NEnz

Niet te geloven dat het alweer juli is! Zomer! We zitten er middenin. En ik weet niet hoe dat met jou is – maar ik heb het idee dat deze maanden sneller voorbij gaan dan mijn gedachten ze kunnen bijbenen. Tijd voor een pas op de plaats dus, doormiddel van het prikken van een vakantie (tijd maken voor het goede leven!) en door alvast wat dingen in het vooruitzicht te stellen die ik deze maand heel graag zou willen doen en gá doen. Want van deze maand wil ik met volle teugen genieten. Wat jij?

Dingen die ik graag zou willen doen in juli:

Roadtrips maken. The Boyfriend heeft onlangs de leukste auto ever gekocht (na heel veel pech met zijn oude auto, is hij voor een cuter dan cute Fiatje 500 gegaan) en we zijn van plan om er op mooie zomerdagen tussenuit te trekken met zonnebrillen op, een picknickmand achterin en dan maar gewoon rijden en neerstrijken op het leukste plekje dat je tegenkomt. La vie en rose, ik heb er al helemaal zin in!

Huizen zoeken. Ik Funda me al een tijdje suf, maar het wil maar niet lukken om iets te vinden waar we allebei blij van worden. Ik zou ’t liefst in Utrecht wonen, in een charmant huisje met een tuintje en op een plek waar een béétje levendigheid is. Een leuk koffietentje, een bakkertje; dat soort werk. Het zou kunnen dat mijn eisenpakket veel te uitgebreid is, en dat het daarom niet wil lukken (nog steeds jammer dat je bij Funda niet kunt zoeken op ‘Sophie Dahl-tuin’). Maar er móet toch ergens een huis zijn dat leuk genoeg is om er gelijk te willen gaan kijken? Tips worden zéér op prijs gesteld. 🙂

Genieten van mijn verjaardag en geen existentiële crisis krijgen over het feit dat ik alweer – godsnondeju- 28 word (of, zoals ik het liever zie: 27, deel 2). Ik kwam in een cupcakewinkeltje blaadjes van eetbaar papier tegen in de meest pretty kleurtjes en ben van plan om hippiecupcakes te gaan maken met peacetekens, veren en heel veel cuteness. Want waarom niet?

Heel veel inspiratie op doen voor mooie interieurs. Toen we hier net introkken, hadden we een heel duidelijk beeld van hoe we het in wilden richten en welke spullen we wilden hebben. Hoewel ik nog steeds héél erg blij ben met de meubels die we hebben uitgekozen, heb ik het gevoel alsof we her en der een beetje de kluts zijn kwijtgeraakt. Het is wat onsamenhangend geworden allemaal. Ik noem het geregeld ‘een Pipi Langkous’-interieur (heeft vriendlief een hekel aan, als ik dat doe). Het is vrolijk, het is kleurrijk, het is veel en ik vind dat het allemaal wat meer sophisticated mag. Let’s put Pipi in the closet.

Veel meer schrijven. Ik hou zo verdomde veel van schrijven, maar de laatste tijd vind ik mezelf tijdens vrije uurtjes vooral met mijn neus in een boek, luid snurkend op de bank of gekluisterd aan de zoveelste film (films die ik je aan kan raden zijn ‘The Private Lives of Pippa Lee’, ‘The Town’ en ‘Rio’. En wat je ook doet: GA NIET TRUE GRIT KIJKEN! Hoewel dat natuurlijk allemaal persoonlijk is). En als ik eens voor een lege bladzijde uit dag- of notitieboek ga zitten, komt er niets uit. Wellicht bieden de lome zomerdagen soelaas, als helemaal niets hoeft en ik met een glas zelfgemaakte ijsthee en een Moleskine-boekje kan relaxen in de zon. Daar kan geen ’thinking cap’ tegenop!

Mooie plaatjes om in de zomerstemming te komen (als dat al nodig is):

Let’s share: wat zijn jouw doelen voor juli?

Never a dull moment in het appartementencomplex waarin ik woon! Eerder kon u op dit blog al lezen over mijn buren ‘De Japies‘ en ‘Skibril‘. Ditmaal deel 3 uit de reeks: De Sekte.

In het rijtje ‘dagelijkse beslommeringen van uw redacteur’ gaan wij het deze aflevering hebben over Mijn Sekte. Want alsof het gezelschap van buurtbewoners nog niet bont genoeg was, beschikken wij in dit appartementencomplex nu ook over onze eigen sekte. Ik verzin dit niet.

Een paar maanden geleden, tijdens een verjaardag, werd ik erop gewezen: “Hee NEnz, wij zaten te kijken naar dat undercover-programma van Alberto Stegeman… die aflevering over die sekte… en dat speelde zich allemaal af in jullie appartementencomplex!”. Ik had helemaal niets gehoord of gezien, dus ik was in eerste instantie compleet verbouwereerd. En in tweede instantie ook. “Ja echt, ze hebben daar een appartement waar ze af en toe samenkomen. En dan zijn er sessies waarbij ze met z’n allen in kussens moeten schreeuwen. Ik heb het allemaal gezien in die documentaire!”, aldus neef T. Nadat hij ook de angstaanjagende woorden ‘naakt dansen’ had uitgesproken was ik in staat om direct weer terug te verhuizen naar mijn ouderlijk huis. Gelukkig kon neef T. mij ervan verzekeren dat de écht extreme sessies (waarbij dus naakt gedanst werd) alleen in een bunker in Duitsland werden uitgevoerd. Als in: op veilige afstand.

Al een paar maanden zijn we op de hoogte van hun bestaan en hun locatie, ik heb u er alleen nog niet eerder over durven vertellen. Ziet u, ik ben mij ervan bewust dat mijn huidige woonlocatie al een bepaald soort reputatie heeft opgebouwd (één waar ik zelf natuurlijk debet aan ben, aangezien ik hier en plein public al enige keren de vuile was heb buitengehangen over mijn buurtbewoners), en ik vreesde dat De Sekte de genadeklap zou zijn en er hulptroepen mijn kant uit zouden worden gestuurd. Maar weet u; het schijnt in elke buurt voor te komen (niet de sekte; wel heel veel gekheid). Zo heeft vriendin N. óók een Fokke & Sukke, communiceert schoonzus R. met haar luidruchtige onderbuurvrouw door in een soort zelfverzonnen morsecode met een Spa-flesje op de vloer te bonken en vertelde nicht V. onlangs dat haar oude buurvrouw in de porno-industrie werkzaam bleek te zijn. Het is waar: elk huisje heeft zijn kruisje. Maar laten we toch maar gauw gaan verhuizen.