NEnz

The boyfriend en ik wonen nu alweer bijna twee jaar in ons huidige appartement. En we wonen hier fijn, zondermeer. Maar omdat het eigenlijk onze bedoeling was om hier maar tijdelijk te gaan wonen, zijn we nu weer on the lookout voor een nieuwe stek om neer te kunnen strijken. Liefst iets dat zoveel mogelijk lijkt op het peperkoekhuisje uit 'The Delicious Miss Dahl' (dromen mag altijd, toch?). Daarentegen weet ik nu al dat ik alle vaste bewoners van dit stukje wijk zal gaan missen. Veel contact tussen buren onderling is er niet, maar De Japies, Skibril, Meneertje 8.6, Fokke & Sukke, de Technohomo's en alle andere buurtbewoners (die ik later allemaal nog zal beschrijven in deze rubriek) staan wel garant voor een dagelijkse portie live-entertainment. Vrienden & familieleden leven inmiddels ook meer dan gezond voor ze is mee met deze soap en vragen geregeld hoe het gaat met de Technohomo's en of we even langs het raam bij Fokke & Sukke kunnen lopen.

Ditmaal deel 1 uit deze reeks, waarin ik aan u presenteer:

De Japies

De buurt waar ik woon is eigenlijk best wel heel rustig & zen (mij eigenlijk té rustig & zen). Het is niet zo dat we allemaal heel erg last van elkaar hebben ofzo; het gaat allemaal vrij gemoedelijk. De uitzondering die die regel bevestigt, is de familie Japie, woonachtig in één van de huizen waar ik vanaf drie hoog op uitkijk (ik kan dus op hun huis & tuin kijken). Geen idéé hoe deze mensen echt heten, maar het begon allemaal met hun zoontje, wiens voornaam Japie is.

Japie is typisch zo’n kind dat je al van tien kilometer afstand zeurend en blèrend aan hoort komen (terwijl hij dan in z’n eentje is, want welk zichzelf respecterend kind wil er nou met zo’n zeur spelen?), dat met zijn fiets in één zwaai alles wat ook maar kans van leven had uit de voortuin weet weg te maaien en dat altijd zoek is. Door die laatste karaktereigenschap zijn wij er ook achtergekomen dat hij ‘Japie’ heet, omdat we zijn ouders voortdurend “Jápieeeee! JAAAAP!” hoorden blèren door de buurt.

Enfin; dan heb je Ma Japie, die de vaste bewoonster is van het huis. Die zie je niet veel op een dag, maar je hóórt haar wel. Zo zijn haar vaste uitatingen: “Tánja!” (tegen haar chihuahua) of “Jápieeee! JAAAAP!”. Maar het wordt pas echt feest als Pa Japie zijn dagelijkse ronde komt doen. In een grote, oude, zilveren Mercedes komt hij aangekard, Een Hollandse zanger van het kaliber Wolter Kroes blèrend door de geluidsinstallatie van zijn auto. Steevast hetzelfde nummer, iets met de poëtische tekst: “als je niet meer van me houdt, wordt mijn hart zo koud”. Pa Japie heeft bovendien een bijzonder uiterlijk, dat beschreven zou kunnen worden als dat van iemand die elke dag vier uur onder de zonnebank ligt, waardoor hij een soort cromabruine shar-pei (zonder de puppyoogjes) lijkt. Hij heeft bovendien de motoriek van Ozzy Osbourne en in combinatie met zijn laaghangende broek zorgt dat voor een dodelijk bouwvakkersdecolleté.

Elke dag rond negenen komt hij aangereden, waarbij hij al aan het begin van de straat (die toch een meter of 30 lang is) begint met toeteren. Naar Japie, want het is de bedoeling dat die dan braaf aan komt hollen en zonder morren in de auto kruipt bij Pa Japie (#fail). Wat door de hiervoor beschreven karaktertrekken van Japie dus nooit volgens scenario verloopt. Na een duetversie van “Jápieeeee! JAAAAP!” door Pa & Ma wordt Japie meestal aan zijn nekvel de auto in gesleurd waarna Pa Japie, dezelfde Wolter Kroes-hit afspelend, de straat uitsjeest, ondertussen alle buurtkatten de stuipen op het lijf jagend. Dit ritueel herhaalt zich meestal weer rond een uur of vijf ’s middags als hij wordt thuisgebracht, maar dan omgekeerd, want dan wil Japie natuurlijk weer niet uit de auto komen.

Ik hou mijn hart nu al vast voor de puberjaren van Japie.

September in the rain – Norah Jones (op aanraden van mijn mams – de wandelende jukebox n.o.1)

1. Naar het bos en dan bij terugkomst warme chocolademelk maken (from scratch!).

2. Anna Sui-achtige bloemenjurkjes dragen met dikke gebreide maillots eronder.

3. Heel veel verschillende gerechten maken met pompoen. Thaise pompoensoep, pompoenpasta; you name it.

4. Nigella's herfsttaart bakken. En Sophie Dahl's bananenbrood (ditmaal mét die dubbelkoolzure soda – als ik die ergens kan vinden tenminste).

5. Lekker mutserig knutselen aan de keukentafel met een grote pot 'Paris, je t'aime'-thee van Fauchon en herfstige jaren '70 muziekjes op de achtergrond (Carly Simon, Diane Birch, Janis Ian). Liefst samen met vriendin N., de queen of crea.

6. Fijne sjaals aanschaffen (ik heb bijna elke dag een sjaal om, omdat dat zo lekker cosy voelt). En zelf proberen een pompomsjaal te maken.

7. Coffee-to-go halen bij Starbucks (echt zo'n ritueel voor als het kouder wordt). Ik hoop dat ze in Nederland ook de 'pumpkin spice latte' gaan verkopen en anders kijk ik bij deze alvast uit naar de kerstkoffies in bijbehorende kerstbekers.

8. Mezelf op regenachtige dagen hullen in melancholie en overal in huis kaneelkaarsjes aansteken, een dikke sjaal omslaan, huissokken aantrekken en de hele dag (zielige) films kijken vanonder mijn favoriete Indiase deken. Films waar ik herfstig van word (om zeer uiteenlopende en soms ver te zoeken redenen): Things we lost in the fire, Confessions of a Shopaholic, 500 days of Summer, Julie & Julia.

9. Gepofte kastanjes eten. Oeh en spruitjes met kastanjes!

10. Een Halloween-pompoen maken, net als vorig jaar. 

11. De perfecte nieuwe winterjas vinden. En een algehele herfst-wintergarderobe. Inspiratiemateriaal: Becky Bloomwood in 'Confessions of a Shopaholic'. 

12. Lekkere geurkaarsen aanschaffen voor in huis. Misschien toch maar weer een 'Air du Colette' vanuit Parijs laten verschepen.En anders is het nooit te vroeg voor Noël van Annick Goûtal, toch? 🙂

13. Nieuwe plantjes voor de deur zetten. 

14. Heel veel goede boeken lezen. Ik heb boekenkasten vol, maar nog lang niet alles kunnen lezen.

15. Elke zondagmiddag zelf soep maken. Maar niet meer die bietensoep van Sophie Dahl, want hoewel de kleur ervan inderdáád adembenemend mooi was, viel de smaak me toch een beetje tegen.

16. Een deken omslaan en bij mijn ouders in de tuin rond het houtkacheltje gaan zitten (ik zou er het liefst meteen marshmallows boven roosteren, maar ik vrees dat mijn vader dan een rolberoerte krijgt).

17. Door de herfstbladeren rennen. En daarna snel naar huis en onder de warme douche om alle spinnen van me af te wassen (ieks!).

Tightrope – Janelle Monae ft. Bigboi