NEnz

Mijn kat legt zijn harige bibs werkelijk overal neer. Overal waar het niet mag. Ik word er gek van dat mijn bed steeds onder de kattenharen zit, maar meneer vindt altijd een manier om naar binnen te sneaken en zijn derrière neer te vlijen, zonder dat ik het merk.
Om voor eens en voor altijd van dat soort logeerpartijtjes af te zijn, had mijn moeder een half jaar geleden een Purina-kussentje in huis gehaald. En Purina is een soort (duur) kattenvoer dat blijkbaar het enige is dat mon petit amour wil eten, want voor merken als Whiskas of Felix haalt hij zijn kleine snobneusje op. Afijn, als je twee grote zakken Purina-brokken kocht, kreeg je een leuk groen kussentje voor je kater. En dat leek ons natuurlijk wel wat. Hoppakee, in één keer af van die haren! Maar natuurlijk vond hij het verse kussen weer eng en moest hij er niets van weten. Wanneer we ‘m oppakten en boven het kussen hielden om ‘m erop te zetten, spreidde hij zijn kattepootjes zo wijd uit dat we ‘m met geen mogelijkheid op het groene ding kregen en zaten wij onder de krassen. Mission failed. Nu, een half jaar later, hebben we de hoop maar opgegeven en dient het ding als voetenkussentje onder de computertafel. Best prettig, lekker zacht onder je pootjes.
Gisteravond liep ik langs de computerkamer om me naar mijn kamer te begeven, toen ik wat uit mijn ooghoek zag. Ik moonwalkte terug en daar zat hij, mijn snobby kat, op het kussen onder de computertafel. Ik viel bijna om van verbazing. En natuurlijk was dit typisch zo’n kodak-moment, dus heb ik de gebeurtenis op (foto)camera vastgelegd. Natuurlijk verliet hij het groene ding weer een minuut later, dus hij moet er blijkbaar nog steeds een beetje aan wennen. Maar we komen er wel. En eens, je zult zien, is mijn kleine katertje vast perfectly pillow-trained.