NEnz

Okéé Nens, rustig blijven… niet panieken nu. Het komt heus wel goed. Echt. Je hebt immers nog drie weken de tijd. Binnen drie weken moet het toch wel lukken? Rustig nou maar, blaas in het zakje. En adem door de neus. Zeg, zou het nou heel erg zijn om in een spijkerbroek te gaan?

Code rood in huize NEnz. En niet vanwege een mogelijke terroristische aanval of de stress die het afstuderen met zich meebrengt, nee this is serious stuff: er komt een bruiloft aan. De nicht van mijn vriendje gaat namelijk trouwen. En voor het kersverse paar kan het dan misschien wel de mooiste dag van hun leven zijn, voor mij is het een ware nachtmerrie. Kijk, zij kunnen fijn op een afstandje genieten van de mooi aangeklede zaal en elkaar hapjes bruidstaart voeren. Zij kunnen aan het hoofd van de tafel zitten en kijken naar alle familieleden en zingende nichtjes en neefjes. Zij kunnen de feesttent verlaten met ratelende blikjes aan de auto en niets in het vooruitzicht dan een lovely honeymoon. Wat ze daarbij even vergeten, is dat hun hele familie al maanden in de bres is om die ‘mooiste dag van hun leven’ te organiseren. Dat er week na week vergaderingen zijn om maar een zo mooi mogelijke menukaart in elkaar te flansen, om de catering te regelen en om de tafelschikking te bepalen. En dat, op het feest zelf, al die familieleden in de keuken in de weer zijn en dat de nichtjes en neefjes alle familieleden op traditioneel Molukse wijze het eten moeten serveren. En dat betekent: naast het meisje moet altijd een jongen lopen en het bord moet altijd vanaf de rechterkant van de persoon op tafel geserveerd worden. En had ik nou ook nog iets opgevangen over een speciale serveeroutfit? Help!
Begrijp me niet verkeerd hoor; ik vind het wel weer eens leuk, zo’n bruiloft. Ik zal vast genieten van de kerkelijke inzegening en misschien zelfs wel een traantje wegpinken. Bovendien ben ik gek op het glazuurlaagje dat altijd om een bruidstaart heen zit.
Maar waar ik de grootst mogelijke moeite mee heb, dat is de wedding-outfit. Kijk; vriendjelief trekt een smoking aan en klaar. Ik daarentegen, ik moet in de weer met losse rokken, truitjes, vesten, accessoires en nog het ergste: schoenen, om er maar wat van te maken. Oh en nu ik er zo aan denk: ik heb ook geen tas die bruiloft-proof is!
En denk maar niet dat het excuus ‘oh nu kun je shoppen voor een outfit’ er op dit moment ook maar iets toe doet. Ik zou veel liever willen dat er een kant en klare ‘aan-te-trekken-bij-bruiloften’-set in mijn kast hing. Het probleem is: ik ben niet zo van de netjes. Ik ben het ‘gympen-en-stoere-truitjes-en-baggy-broeken’-type. En nu moet ik dus op zoek naar een outfit waarmee ik zo als figurant op de achtergrond zou kunnen verschijnen in ‘Runaway bride’. Ik heb overigens altijd al meer gezien in de titel ‘Runaway wedding-guest’.
Maar goed, talloze rokken, vestjes, truitjes en andere creaties waarvan ik je niet eens zou kunnen vertellen wat de officiële mode-benaming ervan is later, heb ik nog steeds niks. En ik kan je vertellen dat ik al heel wat winkels ondersteboven heb gekeerd. Daarom, mijn kreet: “Help dit meisje!” en behoed haar van een bruiloftsensemble van allstars en een kapotte jeans…

La musica: Secret Identity – Wayna