… met Bas! The Invitation!
Met dank aan Juud, mijn partner in fashion-crime. En aan vriendin S., die het niet erg vond dat ik daardoor onze date – die we ongeveer een half jaar geleden al hadden gepland – wilde verzetten en opvallend sereen reageerde (ik dacht eerlijk gezegd dat ze me levend zou villen, mijn hoofd zou koken in een snelkookpan en mijn huid als zomerjas zou gaan dragen).

Block Party – Lisa Lopez

Ik ben er misschien een beetje laat mee, maar ik heb net heel hysterisch zitten doen achter mijn laptop toen ik de Fall 2007 collection van House of Holland van mijn scherm zag knallen.
Het Engelse label bracht eerder al een collectie gekleurde tees op de markt onder de noemer ‘Fashion Groupies’ met fashion-fähige teksten als ‘Get Yer Freak On Giles Deacon’, ‘Cause Me Pain Hedi Slimane’, ‘Do Me Daily Christopher Bailey’ en ‘Uhu Gareth Pugh’ en nu is de collectie aangevuld met een eerbetoon aan de modellen anno nu én van weleer (Cindy, Linda & Naomi bijveurbeeld).
Catwalkchicks als Lily Donaldson, Cindy Crawford en Jessica Stam kunnen hun hart ophalen met opdrukken als ‘Wham Bam Thank You Stam’, ‘My Flies Are Undone Lily Donaldson’, ‘Let’s Play Naked Twister Linda Evangelista’ en ‘I’ve Got More Than A Handful For Naomi Campbell’. Gelukkig zijn alle namen ook nog ‘ns goed gespeld… Is dat niet leuk? En bovendien: je vergeet meteen die lelijke schoenen.

Feel like making love – D’angelo (Roberta Flack cover)

Volgens mij is de bezigheid van een film kijken voor mannen heel anders dan voor vrouwen. Mannen staren als zombies naar het scherm en kijken gewoon naar alles wat er gebeurt (ze worden hooguit af en toe ‘es afgeleid door rondvliegende borsten), terwijl vrouwen gaan zitten analyseren ("Hoe kan ze mascara ophebben als ze in de jungle rondloopt?!"), analyseren ("Kun jij je haar niet net zoals Keanu laten knippen?") én: analyseren ("Ja, ik doe ook altijd een rokje aan als ik de achtervolging op een serievemoordenaar in moet zetten. Wat denkt ze nou?").
De leukste films voor het vrouwelijk volk, dacht ik zo, zijn daarom de films die inspireren. Op elk gebied, maar vooral – want we blijven natuurlijk wel modemeisjes – op het gebied van stijl. De New Yorkse online-krant Papermag heeft dat ook drommels goed begrepen en liet haar journalist een lijstje neerpennen met de 40 meest inspirerende films op modegebied.
Het wordt vrees ik wel enkele uurtjes vertoeven in de shabby videotheek, want het zijn wel klassiekers met een hoofdletter K.
Uiteraard heb ik aan dat rijtje zelf ook nog wat, hedendaagsere, films toe te voegen. En nu lijkt het me nou zo leuk, lieve lezers, als jullie ook meteen een duit in het zakje doen.
Nou goed, komt ‘ie:

*Almost Famous (je hebt gelijk zin om je aan te bieden als groupie bij de plaatselijke band, getuige de outfitjes van Kate en Zoey Deschanel. Wie had gedacht dat hippie-chic zo hot zou kunnen zijn?)

*Een tikkie voor de hand liggend, maar hij moet er bij: The devil wears Prada (want had jij toen de aftiteling begon niet ook de grote urge om al je spaarcenten te gaan investeren in het Chanel-fonds?)

*Breakfast at Tiffany’s (Audrey maakte voor eens en voor altijd duidelijk wat het belang is van een little black dress. Onmisbaar in de garderobe.)

*Flashdance (als ik de smarty pants bij Wikipedia moet geloven was het helemaal niet de bedoeling dat de off-the-shoulder sweater van Jennifer Beals die door het modelievend volk werd aanbeden, een ranke schouder bloot zou laten. Het arme geval kwam enkele maten kleiner uit de wastrommel waarop Jenny de schaar in de hals zette; zodat ze ‘m (ons bin zunig?) tóch nog kon dragen. Eitherway kon je je circa 1980 nergens vertonen zónder matchende off-the-shoulder sweater bij je fluorroze beenwarmertjes)

*Factory Girl (tja, wanneer je de muze bent van meneer Andy Warhol, moet je wel wat voorstellen. Edie Sedgwick was de lucky bird die schitterde in de films van de soep-uit-blik-kunstenaar. In 1966 sierde de it-girl de pagina’s van Vogue met haar stijlvolle outfitjes. Geen wonder dus, dat je na het zien van het filmisch eerbetoon aan Andy & Edie als een gek aan het shoppen slaat en ineens aan de Edie-jurkjes bent)

*Marie-Antoinette (zelfs rond 1790 bestonden er al mode-iconen. Marie Antoinette, keizerin van Frankrijk, was de trendsetter van haar tijd. Niet voor niets verfilmde Sofia Coppola haar leven met Kirsten Dunst in de hoofdrol. Ik liet mij laatst inspireren tot een style-file van de taartsnoepende hoogheid en in de nieuwste editie van Glamour staan make-uptips in de stijl van Marie. Kostuumontwerpster Milena Canonero, die Kirsten in Marie-waardige outfitjes stak, won zelfs een Academy Award voor de kostuums die ze ontwierp voor de film)

Cupid’s Chokehold – Gym Class Heroes

Ik kan me zowat opgeven als haar persoonlijke PR-lady en even langstrippelen met mijn cv & portfolio onder de arm; zo vaak schrijf ik over één van mijn grote liefdes in deze wereld: Fafi. Want dan zit de kans er ook nog eens in dat ik ‘gedwongen’ word om me in haar creaties te steken. Mh, not a bad idea!
Maar voordat ik mijn diensten ga aanbieden bij de First Lady of Graffiti-art, wil ik jullie graag nog even vertellen over de nieuwe lijn shirtjes die haar webshop siert.
Je scoort ze vanaf 48 euro en uit ervaring kan ik je vertellen dat je geen verzendkosten hoeft te betalen en dat je je pakketje erg snel uit handen van de postbode mag overnemen. En, nou ja, ik kan er natuurlijk wel uren door over gaan ratelen, maar you’ll just have to see for yourself:

Banana skit – M.I.A.

Gaan sommige mensen voor een rustige, cleane, Calvin Klein of Marc Jacobs-achtige stijl; ik loop af en toe rond als een blinde muur op een metrostation. Nee, lieve lezers, ik vind niet snel iets hysterisch. Al moet ik zeggen dat ik zangstemmen wel heel gauw hysterisch vind (zo heb ik laatst Dream Girls gekeken, maar alle liedjes doorgespoeld omdat ik het idee had dat Beyoncé, Jennifer Hudson en noem-ze-allemaal-maar-op stuk voor stuk op eigen wijze probeerden om een Titanic neer te zingen. Alleen Eddie Murphy kon een goedkeurend knikje verwachten). Maar goed, da’s mijn afwijking.
Helemaal fijn vind ik dan ook de mode van het Britse label Kesh, gemaakt door de uit Londen afkomstige, 20-jarige girl Kesshia. Het wandelende stijlicoontje customizet erop los (ik customize, jij customizet, wij customizen?), stileert videoclips en photoshoots en is werkzaam voor het nieuwe, hippe en kleurrijke blaadje Super Super Magazine. Één keer in de zoveel tijd ontwerpt ze een stapel Kesh-kleertjes die ze met veel succes verkoopt via haar Myspace-account. Denk: veel kleur, veel hysterie, eighties & nineties en een vleugje sporty chic. Een beetje wat M.I.A. zou dragen.
Het is alleen een beetje jammer dat Mariah Carey (?) laatst een outfitje speciaal op maat (DD) heeft besteld. Maar als ik de modecritici moet geloven is die tegenwoordig toch een heus stijlicoon…

O enne… wie van de kalme CK is en gaat schuimbekken van dit wilde plaatje: mijn oprechte excuses.

So fresh & so clean – Outkast

Als je mij zou vragen wat er met designer Christopher Kane zou mogen gebeuren, zou ik zeggen: "Voor straf 24 uur lang op de eerste rij zetten bij de Las Vegas-show van Miss Misthoorn Céline Dion". Áls je ’t me zou vragen dan hè?
De 24-jaar jonge Schotse blom studeerde vorig jaar cum laude af aan het Central Saint Martin’s MA en won kort daarna de titel ‘New Scottish Designer of the Year’ een titel die, mijn lieve modevrienden, erg prestigieus is.
En het modesprookje was daarmee niet uit: nadat wandelende handtas Donatella Versace zijn afstudeercollectie sponsorde, werd Christopher aangesteld als consultant voor het Italiaanse modemerk. Yeah mate!
Zijn medeplichtigheid aan de fout-goud-look van de croma-chick en haar kornuiten is al reden genoeg om Chris glashard te negeren, maar er is meer modeleed. Christopher is er namelijk schuldig aan het Mariah Carey-jurkje naar de catwalk te hebben getransporteerd. Neenee, ik verzin het niet. Denk: jurkjes die zó kort zijn dat je direct een chronische blaasontsteking oploopt, gemaakt van elastische materialen (alarm, alarm!) en in alle fluorkleuren van de regenboog. Oh dear.
Gelukkig is er dan één ding dat de jonge Schot in mijn ogen goed kan doen: Canderel-doosjes ontwerpen (het is een vak). In navolging van Karl Lagerfeld stortte ook Christopher zich op de zoetjes. En de schattige roze doosjes waren een hit op de Londonse modeweek. Want some sugar? Canderellen maar.

Goodmorning Heartache – Gladys Knight

We zijn nog niet binnen of ik heb bijna een PR-meisje neergeknuppeld en haar van haar jaloersmakende Daryl-outfit beroofd. Helaas is zij ook mijn enige weg naar binnen, aangezien ze heer en meester over de gastenlijst is. En daar staat mijn naam op.
Vriendelijk lachend en ondertussen mijn rode nagels in mijn handpalm drukkend, sta ik haar te woord. Geen problemen en mijn kaartje – mijn heiligdom- wordt overhandigd.

Samen met mede-Modetrut Judith en vriendjelief schaar ik mij op de tribune tussen de BN’ ers. De seats op de eerste rij zijn allemaal voorzien van een Daryl-sjaaltje; alleen bestemd voor de gelukkige front-rowers natuurlijk, die er een verveelde blik op werpen en het stukje couture zonder blikken of blozen in de it-bag proppen. Ik grijp op dat moment naar een Oxazepammetje om mijn nerves in bedwang te houden en steel een persbericht onder de derrière van het meisje voor mij vandaan. Deze show brengt Daryl ons zijn visie op het mannenpak, lees ik. Laat maar komen, die collectie.

Lights, camera, action! Het is pikkedonker in de zaal en het aanwezige modevolk kijkt naar een groot scherm dat boven de catwalk hangt. We zien een vliegtuig landen en uit de boxen klinken knallende beats. Een legertje mannen in pak marcheert de catwalk op. Wat volgt zijn pakken van joggingstof, bloesjes en hoodies met de bekende Daryl-print (een afdruk van zijn hoofd met koptelefoon), bermuda’s en felgekleurde panty’s. Bracha van Doesburg stampt vrolijk mee over de catwalk en toont een jurkje met een enorme rok die helemaal gemaakt is van bretels. Met dat soort modegrapjes zit Daryl’s show helemaal vol: jurken gemaakt van broeken, jasjes of mouwen en modellen die rondlopen met Daryl-kranten, Daryl-mappen en bekertjes Amerikaanse Starbucks-koffie, maar dan met het hoofd van de ontwerper erop en de tekst Daryl Coffee.

Bij Daryl’s show trouwens ook geen taferelen van modellen die als roadkill op hun modellengezichtjes gaan op de catwalk: in plaats van killer heels dragen de modepopjes roze met grijze Nike-sneakers. De pumps dragen ze bij zich in doorzichtige plastic tasjes, zoals carrièrevrouwen in New York dat doen. Als de show is geëindigd en alle modellen nog even hun ererondje maken, stapt de verlegen ontwerper de catwalk op om een staande ovatie in ontvangst te nemen. Bracha springt Daryl in de armen en samen verdwijnen ze backstage.

Na afloop sta ik in dubio wanneer er weer een PR-girl langsloopt, ditmaal in een strapless visioen met uitlopende rok van tule… “zal ik?”. Maar al gauw besluit ik de tanden op elkaar te zetten en door te lopen. Ik wil de volgende mindblowing show immers maar al te graag weer bijwonen…

Foto’s gemaakt door Modetrut Judith die gewoon bovenop de pers dook om de beste seat te hebben en Planet.

Filmpje zien?

Time to watch the show – The Fringe

Fiona bleek buikgriep te hebben en kampte met een naar diarree stinkende hond, als ik haar column van afgelopen weekende mag geloven. Vandaar dat ze schitterde door afwezigheid tijdens de ELLE Style Awards, afgelopen 25 januari. Maar goed, ik heb het arme schaap al vergeven. Ziek tijdens de Fashion Week, da’s geen pretje. En nou ja, tegen Daryl van Wouw aanlopen (die me herkende!) maakt ook veel goed.

Mede-Modetrut Judith en ik hadden in ieder geval nergens last van. Nu ja, de pijnlijke voeten in de gloednieuwe hakken (anderhalf uur voor het feest gescoord, zoals het een volwaardig fashionista betaamd) daargelaten. Na volledig opgedoft bij de verkeerde halte uit de bus te zijn gestommeld, bleek dat we nog een kwartier lang struikelen over Amsterdamse keien te gaan hadden. Goddank was het feestgedruis in Energetica nog niet begonnen toen we de roze loper betraden en kregen we meteen een flesje minichampagne in onze versgelakte nageltjes geduwd.

De show was fabulous, in ieder geval vanaf onze hotspot recht voor het podium, op hooguit een metertje of twee verwijderd van Percy Irausquin, Piet Paris en Milou van Rossum. En van Beau, die het modefeestje aan elkaar kletste.
Vijf stylisten hadden van ELLE de opdracht gekregen om een kleine modeshow in elkaar te flansen, elk met een ander thema en allemaal met dezelfde kledingstukken van H&M. En hoe maak je van een knalroze bloesje een item dat zowel sporty chic als romantic grunge-worthy is? We stonden erbij en we keken ernaar. Uiteindelijk was het styliste Patricia Giesbers die geheel terecht de gouden ELLE-pump in de wacht sleepte. Waarna de Personal Style Award kon worden uitgereikt aan een BN’er met de mooiste stijl. Hadassah de Boer was de gelukkige winnares.

Na een rits gratis cocktails, een dansje met een model van Bas Kosters, wachtwoorden voor modefeestjes uitwisselen met de aanwezige fashionlovers op het toilet en even meefeesten in de Nokia Loves Fashionistas-lounge was het voor ons modemeisjes tijd om de trein terug te halen. Bij het verlaten van het fashionfeestje werd ons nog een prettig gevulde goodiebag in de handen gedrukt, gevuld met onder andere een verse Dior-mascara, een fikse fles glansserum en een nieuwe ELLE.

Meteen toen we uit het zicht waren van het modebewuste volk, werden de partyshoes verwisseld voor de in een helder moment meegebrachte gympies en traden wij uit de wereld van glitter & glamour. Met elk twee netvliezen vol mooie, fashionable beelden.

Een deel van de jury met v.l.n.r. Piet Paris, Percy Irausquin, Cara Schiffelers (chef mode van ELLE) en een voor ons onbekende man

Het ballonrokje (letterlijk!) van Patricia Giesbers (Thema: Romantic Grunge)

Het thema ‘Showbizz’ door Auke Sprangers

De ‘Sexy Sixties’ van Eveline du Pon

Het ‘Futurisme’ van Sophia Bentoh

‘Sporty Chic’ door Danny Daniel

ELLE-hoofdredactrice Cécile Narinx in gesprek met Beau. Op de voorgrond de gouden ELLE-pumps; de awards voor de winnaars

Haddassah die haar prijs in ontvangst neemt

De Bewust Beschonken bELLE van het bal, die van Dior een goedgevulde beautybox in ontvangst mocht nemen.

Alle foto’s zijn gemaakt door Modetrut Judith, die als het aan mij ligt een glansrijke carrière in de catwalkfotografie tegemoet zal treden.

Expressions of love – Raul Midón

Vergeet alle struikelende, zichzelf met Cleopatra vergelijkende (ik noem geen namen, maar ik zeg: het begint met een J. en eindigt op ‘ade’) en bekvechtende modepopjes uit America’s Next Top Model: échte modellen redden het zonder Tyra Banks. Zo ook Chanel Iman; de nieuwste catwalkbelofte in modeland.
Alleen haar naam is al voorbestemd voor een glansrijke carrière, maar met benen tot onder je oksels, een uitmuntend fashion-gevoel en een huidje waar een leven lang Crème de la Mer smeren niet tegenop kan, ben je natuurlijk helemaal een hit. Zo klaar als een klontje.
Haar eerste seizoen shows lopen zit er op, met boekingen bij modegoden als Marc Jacobs, Dolce & Gabanna, Valentino, Proenza Schouler en Alexander McQueen. Louis Vuitton en Lanvin stonden ook op de planning, ware het niet dat de kleine modemuze pas vijftien glansrijke jaren oud is en werken op zondag op de Parijse Fashion Week haar dus strikt verboden werd.
Uiteraard heeft Miss Chanel Iman ook een duidelijke voorkeur als het op designers aankomt: de catwalkchick hult zich off the runway het liefst in – hoe kan het ook anders – Chanel.

Ga haar als de wiedeweerga toevoegen aan je Myspace, want Chanel wordt ongetwijfeld huge…

Afro Blue – Lizz Wright

Ik zou nu natuurlijk enórm interessant kunnen lopen uitwijden over hoe fabulous de catwalkshow van Daryl, afgelopen vrijdag, was. Maar eigenlijk moet je het gewoon met beide bolle ogen zien:

O en voor wie daar niet genoeg aan had: de buurtjes van ELLE hebben er ook één gemaakt: klik.

Foto’s volgen nog!

Beat it – Michael Jackson