NEnz

De laatste weken betrap ik mezelf erop dat ik als ik eenmaal de tijd heb gevonden om achter mijn blog-dashboard te kruipen, ik naar het scherm staar en denk: ‘juist. En wat nu?’. Misschien ben ik gewoon toe aan een trip naar een nieuwe plek, om even mijn hoofd leeg te maken (plannen in die richting worden reeds gesmeed). Mensen lezen graag lijstjes, las ik laatst ergens. Ik maak graag lijstjes. En het is de perfecte oplossing voor mijn tijdelijke writer’s block. Dus here goes:

Laatst ontving ik een giga leuk pakketje met een reep chocolade van Kokoro! Cadeautje! *squeal*! Het was de witte chocolade met frambozen, paranoten en yoghurt. Nu zeg ik je: ik ben beslist geen fan van witte chocolade, maar ik heb deze reep werkelijk waar verslónden. Goddelijk! Kaori is inmiddels ook weer helemaal back in business na een korte baby-pauze (congrats!), dus je kunt je chocolade-hart helemaal ophalen in haar Etsy-shop. En ja, ik heb na die ene reep dus voor ruim 50 euro aan chocolade besteld… so what?

Als je net als ik niet gezegend bent met vaatwasmachine slash huishoudster en van die rubberen handschoenen gebruikt bij het afwassen slash soppen (o, het leven van een domestic goddess gaat niet over glamour), weet je vast dat die dingen nog weleens zo’n hardnekkige rubber-geur kunnen afgeven aan je handen, die je zelfs met tien keer wassen en handcrème smeren niet kunt verdoezelen. Nu zijn er wel ergere dingen dan handen die naar ballonnen ruiken, maar toch: op den duur wil je toch gewoon dat je handen weer naar handen ruiken. Tip van de week: smeer je handen vóórdat je de handschoenen aantrekt in met een dun laagje handcrème en je zult merken dat je handen niet naar rubber ruiken als je je handschoenen even later weer uittrekt. It’s magic!

En ja, ik heb nu echt iets op mijn blog gezet over rubberen handschoenen.

Oude mensen kunnen hilarische dingen met hun kunstgebit (just ask them!). Zo kan de vriendin van mijn oudoom; tante J., een hele gevulde tomaat naar binnen stouwen terwijl ze me de blik van een marmot met zijn wintervoorraad in zijn wangen toewerpt. Respons van mijn vader: “Nu moet je niet op haar wangen klappen!”

Mijn katertje Noodles heeft momenteel een spiegel-fase. Dat houdt in dat hij urenlang op het pianokrukje voor de passpiegel in de slaapkamer zit, onderwijl zichzelf goedkeurende blikken toewerpend. En ’s nachts houdt hij ons wakker door wild met zijn pootjes aan de spiegel te krabben en te miauwen tegen het katertje aan de andere kant van de spiegel, alsof zich daar een totaal nieuwe wereld bevindt. Mhhh, dit zou overigens ook kunnen verklaren waar bij mij die writer’s block vandaan komt…

Foto via You Are My Fave