Cioccolato

september 3, 2013 – 17:32

Even samen watertanden hóór. Want jongens, is dit niet de mooiste pastry boutique ooit gemaakt? Je moet er wel eventjes voor vliegen: naar Mexico om precies te zijn.

Tags , | Category Must-visit | Permalink | Comments (2)

Food We Love: het leukste abonnement voor foodies

september 2, 2013 – 17:28

Lange tijd heb ik verlekkerd naar mijn beeldscherm zitten staren, naar beelden van de zogenaamde food boxes van Food We Love. Dit bedrijf laat elke maand een foodbox samenstellen door een bekende foodie. Wat erin zit, blijft geheim tot de postbode voor de deur staat. Toen ik hoorde dat Yvette van Boven – die je kent van haar immens populaire ‘Home Made’ boeken – de laatste foodbox van Food We Love had samengesteld, sprong ik een halve meter omhoog uit mijn bureaustoel. Ik vind Yvette namelijk een ontzettende leukerd en ben groot fan van haar kookboeken, recepten en grappige illustraties. En dus bestelde ik mijn eerste Food We Love box (de boxen van augustus waren eigenlijk al compleet uitverkocht, maar vanwege het grote succes besloten ze er nog een paar bij te laten maken. Ik had dus mazzel!).

Ik had echt het gevoel alsof er een cadeautje van Yvette – voor mij – bij me bezorgd werd door de postbode. Want het zijn echt de producten die zij zelf heeft samengesteld en met je wil delen die je in de box vindt. Dit zijn a few of her favorite things: aardbei-rababerjam van Kate’s Slow Jam, Kokosbloesem suiker van Royal Green, een grote fles bier van Kompaan, roze knoflook uit uit Lautrec (schijnt een favo van de chefs te zijn!), Fregola (een soort pasta uit Sardinië), Granola van de Gebroeders Niemeijer uit Amsterdam (i loooove granola), mosterdzaad van de Stam Kruiden en een klein weckpotje van de Brouwmarkt.nl, om je zelfgemaakte mosterd in te bewaren. Ik was blij verrast.

Helemaal blij werd ik ook van de recepten van Yvette met bijbehorende tekeningen:

Via www.foodwelove.nl kun je je abonneren en ontvang je maandelijks zo’n spannende box vol bijzondere producten. Je kunt er ook voor kiezen om eenmalig een box te bestellen. Die van Yvette is nog beschikbaar!

Tags , , , | Category Foodie | Permalink | Comments (4)

Haat & liefde: mijn iPhone

augustus 30, 2013 – 17:35

Mijn iPhone en ik: we hebben een haat-liefde-verhouding. Aan de ene kant ben ik intens dankbaar voor dit stukje vernuftige techniek, dat mij de mogelijkheid geeft de wereld continu met mij mee te dragen én outfit-foto’s te delen met vriendinnen zodat we geen modemissers begaan (God verhoede het!). Anderzijds merk ik dat ik me dikwijls als een idioot gedraag met dat ding. Alsof ik een junk ben, met een stukje zilverfolie. Ik zit maar te frommelen met dat ding. Op het moment dat de RSI-pauze ingaat op mijn computer en ik dus 30 seconden (en soms 8 minuten) rustpauze zou moeten nemen, grijp ik naar dat ding. Op het moment dat ik moet wachten in de rij bij de supermarkt en de mogelijkheid heb tot nuttiger dingen als dagdromen of rare dingen opmerken voor een NEnz’s Weird World, grijp ik naar dat ding. Op het moment dat ik naar het toilet moet, grijp ik naar dat ding (de zielige waarheid mensen; ik ga hier met de billen bloot). Op het moment dat ik uit eten ben en mijn tafelgenoot naar het toilet gaat, grijp ik naar dat ding. Op het moment dat de aftiteling van de serie/film die ik zojuist heb gekeken ingaat, grijp ik naar dat ding. Op het moment dat ik in bed kruip en mijn hoofd het kussen raakt, grijp ik naar dat ding. Op het moment dat ik ’s ochtends wakker word, grijp ik naar dat ding om te zien wat de rest van de wereld heeft uitgespookt terwijl ik op één oor lag. WAAROM?!!!

Van Facebook ga ik naar Instagram, naar Pinterest, naar de kranten-app, terug naar Facebook, naar Twitter, naar Pinterest, nog een keer de weer-app checken, o ja mail en weer terug naar Facebook. En brengt het me iets? Neen. Enkel onrust.

Ik merk het bij mezelf op – stap één (de fase van ontkenning voorbij) – maar ik ben niet te stoppen. Ik kan een moment van niets gewoon niet meer aanvaarden als gewoon een moment van niets, maar móet dat dwangneurotisch invullen met gefriemel met mijn iPhone. Dag mindfulness! En dat ben ik zooo zat. Ik weet het: ik doe het hartstikke zelf. Maar er móeten vast nog meer mensen zijn die dit gedrag herkennen en er ook vanaf willen. Misschien kan dit filmpje onze getroebleerde zielen redden:

Als u mij nu wilt excuseren: ik ga even mijn iPhone begraven in de tuin.

Afbeelding: Laura Winslow Photography

Category Girltalk | Permalink | Comments (8)

NEnz’s Weird World

augustus 28, 2013 – 18:00

Mijn broertje – net kersverse vader geworden van het schattigste schepsel ooit – vertelde dat de kraamverzorgster de deuren van de douchecabine eruit gelopen had. Ik wilde nog graag weten hoe of waarom, liefst met levensechte animaties, maar daar was geen tijd voor want nou ja, als je eenmaal een baby hebt, is er geen tijd voor koetjes & kalfjes meer. Enfin: mijn broertje vertelde dat hij de hulp had ingeroepen van mijn vader. Die kwam langs om de douchecabine te repareren. Nu moet je weten: mijn vader doet bijna alles wat hij doet, ’t liefst liggend. We weten ook niet waarom; maar hij had beslist geboren moeten worden aan boord van een raket. Dus lag mijn vader languit in mijn broertje’s badkamer om de douchecabine te repareren. Mijn broertje ging even weg, keerde even later weer terug en keek naar de rode sokken van mijn vader. “Ik dacht: wat gek!”, zei hij later tegen mij, “Ik dacht namelijk dat hij aan was gekomen met bláuwe sokken aan” (op dat moment lag ik al onder tafel van het lachen). Toen hij mijn vader daarmee confronteerde – die op dat moment horizontaal lag te puffen van de noeste arbeid – deed die het mysterie af, door te zeggen: “Hè? Ja, is vast chocola ofzo.” Ik wijt het aan een nijpend slaaptekort dat mijn broertje toen niet met een heel groot vraagteken boven zijn hoofd verder heeft gevraagd (ik zit namelijk op en neer te springen in mijn bureaustoel van verontwaardiging terwijl ik dit schrijf), maar hij zei dat hij het wel vreemd vond, maar er verder niks mee deed, tot hij in de hoek van de badkamer – ongeveer aan het voeteneind van mijn vader – een fles chloor ondersteboven zag liggen. Leeg. Omdat íemand mijn vader er toch mee moest confronteren, deed ik dat later, tijdens een bezoek aan mijn ouderlijk huis, met de vraag of hij zijn sokken had gedip-dyed. Mijn vader: “Hè?” (altijd het eerste wat hij zegt in een conversatie) “nee, ik weet al wat dat was: ik gebruik van die hardnekkige kit.” Waarop mijn moeder verontwaardigd vanaf de andere kant van de tafel riep: “Ik heb je sokken gewassen nadat je thuiskwam, dat was zeker weten chloor!”. En je weet wat ze zeggen: mama knows best. Mijn vader is er niet meer op teruggekomen.

Je kent vast wel de blikken Kusmi Tea waar ik hier op nenz.net al vaker over heb geschreven. Het is Russische thee uit Parijs, die in prachtige blikjes wordt verpakt. Die blikjes zijn zo mooi, dat je ze ’t liefst allemaal zou willen kopen. Daarom is het ook zo fijn dat er ook mini-blikjes van worden verkocht, voor een euro of vier, zodat je de verschillende smaken allemaal uit kunt proberen.
Mijn moeder toonde mij laatst trots de inhoud van haar keukenkastje, alwaar een keurige rij van die mini-blikjes stond opgestapeld. “Welke smaak wil je?”, vroeg ze, terwijl ze een rits blikjes uit de kast trok. “Verras me maar”, zei ik. Maar toen mijn moeder blikje één – enkele dagen daarvoor vers gekocht bij een leuk woonwinkeltje in de stad – opentrok, bleek dat nagenoeg leeg. “Hè?!”, zei mijn moeder verbaasd. Waarna ze een ander nieuw blikje opende. Dat ook maar tot een derde gevuld was. Mijn moeder keek op de deksel en riep uit: “Shit, ik heb de TESTERS gekocht!”. En inderdaad: op het deksel van de blikjes prijkte een grote ronde sticker die zelf vanuit het Internationale Ruimtestation ISS zichtbaar zou zijn, met daarop in viltstift geschreven: ‘TESTER’. Dat kan ook alleen mijn familie overkomen.

En oké, eerlijk is eerlijk nadat ik hierbij de was van mijn familie heb buiten gehangen zal ik ook iets weirds van mezelf delen: ik zat laatst middenin mijn slaap rechtop in bed, keerde mij naar vriendlief en sprak de woorden (zegt hij): “Heb je de loempia’s wel koud gelegd?”. Note: wij leven in een loempia-vrij huishouden (als hier al een loempia binnenkomt, is ‘ie namelijk meteen op). Tja, wat wil je: het zit in de familie…

Category Weird Weekends | Permalink | Comments (3)

Maak van je huis een Happy Place met verse bloemen

augustus 27, 2013 – 17:54

Advertorial

Ra ra… wat hebben al die foto’s van jaloersmakend cool ingerichte woningen met elkaar gemeen? Dat er altijd, maar dan ook áltijd bloemen aanwezig zijn. Want niets vrolijkt een huis of kantoor zo op als verse bloemen.
Hun onverbloemde schoonheid, geur (als je er tegen kunt, maar ooo wat kunnen ze lekker ruiken!) en soms waanzinnige combinaties maken zelfs de treurigste werkkamer nog levendig en happy. Als ik een beetje down ben, trakteer ik mezelf dikwijls op een bos verse bloemen om gelukzalig naar te staren. Ik verdeel ze thuis graag over limonadeflesjes die ik heb omgespoeld & bewaard, zodat ik op zoveel mogelijk plekken in huis bloemen neer kan zetten. En o, wat een genot om op zaterdagochtend over de bloemenmarkt te lopen en naar huis te keren met een arm vol natuurschoon.

Daarom is het ook altijd zo zonde dat verse bloemen gewoonlijk niet zo lang vers blijven. Zelfs met de groenste vingers en de beste zorg en aandacht (tegen ze zeggen hoe mooi ze zijn; ik heb het geprobeerd) overleven versgesneden bloemen slechts een week voordat ze langzaam verwelken en doodgaan (R.I.P. mooie pioenen!). Zelfs met de enorme hoeveelheid huis-tuin-en-keuken-middeltjes en Grootmoeder’s tips om bloemen langer te laten meegaan: die blijken in de praktijk lang niet allemaal effectief en soms verkorten ze de zeven-dagen-levensspanne van je mooie blommetjes zelfs.

Om verse bloemen in leven te houden, lang na hun houdbaarheidsdatum, is een wakend oog en toegewijde zorg nodig. Hier zijn een paar tips om dat bloedmooie boeket krakend vers te houden (ofwel: zo word je een bloemenfluisteraar!).

Een van de eerste stappen in zorgen voor je boeket is om de juiste plek te vinden om je bloemen te plaatsen. Ze zouden op een koele plek moeten staan, waar het tussen de 18 en 24 graden is, en uit de buurt van direct zonlicht, hitte of plekken in huis waar het ultiem droog is (blijf daar zelf ook vooral weg, anders verwelk je net zo snel). Dit wist je waarschijnlijk niet: zorg ervoor dat je boeket niet te dicht naast de fruitschaal met rijpend fruit staat, want die stoten een stofje af dat ervoor zorgt dat bloemen sneller oud worden en – uiteindelijk – doodgaan. Zet je bloemen ook niet in een hippe metalen vaas: metaal neutraliseert de effecten van bloemenvoedsel.

Verse bloemen snijden doe je zo: snijd elke steel in een hoek van 45 graden, ongeveer 1,5e centimeter vanaf de onderkant van de steel met een scherp mes of een speciale bloemenschaar. Meng daarna in een vaas het zakje met bloemenvoedsel met warm water, twee eetlepels vers citroen- of limoensap en een eetlepel suiker per kwart liter water. Het toverdrankje zou de vaas tot 5 centimeter onder de rand moeten vullen. Vergeet niet om blaadjes en andere plantenresten die van de bloemen af vallen, zo snel mogelijk op te ruimen (doe dat nou maar!). Zij verspreiden namelijk hetzelfde stofje als rijpend fruit. Plaats je bloedmooie boeket op de aangewezen plek. Voor ideeën om je bloemen zo mooi mogelijk te schikken in een vaas of pot, kijk bij M&S naar coole boeket-inspiratie.

Hoewel de meeste verse bloemen maar een paar dagen blijven leven, kun je hun levensduur verlengen door ze dagelijks te verzorgen. Zo doe je dat: spray dagelijks een beetje water over je bloemen en verwijder alle verwelkende bloemen, bloemblaadjes en bladeren uit de vaas. Als het water in de vaas er troebel uitziet of stinkt, leeg dan de vaas, spoel ‘m af en vul ‘m opnieuw met vers, handwarm water. Voordat je je bloemen weer terugzet in de vaas, kun je het beste ongeveer drie centimeter van hun stelen afsnijden. Dit om eventuele luchtbelletjes te verwijderen die soms in de stelen zitten. Vergeet niet om vers bloemenvoedsel toe te voegen als je het water ververst. Bloemenvoedsel is belangrijk om je boeket vers en je bloemen levend te houden omdat er biocide inzit; een stof die bacteriën afschrikt. Koop daarom altijd een flesje bloemenvoedsel bij je bloemist, zodat je langer van je mooie boeket kunt genieten.

Hoe lang je bloemen ook blijven staan: met een vers bosje bloemen maak je elke ruimte in huis tot een happy place. Van de badkamer tot aan de werkkamer. Trakteer jezelf en haal wat joie de vivre in huis!

Tags , , | Category Do try this at home | Permalink | Comments (3)

Happy item: Ryan Gosling tea towel

augustus 23, 2013 – 17:21

En je vriend zich maar afvragen waarom jij elke dag fluitend de vaat staat te doen… Een Ryan Gosling theedoek. Need I say more?

Te koop voor £9.95 (ongeveer 12 euro) bij de leukste online theedoekenwinkel ever: todryfor.com.

Tags , , , | Category Do try this at home | Permalink | Comment (1)

Must-see: Orange is the New Black

augustus 22, 2013 – 17:30

Ik vind gevangenissen fascinerend. En vrouwengevangenissen helemaal. Dat wil zeggen: ik vind het fascinerend om te leren hoe iemand in de gevangenis terechtkomt. Wat voor geschiedenis daaraan vooraf gaat. Naar de verhalen van vrouwen ben ik het meest nieuwsgierig, hoogstwaarschijnlijk omdat ik me met hen beter kan identificeren. Ik las ooit het boek ‘Van Binnenuit Geschreven’ van Wally Lamb – een van mijn favoriete schrijvers – dat échte verhalen bevat van vrouwen in een vrouwengevangenis waar de auteur hen schrijflessen geeft. Het boek liet een enorme indruk op me achter. Hoe geweld in het leven van vrouwen vaak een vicieuze cirkel is die niet te doorbreken lijkt. ‘Every sentence is a story’.

Toen ik in een issue van BUST magazine (geweldig blad, btw!) een aankondiging zag voor de tv-serie Orange is the New Black; gesitueerd in een vrouwengevangenis, voelde ik al aan dat ik mijn nieuwe favoriete serie had gevonden. De serie is bovendien bedacht door Jenji Kohan, die ook de briljante serie Weeds uit haar creatieve koker toverde. Hallo nieuwe verslaving!

OITNB is gebaseerd op een waargebeurd verhaal (!) en het boek van Piper Kerman. In de serie zien we Piper Chapman (gespeeld door Taylor Schilling); een jonge vrouw die 15 maanden de gevangenis in moet voor een daad die ze tien jaar geleden pleegde. Haar crime? Ze smokkelde geld de grens over voor haar drugs dealende amoureuse (gespeeld door Laura Prepon; Donna uit That 70’s Show). Dat Piper inmiddels een compleet nieuw (yuppen-)leven heeft opgebouwd en haar roerige lesbische affaire heeft ingeruild voor een rustig leventje met haar verloofde Larry (Jason Biggs; ja die uit American Pie!), vormt natuurlijk een interessant uitgangspunt. Hoe overleeft hun relatie de gevangenis?

De serie is soms grof, maar zooo hilarisch. De actrices spelen fantastisch en de karakters zijn stuk voor stuk intrigerend. De achtergrondverhalen van de bewoners van de gevangenis boeien me nog het meest: ze laten een blijvende indruk op je achter.

Ga dat zien!

O en trouwens, dit is too cute

Tags , , | Category Look & Listen | Permalink | Comments (4)

Help een kitten, brei een Knitten!

augustus 19, 2013 – 17:25

Al is de dag nog zo grijs & grauw: je hoeft maar naar een kitten te kijken en je ziel begint te jubelen. Ja mensen; cuter dan een pasgeboren kitten wordt ’t niet.

Helaas zijn er nog altijd veel kitten-weesjes in Nederland. Kleine poezenbaby’s die door hun moeder zijn verlaten bijvoorbeeld. De Dierenbescherming vangt al die weeskittens op en verzorgt ze, met als doel dat elk kittenweesje dat bij ze aankomt, later als een gezonde & blije kat naar een nieuw baasje gaat.

Ieder jaar, van april tot oktober worden er nestjes met kittens afgeleverd bij de dierenopvangcentra van de Dierenbescherming Noord-Holland Noord, Noord-Holland Zuid, Amsterdam, Rijnmond, West- en Midden-Brabant, OverGelder, Friesland, Drenthe, Twente en Brabant Zuid-Oost. Hier worden ze verzorgd, geënt en ontwormd.

Om ervoor te zorgen dat de Dierenbescherming haar goede werk voort kan zetten, is er nu de campagne ‘Help een kitten met een Knitten‘, waarbij ze oproept tot het breien van schattige kleine kittens. Of nou ja: Knittens dus eigenlijk. In het hele land hoor je nu het getik van breipennen, van mensen die erop los breien om hele nestjes vol versgebreide poezenbeesten in te kunnen leveren bij De Dierenbescherming. De Dierenbescherming verkoopt de Knittens in Pop Up Asiels om zoveel mogelijk geld in te zamelen, bedoeld om nog meer kittens op te kunnen vangen en te verzorgen. In september kun je de Knittens ook online kopen in de webshop!

Brei je mee? Op www.knitten.nl kun je het breipatroon voor een Knitten downloaden en zelfs een spoedcursus breien volgen.

Surf naar www.knitten.nl en steun de Dierenbescherming!

Tags , , , | Category Cool Initiatives | Permalink | Comments (4)

Spiegeltje, spiegeltje van de wand

augustus 15, 2013 – 17:53

Onlangs stuitte ik op een boek dat mijn nieuwsgierigheid aanwakkerde: ‘Mirror Mirror Off The Wall: How I Learned to Love My Body by Not Looking at It for a Year’, van Kjerstin Gruys. Daarin beschrijft auteur Kjerstin hoe zij een jaar lang door het leven ging zónder ook maar één keer in de spiegel te kijken of heur haar wel goed zat/ze er wel slank genoeg uitzag/haar outfit wel klopte/vul hier uw mankementen aan uw zelfbeeld in. Je leest het goed: een jaar lang. Niet naar jezelf kijken in de spiegel. Ze mocht zelfs niet in reflecterende oppervlakken (autodeuren, winkelruiten, messen) kijken. De reden? Kjerstin was het zat steeds maar aan haar uiterlijk te twijfelen en vond het tegelijkertijd belachelijk van zichzelf dat ze zo obsessief bezig was met er goed uitzien. Immers: ze was toch een gezonde, intelligente, getalenteerde vrouw die zoveel meer te bieden had dan alleen maar een leuk voorkomen?

Wat ik zo interessant vond aan het boek, was dat het me eens te meer duidelijk werd dat we – oké, IK in ieder geval, ik beken! – zo vaak bezig zijn met er leuk uit willen zien: tot in de puntjes gestylede outfit (die er natuurlijk wel als casual bij elkaar gegooid uit moet zien), goed strandhaar, netjes gelakte nagels, muffin tops vakkundig verborgen; dat het soms ’t plezier wegneemt van gewoon helemaal in het moment zijn en genieten van alle dingen die het leven te bieden heeft. Het gaat er toch – kortweg – niet om wat we zien als we in de spiegel kijken, maar hoe we ons van binnen voelen? Waarom kijken we toch zo vaak in die spiegel voor de bevestiging die we zo eigenlijk niet krijgen?

Je zou kunnen zeggen: als je niet vol goedkeuring naar jezelf in de spiegel kunt kijken, is al je spiegels afplakken dan wel de oplossing? Heb je dan niet een dieperliggend probleem? Maar ik denk dat het volgende iedereen wel bekend voorkomt: je staat op, doet het ritueel in de badkamer, kleedt je aan, maakt je op, doet je haar en denkt: “looking cute!” (kom op: ik weet dat je dat denkt en ZO HOORT HET OOK!). Je gaat de deur uit en alles is pais en vree, tot je oog in oog met jezelf staat in een winkelruit/passpiegel/auto/foto, het befaamde geluid van gillende violen uit horrorfilms hoort (IEH IEH IEH) en denkt: “OMG, what was I thinking?!“. Zeg maar dag tegen je die-ochtend-zorgvuldig-bij-elkaar-gesprokkeld-zelfvertrouwen! Terwijl het gevoel dat je had vóórdat je in de spiegel keek, dat was van zelfvertrouwen, onbezorgdheid; vastbesloten dat het een leuke dag zou gaan worden. Opeens ben je je heel erg bewust van je uiterlijk, en dan niet in positieve zin.

Ergens weet je het natuurlijk wel (dat heeft elke moderne moeder die is opgegroeid in het tijdperk van het feminisme er wel ingestampt): dat er legio dingen zijn die zo.veel.belangrijker.zijn.dan.hoe.je.eruit.ziet. Maar tegelijkertijd wil onze tikkie oppervlakkige kant ook gewoon complimentjes krijgen en mooi & cute bevonden worden, toch? En er het liefst zo uitzien als vrouwen op plaatjes in de media.

read more »

Tags , , , , , | Category Beauty is in the eye of the beholder | Permalink | Comments (11)

Things that make me happy: The Conversation with Amanda de Cadenet

augustus 8, 2013 – 21:14


Ik zal er maar gewoon voor uitkomen: ik miss Oprah. Oké, ze zal wel een flitsend, hypermodern nieuw tv-kanaal hebben, maar dat kan ik niet ontvangen. En dus gaan alle wijsheden, diepte-interviews en levenslessen waar O. zo bekend om stond, aan mijn nase voorbij. Ik moest dus een nieuwe wijze vriendin zien te vinden. En die vond ik. Een heleboel zelfs. Dankzij Amanda de Cadenet. Wiezegtu? Amanda de Cadenet; voormalig actrice, nu fotograaf en en de host van haar eigen show: The Conversation. In haar programma – geproduceerd door haar vriendin Demi Moore – draait het namelijk allemaal om girltalk. Openhartige girltalk. Met beroemde vrouwen. De schoenen zijn uitgeschopt, ze nestelen zich in een lekker comfy bankstel en ze kletsen. Over alles. Ze praat met Busy Phillips (Cougar Town) over zelfbeeld en hoe we onze dochters kunnen leren om een positief zelfbeeld te krijgen. Ze praat met Diane von Furstenberg over het opbouwen van een succesvolle carrière en alle strubbelingen die daarmee gepaard gaan. Ze praat met Christina Applegate over hoe het is om een dubbele mastectomie (borstamputatie) te moeten ondergaan. Ze praat met Alicia Keys over zwangerschap en de-dingen-die-niemand-je-daarover-vertelt. Kortom: hoe het is om vrouw te zijn, in dit knotsgekke tijdperk. Daarbij is Amanda heerlijk nuchter (meer dan Miss O.), eerlijk, ontwapenend en grappig.

Amanda: “I am a woman, a wife, a mother, a friend and a worker. I do not claim to know more than you, but I am certain that by recognizing our beautiful sameness – as well as honoring our true uniqueness – this journey could be a little less lonely and overwhelming.”

Hoe mooi!

Ook beslist het bekijken waard, is Amanda’s website, www.theconversation.tv, waar ze met haar team blogt over onderwerpen als liefde, gezondheid, stijl, carrière en seksualiteit. Daarop schrijft ze: “It is my genuine desire that this site will be a space that refuses to judge, criticise or separate women from one another. I hope you will come to trust this as a place where you will hear some truth and won’t get sold another useless product or have the latest fad diet or media propaganda pushed on you. The stories will, as best as possible, reflect every woman’s voice without exception.” Hulde!

Ik daag je uit om níet verslaafd te raken aan de gesprekken met deze vrouwen.
Je kunt The Conversation with Amanda de Cadenet online bekijken via Youtube. Hieronder vind je de eerste drie afleveringen van seizoen 1:

Aflevering 1 (met Gwyneth Paltrow, Jane Fonda, Sarah Silverman, Zoe Saldana):

Aflevering 2 (met Lady GaGa, Leslie Bennetts, Portia de Rossi, Rita Wilson):

Aflevering 3 (met Alicia Keys, Eva Longoria, Kelly Preston, Senator Kirsten Gillibrand):

Tags , | Category Girltalk | Permalink | Comments (3)

« Vorige pagina — Volgende pagina »

« Vorige pagina — Volgende pagina »