NEnz

Mijn balkon à Paris…

Het stond al een tijdje bovenaan mijn wishlist: une visite à Paris. Ik kende immers zo’n beetje alle artikelen van Colette uit mijn hoofd met dank aan veelvuldig speuren in hun webshop, watertandde dagelijks bij de aanblik van de mooie religieuses, macarons en millefeuilles die voorbij kwamen in de daily nieuwsbrief van Paris Breakfasts en overwoog al om de Eiffeltoren in miniatuurversie om mijn nek te dragen voordat ik er ook maar een glimp van op had mogen vangen in het echt.

En na een roerig weekje waarin ik probeerde af te kicken van mijn werk c.q. laptop en zowat in de gordijnen hing van hysterie, vertrokken we dan: mijn eigenste amour et moi, per Thalys naar de stad van de liefde. Alwaar we ons vergaapten aan tassen van Chanel, jurkjes van Sonia Rykiel en jassen van Marc Jacobs (ik weet niet hoe het met u zit, maar ik spot die niet zo vaak in het wild – en al helemaal niet in een setting waarin je ze ook daadwerkelijk mag aanraken zonder tegen de vloer gedrukt te worden door een kleerkast) in Galleries Lafayette, dineerden aan de Champs d’Elysées, luierden in Jardin des Tuileries en op Place des Vosges, al stotterend in het Frans een voorraad macarons bestelden bij Ladurée, theeblikjes hamsterden bij Fauchon, gadgets shopten bij Colette en ’s avonds vanaf ons sfeervolle balkon op Philippe Starck-stoeltjes toekeken hoe de stad langzaamaan in slaap viel.

Je begrijpt dat ik bij thuiskomst in één groot, zwart, Parijs-loos gat viel. Waarom zijn hier niet van die mooie gebouwen?! Waarom zijn hier niet van die chique geklede Parisiennes?! Waarom zijn hier geen patisserieën waar ik menthe-anis macarons kan eten (my favourite)?! Gelukkig staan er classy theeblikken van Fauchon en drie hele mooie lege doosjes van Ladurée op mijn aanrecht (de inhoud is al gedoneerd aan mijn hongerige maag…), ruikt het hier naar Colette met dank aan de Air de Colette-geurkaars (en ook op mijn nagels: de LAS-nagellak van Uslu Airlines met blauwe glitters en dezelfde geur moest natuurlijk ook mee), hangt het prikbord vol met kitscherige Parijs-souvernirs en roteren al onze Parijs-foto’s op het digitale fotolijstje. Vriendlief en ik gooien er ook af en toe lukraak een Franse term doorheen, om maar zo lang mogelijk aan het Parijs-gevoel vast te houden.

Je begrijpt: vanavond kruip ik weer op de bank met mijn Jalouse & Muteen, een kopje verse ‘Paris mon amour’-thee met rozensmaak van Fauchon en – what the heck – gelijk maar even de Franstalige nummers van Madeleine Peyroux en Melody Gardot in de cd-speler. Of wie weet zet ik Amelié nog wel even op. Mijn ‘evening in Paris’ zou alleen nóg perfecter zijn als ik nog wat macarons van Ladurée over had gehad…

Coming up: le foto’s!

Les étoiles – Melody Gardot