Het valt me wel een béétje van jullie tegen. Ik bedoel; ik ben toch al zes dagen weggeweest. Zés hele dagen! En niks geen: “NEnz, waar blijf je nou?”, “NEnz, we missen je!” of “NEnz, waar blijven je nieuwe stukjes?” en andere fijne hart-onder-de-riem-stekende kreten op mijn log. Ach ja, het is me vast allemaal een beetje naar het hoofd gestegen. Wat ook wel logisch is, gezien het feit dat ik bijna al een week lang met koorts, konen met de kleur van klassieke rode Chanel-lippenstift en een bonkend hoofd op bed lig. De warm- en koufronten zijn inmiddels uit mijn lijf vertrokken, maar hebben plaatsgemaakt voor een verkoudheid waar je u tegen zegt. En van die bonkende koppijn word ik ook al niet vrolijk. Ik zweer het je, als de Beugelbekkie-marathon niet op teevee was geweest, was ik er aan onderdoor gegaan.
Ik kruip nog maar weer even mijn nestje in met een flinke dot Vicks en een paar verzachtende dropjes voor mijn keel. Even wachten nog jongens, dan ben ik zo weer terug.
Spittin’ Game – Anthony David
35 Comments