NEnz

Jongens, geloof me als ik zeg dat ik nooit het type ben geweest voor een strandvakantie. Speuren naar macarons in Parijs, sightseeing in New York, op de fiets door Valencia en Barcelona om mooie gebouwen te bekijken en fotograferen, ja graag! En vooruit: in een hangmatje liggen aan de veranda van een Frans vakantiehuisje in the middle of nowhere, daar was ik ook nog wel voor te porren. Maar aan het stránd liggen?! Was dat niet dodelijk saai? Zou ik niet helemaal gek worden van al dat zand in oren, ogen en andere zones? Zou ik dagenlang achtereen in bikini (want let’s face it: het strand biedt maar weinig mogelijkheden tot uit je bol gaan met outfits) kunnen liggen snurken op een ligbedje, met het ruisen van de zee en geknaag aan ijsjes als enige bijgeluiden, zonder ernstig te verlangen naar winkeltjes, stad en cultuur om mijn liefde voor mooie dingen te behagen? Turns out I can. Ik heb bijna een week lang alleen maar op een Valenciaans strand gelegen. In bikini (oké, ik had dan wel vier verschillende om af te wisselen…). Met zand in alle zones. En ik vond het heerlijk. Ik heb cocktails gedronken bij loungy strandtenten waar de zeebries door mijn haren waaide en de dj Bob Marley-liedjes draaide, ik heb verse geroosterde maïskolven afgekloven met mijn voeten in het zand, ik heb eindeloos liggen lezen op een ligbedje met zout op mijn huid en zand in mijn haar en gebakken visjes (inktvisjes!) gegeten in mijn bikini. Ik begrijp eindelijk wat Frank Ocean bedoelt als hij in één van zijn liedjes zingt: “why see the world when you’ve got the beach?” Meer heb je immers niet nodig voor onvervalste joie de vivre. Op een frisse douche na afloop na dan.

Omdat ik nu nog zo heerlijk loom ben van dat alles en nog heel even vakantie heb, ga ik nog even heeeerlijk na teren op mijn vakantie à la playa en laat ik je weten dat ik over een week or so weer helemaal fris, fruitig en verkwikt aan het bloggen zal slaan hier op nenz.net. Bereid je maar vast voor op een enorme happy list vol blijmakers. O en als je kan, ontsnap dan nog even – al is het maar voor héél even – naar het strand…