan ik al vele kledingstukken in mijn kast heb hangen. En hij is zowel geschikt om met afgetrapte allstars te dragen als met wat nettere shoes. De prijs is, zoals jullie van mij verwachten, niet gering (daar heb ik namelijk een zesde zintuig voor), maar wel pretty normaal voor een winterjas.
Nu voel je ‘m al aankomen; er is één probleempje. Er zit namelijk een hele grote kraag aan. Waar op zich niets mis mee is natuurlijk, want dat is alleen maar lekker warm en behaaglijk. Maar die kraag hangt dus los en die moet je dan via een achterzijdse armbeweging vast zien te prikken aan vier hele kleine drukknoopjes achter je schouder. Nu is dat niet zo heel erg handig bedacht, maar wel overkomelijk. Bij het vooruitzicht van gespierde armen bijvoorbeeld, omdat je elke keer zo ver naar achteren moet duiken. Én ik hoef nooit meer sjaals te kopen! Ha! Maar zodra ik de jas gewoon open wil laten hangen, wat je zo wel eens overkomt, heb ik aan mijn rechterzijde een gigantische flap hangen. En dat ziet er een beetje vreemd uit.
Daarom heb ik heel wijselijk en verstandig afstand gedaan van de jas en heb ik tegen het winkelmeisje met de hysterische stem gezegd: “Hij is errug leuk, maar ik denk er nog even over na” (afijn, we zijn na dertig waardevolle minuten bruut gescheiden door mijn moeder waarna ik het winkelmeisje smeekte om me te vertellen hoeveel exemplaren er nog van zijn in mijn maat. Twee dus.)
Wat vinden jullie; als de bliksem teruggaan, of laten hangen en verder kijken?