NEnz

Wel, NEnz was de afgelopen dagen als Anna Wintour, zo druk. Eerst met het vieren van haar – alweer – 24e verjaardag (help! Ik moet al aan de anti-rimpelcrème!), toen met het spelen met al haar vergaarde cadeautjes (voor de nieuwsgierigen: o.a. het boek Hotel Lachapelle, een gigantische boombox-tas, de Viktor & Rolf-deeveedee, een groot cadeaublik van vriendin J. en de Chanel fluo lipgloss) en daarna met het jaarlijkse tripje North Sea Jazz Festival. Ja lieve lezers; ik ben al geweest. En dat terwijl India.Arie er gisteren op het podium stond. En notabene Amy Winehouse vandaag – zondag – optreedt.  Jaja! Fact is dat ik geen zin heb om me in de verwachte drukte voor de lallende jazzy te storten. En bovendien kan dit optreden na de unplugged sessie + meet & greet in een piepklein zaaltje in 2004 – alleen maar tegenvallen.

Wat ik wel heb gezien: één van de bijzonderste concerten ooit (en dat zegt een meisje dat toch minstens een stuk of 100 concerten op de teller heeft staan). Jazz-trompettist Terence Blanchard die met ondersteuning van het Metropole Orkest en gastvocalisten Patti Austin, Jamie Cullum en the great Bilal muziek bij filmbeelden van Spike Lee (25th hour, Malcolm X, Inside Man) bracht. Bijzonder mooi was het gedeelte waarin het orkest meespeelde met de beelden uit Spike Lee’s documentaire over the orkaan Katrina: When the Levees Broke. Geloof me: zoiets heb je nog nooit meegemaakt. Ik heb ongeveer het hele eerste uur zitten janken op mijn stoel omdat ik niet wist wat voor moois me overkwam. De zaal, de lichten, de beelden, de muziek; overweldigend.

Na afloop donderden we dan ook beduusd het verkoopstandje van Blue Note in, vanaf waar we enkele minuten later met een artiestenbegeleider naar Terence himself werden gebracht (lang, stomtoevallig verhaal dat ik voor de geïnteresseerden op request zal afdraaien). The man is a genius.

Verder meegemaakt: The Roots die een ode brachten aan de hiphop uit de 90’s, een stukje van de lievige Wouter Hamel en de knettergekke Jamie Lidell. Die trad op in een goudkleurige kimono en met cadeaulinten in zijn haar, terwijl hij rare dansjes deed en freaky jazzgeluiden uit zijn computers toverde. Toen zijn al evengekke sidekick toen ook nog een knettervalse solo bracht, was de hysterie compleet.

Binnenkort meer updates; nu gaat deze kleine happy girl even nagenieten van al dat leuks…

People in search of a life – Terence Blanchard ft. Marc Dorsey