Hij staat er nu ongeveer een anderhalve mijn verse kerstboom van dit jaar. En ik word zó gelukkig als ik erlangs loop en de frisse dennengeur opsnuif. Heerlijk. Ben ook al uit mijn panty gegaan met de versiering, die dit jaar bestaat uit zo’n 150 lampjes, katjes van wol, roze pompons, metalen kerstballen van Fauchon, baboesjka’s, één stoffen cupcake (volgens vriendlief trouwens eerder een paddenstoel), eskimomeisjes, harajuku girls en een keur aan Indiase diersoorten (dat wil zeggen: dieren in Indiase stijl. Ik weet ook heus wel dat er niet zoiets bestaat als een speciale, Indiase diersoort).
Mijn katje Noodles was al vanaf de eerste kennismaking met de boom zéér geïnteresseerd. Ik zweer je dat ik uit zijn glanzende oogjes kon opmaken dat hij dacht: "Kijk nou es wat een enorme krabpaal mijn lieve baasjes voor me hebben meegebracht!". En dus gebruikt het duivelse dier mijn mooie kerstboom om zijn nagels aan te scherpen, te boksballen met één van de ornamenten of te drinken uit de waterbak.
En plots trok het als een zwarte wolk aan mijn geestesoog voorbij: de herinnering aan mijn boom van vorig jaar, Of liever gezegd: de ravage die hij achterliet nadat we ‘m uit huis wilden takelen. Ik vond er nog een concept voor een blogartikeltje van ook, dat ik vorig jaar post christmas had geschreven, maar nooit publiceerde. Live it, learn it? Not so much. Maar wel leuk om nu weer te lezen…
Ik had vandaag een zeer zeldzame ‘aanpak-bui’. Dat wil zeggen: mijn drie kantjes tellende, vier jaar oude to-do-list moest nu maar eens afgewerkt worden. Ik zeg het je: zo’n drang om op te ruimen, af te stoffen, weg te werken en aan de kaak te stellen komt beslist niet vaak voor in het leven van een NEnz. En die arme kerstboom die al bijna drie weken lang stond uit te drogen moest dan ook maar meteen bij het grof vuil worden gezet.
Nu had ik van tevoren al zo het idee dat dit beslist geen werkje van drie minuten zou gaan worden. Zo waren zijn takken aangetast door de wetten van de zwaartekracht, hingen al mijn kerstboomhangers nu ongeveer een meter lager dan bij aanvang en had de boom een verdachte, mintgroen-beige achtige kleur. Dit terwijl hij bij aanschaf in het tuincentrum nog één stralend, intens groen, gezond baken van het kerstgevoel was geweest. En het feit dat de naalden er al in groten getale uitsprongen als je er ook maar naar kéék, was misschien ook een vrij helder teken dat wij niet met een vers gestofzuigde vloer uit dit avontuur zouden komen.
Vriendlief stelde nog voor om het ding via onze openslaande balkondeuren naar beneden te storten, alwaar ik, of liever hij, het ding zou opwachten, onschuldige passerende burgers weg zou manen en de neergestorte boom vervolgens naar de verzamelplaats voor kerstboomlijken zou slepen. Maar met het oog op onze arme onderburen die vast heel raar op zouden kijken als er ineens een kerstboom voor hun ramen naar beneden zou komen zeilen, voelde ik mij genoodzaakt om dit toch enigszins briljante (want: naaldenvrije) plan uit zijn hoofd te praten.
Mijn plan de campagne was om de boom zo snel mogelijk het huis uit te slepen en och, om wat uitvallende naaldjes later op te stofzuigen.
Al bij de eerste stap door de huiskamer met de boom wist ik dat dit een volslagen krankzinnig plan was. De boom liet bij het optillen eerst ongeveer een kleine miljoen naalden vallen, bleef toen haken achter een rieten stoel waar de stukken tak nooit meer uit te verwijderen zijn, kwam vervolgens muurvast te zitten tussen de deuren van de huiskamer naar de gang, vuurde toen de rest van zijn naalden af en besloot als toetje nog even om de voordeur te voorzien van een kleurig & geurig kunstwerk van dennengroen. En toen moest de tocht door de rest van het appartementencomplex nog maar beginnen…
Hoewel er eigenlijk op de planning stond op Harry Potter deel 5 te kijken, zijn we de rest van de avond in de weer geweest om niet alleen onze woonkamer, de bewuste rieten stoel, gang, hal, deurmatten en zelfs de wc & badkamer (waar de naalden op miraculeuze en bewonderenswaardige wijze onder de deuren door waren gekomen) te stofzuigen, maar moesten we ook gewapend met twee sets stoffer & blik de gallerij, halletjes, lift en het portiek van ons gebouw naaldenvrij maken.
Ik denk dat ik het in het vervolg net zo doe als vriendin S.: een nepperd kopen, dubbelvouwen en in de meterkast proppen. En dan maar wat Annick Goûtal Noël-kaarsjes aan voor de bijbehorende dennengeur…
What are you doing new year’s eve – Ledisi
Zó leuk, dit Portugeese blog van 
Nieuw hier? Lees meer over '
