Toen ik haar nummer ‘Nothing but a miracle’ voor het eerst hoorde, dacht ik dat ik naar een oude plaat van Janis Ian of iets in die geest, zat te luisteren. Het klonk als iets uit de jaren zeventig. Met een volwassen, doorleefde stem. Waanzinnig mooi.
Enig uitzoekwerk leerde mij dat het hier de slechts 27 jaar oude Diane Birch betrof; een Amerikaanse singer-songwriter. Ik moest even wennen aan de stijl van haar album ‘Bible Belt’ – dat veel meer ‘folk’ is dan waar ik normaliter naar luister – maar wist al wel bij die eerste, nog ietwat moeizame luistersessies dat dit iets bijzonders was, iets wat ik als het ware wilde leren waarderen. En inmiddels heb ik elk nummer grijsgedraaid. Wat ik ook zo fijn vind aan de muziek van Diane: je hoort er elke keer weer wat anders in. Nieuwe lagen, om het maar even een beetje op z’n Leo Blokhuis te omschrijven. Naarmate je vaker naar bepaalde nummers luistert, gaan die weer op een andere manier leven.
En dan hebben we natuurlijk nog Diane zelf. Een Jane Birkin-achtige schoonheid, uitermate getalenteerd en gedreven. Ze groeide onder meer op in Zimbabwe en Sidney en mocht van haar vader, die priester was, niet naar popmuziek luisteren. Diane zegt dan ook dat kerkgezangen haar muziek sterk hebben beïnvloed. Op haar zevende leerde ze al pianospelen.
Diane gaat inmiddels als een speer in muziekland en nam onder andere een uitgebreide muzieksessie op met Daryl Hall (van Hall & Oates). Haar nieuwe single ‘Valentino’ kwam onlangs uit, waarvoor ze een ontzettend leuke video uitbracht. Nog leuker is het om na het zien van de video even de ‘making of’ te bekijken en te zien hoe Diane zich binnen een mum van tijd in en uit allerlei jurkjes en jasjes wurmt. Hilarisch hoe ze dat gedaan hebben!
De video voor ‘Valentino’:
En The Making Of:
Ik denk dat we er met Diane Birch weer een sterke, tijdloze artiest bij hebben. Hallelujah.
What is love – Diane Birch (Haddaway cover – ja echt!)
2 Comments