Als je niet zo van de Cute Overload bent, heb je nu toch een probleem. Ik ga je hieronder namelijk doodgooien met bunny’s, soezende poezen en all things cute. Tja; het lenteseizoen vraagt daar nou eenmaal om. Happy easter!
They say it’s spring – Blossom Dearie
De dinosaurustassen van ontwerper Giles Deacon. Uitgevoerd in hebberigmakende metallics. Ik hou d’r van; zulke rariteitenkabinetten in de mode.
De kittenheels (met print van zoete katjes) waren al geweldig; zo ook deze platformpumps met zwaluwen van Miu Miu. Dit is toch kunst, bedoeld om op een sokkeltje te zetten en te aanbidden, non?
Fashion darling Chloë Sevigny schittert in een Alice in Wonderland-achtige modeshoot in de Russische Harper’s Bazaar. Hier in prachtige Viktor & Rolf-jurk, geschoten door fotograaf Pavel Havlicek.
Ook al staan er welgeteld twee recepten in die ik ooit zou kunnen maken; het was liefde op het eerste gezicht toen ik het kookboek van Sophie Dahl, getiteld ‘Miss Dahl’s heerlijkheden’ (of, véél leuker, in British: ‘Miss Dahl’s Voluptuous Delights’) afgelopen kerst tegenkwam. De foto’s en de vormgeving zijn gorgeous en La Dahl schrijft heerlijk. Goed nieuws: het boek leverde Sophie een kookprogramma op bij de BBC. Net5, schaf dit aan!
Mooie tas van Louis Vuitton, dit. Ik kan ‘m in gedachten al op duizend manieren combineren met mijn eigen garderobe. Maar zucht, er zal wel weer een LV-prijskaartje aanzitten.
Ja; ze zijn ontzéttend hysterisch, compleet overbodig gezien de huidige omvang van mijn sneakercollectie en het bleek ook nog een ware strijd om uit te knobbelen in welke maat ik ze moest zien te versieren (wiskunde is nooit mijn sterkste kant geweest en van de matentabel van Adidas, met halven en kwarten, sla ik dan ook geregeld op tilt), maar God, wat vond ik ze mooi. Gewoon omdat ik nooit eerder een sneaker als deze ben tegengekomen, vanwege het bijzondere kleurenpalet en – hier spreekt mijn innerlijke ekster – vanwege de glimmers (en natuurlijk omdat ze van Fafi zijn!). Ik word gewoon gelukkig als ik naar ze kijk. En da’s ook wat waard.
Het lijkt soms wel alsof alles wat ik cool vind uit hetzelfde kringetje komt en elkaar opzoekt! Mark’s; het Japanse bedrijf in stationary dat eerder ook al een paar collecties ontwierp met Fafi, heeft een Ladurée-lijn in het leven geroepen. Met stickers, notitieboekjes, sleutelhangers, tape, post-its en briefpapier. Gezien mijn papierfetisj een must-have. Nu nog even een correspondente in Japan zien te vinden.
Ik hou van deze look van Vivienne Westwood. Übercool roze ruitenjasje, een comfy tee eronder en ontploft haar. Yeah bwoy! Gezien bij Vivienne Westwood Red Label Fall/Winter 2010/2011.
Nog zo’n huidige obsessie: interieurs kijken. Er gaat geen dag voorbij waarop ik naar vriendlief roep dat ik ons interieur weer helemaal om wil gooien en ik hamster allerlei plaatjes van hoe-ik-het-wil. To be continued…
A Song For You – Donny Hathaway
Die sleehakken! Die nagels! Die panty’s! Die sieraden! Die truien met initialen! Yes; I’m liking the style of House of Holland. Bovenstaand filmpje geeft je een kijkje achter de schermen tijdens de modeshow waarin de collectie Fall/Winter 2010/2011 werd getoond. Must-watch!
Right Hand Hi – Kid Sister
De woorden die ik nu ga uitspreken, zullen u wellicht verbazen: Whitney Port is in mijn achting gestegen. Jawel! Niet dat ik níet vele, veel nuttiger te besteden zondagen verspil aan het stiekem kijken van ‘The City’-marathons, waarbij ik hysterisch ga krijsen als vriendlief een poging doet tot wegzappen. Echter: na afloop voel ik altijd de behoefte om iets heel intellectueels te gaan doen zoals Anna Karenina lezen. Waar ik dan altijd na anderhalve pagina weer van terugkom, maar goed.
Maar Whitney is plotseling leuk. Nu was Whitney sowieso – in mijn bescheiden opinie – altijd deminst irritante van de dramaqueens
uit The Hills (haar beroemde gezichtsuitdrukking met hangende pruillip daargelaten). Ze verruilde plastic fantastic L.A. voor het coolere New York, hield zich ver van het monsterlijke duo ‘Speidi’ en lijkt ambitieus genoeg om er een carrière in de mode op na te jagen. En kijk wat het haar oplevert: een Fafi pyjama slash playsuit slash jumpsuit slash overall.
Ja sorry hoor, want hoe moeten we dit kledingstuk nou weer interpreteren (ik word soms zó moe van mode…)?!
Toen ik bij de eerste aanblik ervan dacht dat we hier met een onvervalste Fafi-pyjama te maken hadden, zag ik een geromantiseerd beeld van mezelf, gehuld in betreffend kledingstuk en met Louis Vuitton bunny-oren op ’t hoofd, popcorn etend op een stapel grote kussens rond de salontafel.
Later kwam ik er echter achter dat ’t hier niet om een pyjama ging, maar om een jumpsuit/playsuit/overall van zijde. Als in: bedoeld om in naar buiten te treden. À 200 euro.
Welnu, dat is misschien heel leuk en vrijgevochten en cheeky als je Fafi zélf bent en met je pimpelpaarse Wayfarer op een of ander festival in het buitenland waar niemand je kent staat te springen. Maar als nuchtere Hollandaise zie ik mezelf op geen enkele manier en plein public een zijden pyjama van 200 euro rocken.
We moeten het Whitney nageven: ze weet van dit modeitem wél een heel cute, moet-ik-hebben-exemplaar te maken. Dat ze niet kan dansen, maakt het alleen maar cuter. Ik wil ook raar dansen in een Fafi-pyjama van 200 euro!!!
Kijkt u tot slot nog even mee naar het ‘Womens Lookbook 2010’ van Adidas Originals, dat Adidas verdomd goed in elkaar heeft weten te draaien.
En dan ook nog een hele slimme commercial, waarin het oude vertrouwde Adidas-gevoel weer naar boven komt drijven (Nike, wat is dat?):
Dee Edwards – Why can’t there be love? (pilooski edit)
Terwijl ik nietsvermoedend een broodje afrekende bij V&D, zei het meisje achter de kassa ineens tegen me: "Leuke stijl". Ik, niet bepaald het licht van de familie antwoordde met: "Stijl?". Waarop ze zei: "Ja, je hebt een leuke stijl. Je ziet er leuk uit." Nu weet ik niet hoe dat met u zit, maar ik ontvang niet elke dag complimenten van vreemden. En al helemaal niet zulke bijzondere! Ik heb de rest van de dag lopen glimmen als een gloeiworm. Goed voornemen: ook vaker (gemeende) complimenten geven aan vreemden. Geheel volgens de principes van Operation Beautiful.
Mijn kattenmoederhart huilde toen Noodles afgelopen vrijdag voor het eerst met ons naar de dierenarts moest. Voor het onschadelijk maken van zijn ‘home entertainment system’ (jeweetwel) en tevens voor het plaatsen van een chip in zijn vachtje, zodat hij, mocht hij op een onbewaakt moment besluiten via het slaapkamerraam de wijde wereld in te trekken, altijd weer bij ons terugbezorgd kan worden. Zoals gezegd had ik met die arme troetel te doen, maar had ik ondertussen ook al visioenen van een McSteamy-achtige dierenarts die mij na afloop met fonkelende ogen zou vertellen hoe lief & braaf Noodles wel niet geweest was, wat een mooie kat het wel niet is en dat wij – zijn baasjes – het voorbeeldige kattenouderduo zijn. Helaas niets van dit alles. De dierenartsassistente trok een vies gezicht en sprak: "Noodles is niet zo lief geweest hoor!". Waarop zij een huiveringwekkend verhaal uit de doeken deed van hoe gemeen onze kater tegen de dierenarts had geblazen, dat hij zich niet liet pakken voor een prik en door de hele operatieruimte rondrende en dat hij na afloop niet rustig in een ruime kooi mocht uitslapen tussen zijn brave collega-katten, maar dat hij ín een kooi ín die kooi moest worden gestopt omdat ze bang van hem waren geworden. Als toppunt had meneer ook nog eens zijn hele handdoekje ondergeplast. Niet alleen Noodles vertrok met zijn staart tussen de benen; ook wij. Ik vrees dat deelname aan een kattenconcours er met hem niet inzit.
Heeft u dat nou ook weleens; dat u in een bui van ‘zen & zalig’ tegen uzelf zegt: "ik heb deze Fafi-schoenen niet nodig, ik heb genoeg schoenen". Wel, die bui had ik onlangs, maar die was van korte duur. Want: in de stad en ze lonkten naar me als discobollen in wit hemellicht. Enfin; aangepast, met alle kracht die ik in me had níet gekocht en vervolgens twee dagen lang op mijn nagelriemen lopen bijten van de afkickverschijnselen. Ik verzin dit niet. Op een gegeven moment was vriendlief zó klaar met zijn klappertandende Shopaholic dat hij hysterisch: "Koop ze nou, IN GODSNAAM!" tegen me gilde. Tja, toen heb ik ze maar via internet besteld. Lovers’s orders.
Don’t Play That Song – Aretha Franklin
Pssst… even een reminder aan alle fashionista’s die hun hart verloren hebben aan fashionbunny Fifi Lapin: het kittige konijntje is weer terug bij Lesportsac en schittert op een nieuwe collectie backpacks, tote bags, portemonnees, beautycases en andere tassen. Dresscode is deze keer ‘Vaudeville’ waardoor we Fifi aantreffen in schattige stippenjurkjes, outfits met veel strikken en met coole zwarte hoedjes over haar bunny ears. Cute!
Surf naar http://www.lesportsac.com/classic/vaudeville.html om de collectie te checken.
Lees hier meer over Fifi’s eerste collectie bij Lesportsac.
Bad Habits – Maxwell
Er zijn momenten in mijn leven waarop ik denk dat ik eigenlijk in Parijs zou moeten wonen. En die momenten zijn er veel. Zo was ik afgelopen vrijdag maar wat graag even langsgewipt bij Colette in de Rue du Saint-Honoré om een kookklasje (Cooklette) ‘versier uw eigen Nike sneaker met macarons’ te volgen. Dat bedoel ik nou! Niet om het één of ander, maar zoiets schreeuwt toch om mijn aanwezigheid?
Gelukkig zijn er altijd nog foto’s.
Zucht.
Foto’s van Highsnobiety, BKRW en Color Me Good. Thanks guys!
Hear my call – Jill Scott
Het is dat ‘ie bij mijn lokale bladenboer een pittige 10 euro kost, anders zou ik ELLE UK veel vaker in mijn winkelmandje deponeren. Het is altijd een lekker dik modeboekwerk, de vormgeving is fris & gorgeous en de Britten hebben wat modegevoeligheid betreft naar mijn idee altijd een streepje voor op hun Amerikaanse collega’s. Om te bewijzen dat ook de covers van ELLE UK uit het schap knallen, plaatste ELLE niemand minder dan fashion darling Chloë Sevingy op haar cover. Ge-wel-dige typografie ook. Nee, ik denk dat we maar weer twee ‘Tall Latté’s’ moeten skippen om ons tientje in te gaan wisselen bij de Bruna.
So Good Today – Ben Westbeech
Supermooie poster waarop een metrorit door New York wordt verbeeld, gemaakt door Julia Rothman. Brings back memories!
Het recept voor macaron-lolly’s… oh my! Ter navolging van het enorme succes van de cupcake pops (cupcakes op een stokje).Thanks Bakerella!
Miss Selfridge (kennen we die nog?) heeft een Alice in Wonderland-collectie in het leven geroepen, geïnspireerd op de film van Tim Burton. Érg cute en ook de site is zo leuk in elkaar gezet!]
Dit is zooo mooi: Laurel Avenue Bakery, gevestigd in Hollywood, heeft een zogenaamde ‘Tea Party Curio Box’, met alles wat je nodig hebt voor een theefeestje. En dan natuurlijk helemaal in cuter dan cute Alice in Wonderland-stijl.
Nog meer Alice: De Ladurée-vestiging in warenhuis Le Printemps in Parijs heeft haar interieur volledig in het teken gesteld van Tim Burton’s Alice in Wonderland. Er zijn macaron-doosjes in de vorm van Alice in Wonderland-muziekdozen verkrijgbaar en je eet je macarons op onder een enorme witte theepot. Lees meer!
Op www.uhier.com, de website van collectief Ü vind je een post van mij over mijn steeds groter vormen aannemende pompom manie. Lees hoe Sonia Rykiel, Gerlan Jeans en Lanvin ook allemaal bevangen zijn geraakt door de fuzzy bolletjes wol!
Leuke applicatie voor je iPhone: voeg je favo foto’s toe aan cute Russische matroesjka’s. Eng, hysterisch en ontzettend lachen.
Sinds de film ‘500 Days of Summer’ ben ik redelijk geobsedeerd geraakt door actrice Zooey Deschanel. She’s soooo pretty! And soooo funny! Op deze site een kijkje in Zooey’s muziekkamer! (want ja: ze maakt ook nog muziek)
Dit vind ik cool! Fashionary: the world’s 1st fashion sketchbook. Wow! Binnenkort te koop bij Warenhuis der Coolness: Colette.
In het maartnummer van Fancy vind je deze maand een productie van uw reporter over de nieuwe Sista’s of Style. Mét spulletjes in de stijl van deze fabulous vixens erbij. En op de koop toe ook nog eens een embarrassing fashion blunder van diezelfde reporter in de editorial. Als dat geen waar voor je geld is…! 😉
In Colour – Elviin
Was ik eerst nog zo creatief op het nagelfront; de laatste weken is het vooral even snel een kleurtje erop en go. Mijn favoriete nagellaktinten du jour: het mintgroen als hierboven zichtbaar (is nog een kerstkleurtje van Essie), lila, zo donkerblauw dat het bijna zwart is en een bruinpaarse kleur die het gek genoeg heel mooi doet op mijn handen. Van mijn vaste nagellakdealer, tante S. kreeg ik onlangs ook nog een opvallend groen lakje en een donkerblauwe matte nagellak. Beide knetterhip in nagelland momenteel, maar ik moet me er nog even aan durven wagen.
O en ik vond ook nog wat inspiratie van de masters of nail art. Variërend van pandanagels tot aan nails in baseball-stijl (briljant!) voor de laatste show van fashionlabel House of Holland. Maar kijkt u vooral zelf:
Pretty & purple!
Door nagelstyliste Sophy Robson, voor House of Holland
Melody Ehsani’s übercoole Chanel-nagels
Cookiemonster!!! Door WAH Nails
Setje nepnagels (geheel tegen mijn principes in) met macarons, gevonden op Etsy
Lilly Allen’s panterprintnagels
Mooi kleurverloop, door Sophy Robson
Fun & flirty!
Ice, ice baby!
Full colour, door Sophy Robson
Katy Perry’s Minx-nagels (soort stickers), passend bij haar tattoo
Louis Vuitton-nagels, door Sophy Robson
Cool! Adidas-nagels, door M.I.S.S.
Cute panda’s, door WAH Nails
Black & glittery
Nu nog mijn eigen geweldige nagelstyliste vinden… zucht!
Bettye Swann – Then you can tell me goodbye
Maar je mag me ook gewoon Nancy noemen hoor.
Ik ben freelance culinair schrijver en wil álles ontdekken dat met eten te maken heeft.
Tussendoor probeer ik een fijn & goed leven te leiden. Voor mij houdt dat in: doen wat ik leuk vind en leuk vinden wat ik doe (ja, da’s een doordenkertje!), positiviteit verkiezen boven negativiteit (it’s much more fun) en te genieten van de kleine, maar o-zo fijne dingen des levens.
Omdat er volgens mij wel meer mensen zijn die een fijn & goed leven willen leiden (duh!) en we allemaal weten dat het af en toe niet meevalt om je een weg door het leven te klunen, deel ik op dit blog mijn dagelijkse beslommeringen, inzichten, aha-momenten en mijmeringen over dingen die mij blij maken. Want ik geloof dat je met blijdschap delen en verspreiden de wereld een stukje leuker maakt.
Spread happiness!
Nieuw hier? Lees meer over 'My Happy Place'
Mooi! Als freelance culinair schrijver en food fotograaf zit ik diep in de culinaire wereld en sta ik altijd open voor opdrachten waarbij ik de sterren van de hemel kan schrijven en/of fotograferen. Ik zorg voor (culinaire) content voor websites, tijdschriften, social media en merken (denk aan productverpakkingen). Zowel in tekst als in beeld dus.
Voor meer info, kijk bij 'Over NEnz' of stuur me een mailtje.
