Niet is zo hartverwarmend, mijn lieve lezers, dan om jullie berichtjes te ontvangen. Gottegot, je gaat een keer met je foto (waarop je bijzonder veel van Gargamel weg hebt) in Fancy staan en de reacties stromen binnen. Maar stuk voor stuk waren ze geweldig. Dat deed me bijzonder goed, zeker gezien het feit dat ik een moeilijke week voor de Fafi sneakers geworpen kreeg. Mijn knappe katertje, trouwe metgezel en voetenwarmer (want: sliep altijd op mijn bed) voor veertien prachtige jaren, bleek ernstig ziek. Intens verdrietig was ik. En nog steeds voel ik een lege plek vanbinnen (eentje die zelfs niet kan worden opgevuld met de nieuwste herfst-wintercollectie, maar bedankt voor de tip, shopaholics). Gelukkig kan ik berusten in het feit dat hij ook de inslaap-procedure weer prachtig heeft doorstaan. Als de knapste kat van het heelal, liggend in een krulletje en met één pootje onder zijn donzige hoofdje. De lieverd. Ik zal hem voor altijd missen, maar heb gelukkig een hele grijze massa vol geweldige herinneringen aan mijn kleine spookie.
En zo sta je dan ’s avonds in een uitverkocht Paradiso, te luisteren naar de prachtige klanken van de muziek van India Arie. Natuurlijk had ik bar weinig zin om na zo’n heftige middag ook maar één teen onder mijn dekbed vandaan te steken (zeker niet als je the size of my eyebags had gezien!). Maar de kaarten waren lang van tevoren gekocht en India is één van mijn grote helden. Ik had me geen betere therapie kunnen wensen. Haar zang en teksten raakten me diep in mijn hart. En haar positiviteit werkte aanstekelijk. Ik voelde me gesterkt.
En toen jullie reacties ook nog eens binnendruppelden op mijn log en in mijn gastenboek, voelde ik me opknappen. Natuurlijk kost het me minstens zeven glansrijke levensjaren om iedereen een op maat gemaakt antwoord te geven. Daarom wil ik jullie allemaal in één keer, via deze weg bedanken voor al dat liefs. Het doet me goed.
Tot gauw!
23 Comments