Leuk modenieuws dat ik met je wil delen:

H&M heeft het kopiëren van couture inmiddels tot kunst verheven, zo blijkt uit deze afstammeling van de befaamde Prada wedges en brogues. Binnenkort in een filiaal near you.

Ik raak hoe langer hoe meer verkikkerd op de ontwerpen van Suno Resort Collection. Het New Yorkse label wordt gerund door Max Osterweis and Erin Beatty die kleur & grafische prints hoog in het vaandel hebben staan. Word ik blij van!

Een broodje Vuitton? Ach, waarom ook niet. Fotograaf Linus Morales waagde zich aan een kunstzinnig project met ‘FashionFood‘. Hulde ook aan de Chanel-rookworst, waarmee wij de komende winter wel doorkomen.

Dat modehuis Versace in ’t najaar aan ’t ontwerpen slaat voor H&M is mij niet ontgaan, maar mijn modehart gaat dan toch sneller kloppen van de samenwerking tussen de Amerikaanse winkelketen Target en modehuis Missoni. Er doken al wat paparazzi-kiekjes op van de reclamecampagne waarin wij pretty breisels en een must-have rolkoffertje zien. Bella, bella!

Ik vind ’t altijd een hele opgave: hitteproof schoeisel vinden. Ik ben gewoonweg niet echt de persoon voor slippertjes & Birkies en op mijn sleehakken houd ik het net uit tot het einde van de straat, waarna de pure marteling van mijn gezicht te lezen is. Ballerina’s zijn altijd goed (ik kocht laatst in één keer drie paar in verschillende kleuren), maar in Parijs hebben ze een nieuw type schoen in hun harten gesloten: turnschoentjes van het Italiaanse merk Anniel. Plat, zacht en cute. Ik zocht weken naar een felbegeerd paar met glitters en die staat as we speak voor me in bestelling. Duim voor me, lieve lezers!

Project Runway is zo’n serie waar ik af en toe een stukje van meepak op de maandagavond, als ik net mijn laatste tijdens Grey’s Anatomy-gevloeide tranen opdweil en rondzap. Ondanks dat ik dus niet een hele trouwe kijker ben, vind ik het wél fijn om af en toe even aan te haken, zeker als ik outfits voorbij zie komen op de runway die me wel kunnen bekoren. En nou ja, wie heeft er géén zwak voor Tim ‘diesaignuuurzzzz’ Gunn?

Het is echter nooit gebeurd dat ik een finalecollectie langs zag komen waar ik helemaal enthousiast over was… totdat ik gisteren het visuele spektakel van Project Runway-finalist Mondo Guerra mee mocht maken. Wat werd ik blij van zijn collectie! Maar ik ben dan ook helemaal vóór het mixen van printjes (ik vind het ook altijd knap hoe one of my favo designers Anna Sui dat doet, en haar gouden tip is dat je eigenlijk alles kunt mixen & matchen, zolang je maar in hetzelfde kleurschema blijft), felle kleuren en meer van die vrolijkheid. Van de bloesjes en shorts met pretty patronen tot aan de accessoires in zuurstokkkleuren, de bloemen en sambaballen in ’t haar, de Mexicaanse skulls die verwijzen naar Día de los Muertos, de pompoms aan de schoenen: ik kan er uren naar blijven kijken. Ik vond het dan ook onbegrijpelijk dat Mondo door juryleden Nina Garcia en Michael Kors werd afgerekend op zijn hysterische stippenjurk en dat de zzzzaaie collectie van Gretchen Jones werd verkozen tot winnende collectie van het seizoen. Gelukkig gaven gastjurylid Jessica Simpson en presentatrice Heidi Klum – die beide streden voor Mondo – de twee zuurpruimen lik op stuk door na afloop van de serie (in Amerika werd dit seizoen al eerder uitgezonden) beide en public te verschijnen in een échte Mondo. Jessica in een T-shirt met skull, Heidi in de beruchte stippenjurk. Zo heeft Mondo toch nog een beetje gewonnen.

Houd Mondo in de gaten via zijn site: lovemondotrasho.com

Er moet me iets van het hart en ik zeg het maar gelijk (mocht dit echt op iets uitdraaien, dan heeft u het hier in ieder geval 't eerst gelezen): er is iets gaande met de olifant. Niet in de zin van: 'de olifant sterft uit' of 'door het broeikaseffect wordt de olifant uit zijn natuurlijke habitat verdrongen' – gelukkig niet, hoewel u dit nog eens na zou kunnen vragen bij een aantal biologen -, nee het betreft hier de combinatie olifant en mode. Met name de Indiase olifant. Want ik zie 'm langzaam maar zeker op allerlei plekjes opduiken. Niet zoals met uilen; die ineens in groten getale aan kwamen rukken en de rekken van modewinkels her en der maandenlang (wat zeg ik? jarenlang!) hebben bevolkt; nee, de Indiase olifant doet het kalm & beheersd. Je ziet 'm ineens als ring, als ketting, als all-over print op een tas, op een broek, een blazer en een playsuit bij het Britse Topshop en in het mei-nummer van de Amerikaanse Vogue staat ook een nu al veelbesproken fotoshoot met actrice Reese Witherspoon en haar tegenspeler uit de film 'Water for elephants'; de olifant Tai.

Ik heb zo het donkerbruine vermoeden dat er binnenkort nog veel meer olifanten opduiken. Wilt u er vroeg bij zijn, dan zijn bovenstaande ring (voor maarliefst twee vingers – daar hou ik zo van) en ketting van ontwerpster Betsey Johnson alvast een goede optie. Met enorme olifant.

O Missoni sjaal, o wonderschone Misson sjaal, wat ben je toch mooi. Echt, ik zou er een boek over kunnen schrijven (geen zorgen:dat doe ik niet). Maar een eervolle vermelding op mijn blog mag best wel eens, toch? Gisteren zat ik een goede film te kijken ('The Kids Are All Right', aanrader) en ik miste bijna een belangrijke scène doordat ik als gehypnotiseerd naar de Missoni-sjaal van één van de hoofdpersonen zat te staren.

Kledingstukken van het Italiaanse familiemodehuis zijn werkelijk onbetaalbaar, maar met een sjaal kun je nog weleens geluk hebben. En ergens vind ik de sjaals ook wel het mooist: het gaat toch om die drop-dead-gorgeous stoffen en de zo herkenbare Missoni-prints en de sjaals zijn daar een perfect stukje van. Bovendien kun je ze bijna overal bij dragen en als je zou willen elke dag (in tegenstelling tot, laten we zeggen, een gebreid jumpsuit met hypnotiserende print uit de nieuwe lente-collectie): ze blijven tijdloos mooi.

Ik vond laatst mijn Heilige Missoni-Graal, eh, sjaal, in een groot, warm, gebreid roze exemplaar dat werkelijk heerlijk zit (en door een wonderlijke speling van het lot heb ik vorig jaar ook de eerste versie van de Missoni Allstars kunnen bemachtigen, die er perfect bij matchen!). Maar ik hoop ooit ook nog eens tegen een nieuwe liefde op Missoni-sjaal-front aan te lopen. En dat het dan amore op het eerste gezicht is. Zucht.

Tell me: vind jij Missoni-sjaals ook zo mooi? En heb je er zelf één (of meerdere)?

Bovenstaande sjaals zijn allemaal afkomstig van net-a-porter

Toen ik Katy Perry rondjes zag draaien in haar draaimolenjurk, was het liefde op het eerste gezicht. Ik was meteen geobsedeerd door de bedenker van de creatie: modeontwerper Manish Arora, de man met het brein van een stel hallucinerende troetelbeertjes, die dansende paddestoelen en zeeën van kleur ziet waar anderen wekelijks slechts een zwarte en een grijze was te sorteren hebben. Diezelfde Manish Arora ontwerpt blijkbaar niet alleen kleding; hij stortte zich voor een samenwerking met Nespresso op de bekende koffieaparaten waar George zo graag een bakkie leut uit tapt. Niet alleen sta je te trippen bij de Nespresso-counter bij de aanblik van de exotische posters en ander reclamemateriaal van de hand van Mr. Arora; hij organiseerde ook een très opzienbarende modeshow in de Nespresso-store in South Beach, Florida, waar hij meteen ook de door hem in een nieuw jasje gegoten koffiemachine presenteerde. Het resultaat is een roomwit apparaat, voorzien van wonderlijke wezentjes uit de denkwereld van Manish Arora.

Het is dat het apparaat ruim 500 euro kost en alleen te verkrijgen is bij de Nespresso-winkel aan de Champs-Elysées, want anders…

Gelukkig hebben we de foto's nog:

Er is trouwens ook een geweldig filmpje (ik moest er erg om lachen) waarin de 16 Nespresso-prinsessen van Manish schitteren:

De prachtige foto's zijn afkomstig van World Red Eye

Hold the Line – Major Lazer