Om op te eten zijn ze, de sweaters & tees van Pyknic. Allemaal met food in de hoofdrol. Van koffie tot aan pannenkoeken, ijsjes en avocado’s; je verklaart je favoriete voedsel de liefde met zo’n tof kledingstuk.
Welke zou jij het liefst dragen?
Alle T-shirts en sweaters zijn te koop in de webshop van Pyknic op www.pyknic.com.
Ik zat van het weekend de ELLE te lezen in de tuin, toen ik wild opsprong. Dit keer niet omdat er een insect op me was geland (als er ooit een petitie komt tegen insecten, teken ik ‘m. Kammenieschelen dat die beestjes ‘nuttig werk’ verrichten; ik ga nu al drie dagen lang de strijd aan te gaan met een complete mierenkolonie die is neergestreken in mijn keukenlade – die met bestek; snap jij het nog? – dus van mij mogen ze allemaal door één reusachtige miereneter worden opgesnoven). Nee, de reden dat mijn pupillen veranderden in hartjes-emoji’s, was omdat ik bovenstaande fiets zag. De enige echte ELLE-fiets, gemaakt door Popal. En je krijgt ‘m nu bij een jaarabonnement op de modeglossy.
Mocht roze met oranje luipaardprint je iets te veel van het goede zijn; er is ook een superchique zwarte variant met witte banden en velgen.
Éen minpuntje: er zitten geen versnellingen op. Maar met zo’n fiets mag je een langzaam tempo aanhouden, zodat zo veel mogelijk mensen je uitgebreid kunnen bewonderen.
De actie is geldig t/m 30 mei 2015 en zo lang de voorraad strekt. Kijk op de website van Hearst Magazines voor meer info.
(tweede foto: Chapter Friday)
Mijn vriend Justin wordt in de familie ook wel Leo Blokhuis genoemd. Omdat hij altijd de persoon is die met nieuwe muziek aan komt zetten, waar niemand nog van heeft gehoord en van zegt: “Jus, wie ís dit?!” als ze het horen.
Ongeveer anderhalf jaar geleden draaide hij ineens non-stop Youtube-filmpjes af in onze woonkamer van een zanger uit Portland, Oregon. Hij heet Jarrod Lawson en de filmpjes lijken zich af te spelen in zaaltjes op cruiseschepen waar hij, vanachter de piano covers brengt van Stevie Wonder, Earth Wind & Fire en D’Angelo. Waarop ik op mijn beurt zeg: “Jus, wie ís dit?!”. Want het zijn steengoede covers, dikke vette soulvolle covers, gebracht door een stem die haast van elastiek lijkt te zijn. Als je nou even hier gaat luisteren, weet ik zeker dat je de rest van deze lange blogpost (ja: ik ben me ervan bewust dat dit een lang verhaal is, maar het is het waard!) ook wilt lezen.
Niet lang nadat de Youtube-filmpjes bij ons thuis op repeat worden afgespeeld, verschijnt het eerste album van Jarrod, getiteld ‘Jarrod Lawson‘ en komt hij voor het eerst naar Nederland.
En dus zitten we in oktober in de North Sea Jazz Club. Na afloop gaan we even kennismaken met Jarrod, die onze cd-hoesjes signeert en mijn naam op de meest engelachtige manier uitspreekt (wat is dat toch; 365 dagen per jaar krijg ik talloze keren per dag ‘Nancy’ naar mijn hoofd geslingerd, maar als iemand die native Engels spreekt het tegen me zegt, word ik week vanbinnen). Na afloop van het concert uploadt mijn vriend wat foto’s die hij van het optreden heeft gemaakt op Facebook. Hij krijgt daarop ontzettende leuke, positieve reacties van Jarrod’s band, ‘The Good People’ en Jarrod gebruikt de groepsfoto van tijdens de toegift zelfs als Facebook-header. Vriendlief is in de zevende hemel.
Flashforward naar afgelopen vrijdagavond: Radio6 heeft de muziek van Jarrod flink lopen pluggen in Nederland en haalt hem naar Bird in Rotterdam, voor een optreden. Uiteraard zijn wij erbij. En de dag erna zijn wij er trouwens ook bij; als Jarrod wederom optreedt in de North Sea Jazz Club (verbaasde reactie van mijn kapper: “Gaan jullie altijd twee keer naar hetzelfde concert?!” Uhm, nee. Alleen bij hele speciale gevallen). Maar eerst dus Bird. Na afloop van een fan-tas-tisch optreden, lopen wij naar de merchandise stand, waar manager Dwayne T-shirts, cd’s en elpees verkoopt. Mijn lief hoefde zich niet eens voor te stellen; Dwayne herkent hem al. “Justin, my man!”, roept hij uit. Achtergrondzangeres Tahirah, die naast hem staat, roept enthousiast uit: “Justin! Thanks for the beautiful photos!”. Ze stoot Jarrod aan, die weer naast haar staat en zegt: “Jarrod, this is Justin!”. We praten wat (of nou ja: vriendlief praat wat met ze, terwijl ik er schaapachtig bij sta) en daarna roepen we enthousiast: tot morgen!
De dag daarna zitten we aan een tafeltje vooraan bij het podium in de North Sea Jazz Club, voor een diner voorafgaand aan de show. We generen ons een klein beetje dat we er weer zijn en dan zo pal vooraan bij het podium zitten (zoals mijn moeder fijntjes opmerkte via WhatsApp: “zitten ze weer tegen diezelfde hoofden aan te kijken!”) en dan heb ik ook nog eens het bandshirt aangetrokken dat ik de avond ervoor heb gekocht, met ‘I’m Good People’ erop; refererend aan de naam van de band. Maar hee: dit tafeltje was nou eenmaal vrij en als je the best seats in the house kunt krijgen, zou je wel gek zijn om die af te slaan. Als we het toetje geserveerd krijgen, staat ineens Dwayne, de manager, aan ons tafeltje om ons te begroeten en geanimeerd met ons te praten (op dat moment kijken de mensen aan de tafeltjes links en rechts van ons, ons verbaasd aan. ‘wie zíjn die lui?’, hoor je ze denken). Als Jarrod tijdens het concert noemt dat er T-shirts te koop zijn, zegt achtergrondzangeres Tahirah in de microfoon: “Justin’s lady’s got one!”. Het is dat ik het op dat moment niet goed versta, anders was ik denk ik onder het tafeltje gekropen. Maar de sfeer is geweldig: heerlijke, steengoede muziek en muzikanten die zó aardig zijn, dat je er meteen een beter mens van wilt worden.
Na afloop krijg ik haast de slappe lach als ik merk hoe vaak mijn vriend in de zaal wordt aangesproken door de bandleden, die hem allemaal een high five of een hand komen geven, als bedankje voor de foto’s van de avond ervoor (achtergrondzangeres Molly – die zelf coole doorknockers draagt – complimenteert mij ondertussen met mijn sugar skull oorbellen). Vriendlief heeft inmiddels ook een bandshirt bemachtigd en aangetrokken, en als we even later samen de trap van de NSJ Club af lopen, joelen Tahirah, Jarrod en Dwayne vanachter de merchandise stand: “Wowww, look at you guys! That’s dedication!”.
We gaan nog met ze op de foto en spreken af dat we elkaar in juli weer zullen zien, op het North Sea Jazz Festival.
Het loopt anders. Vier dagen daarna hoor ik op Radio6 dat Jarrod en The Good People die avond live optreden in het programma Mijke & Co, in de Sugar Factory in Amsterdam. En je kunt gewoon binnenlopen! We besluiten gewoon even te gaan kijken. Eenmaal binnen geven we onze jassen af bij de garderobe, waarna we meteen tegen de band aan lopen. We worden begroet en omhelsd (elke vezel in mijn lijf gilt op dat moment: ik word omhelsd, ik word omhelsd!) en ze vragen ons of we misschien een eettent in de buurt weten, want ze hebben nog niet gegeten. Het is op dat moment 21:45 uur. Wij stellen Wagamama voor, waarop Jarrod zegt: “Do you guys wanna join us?”. Ik heb niet de tijd om deze vraag te verwerken, als vriendlief zegt: “You don’t mind?”. “No, not at all!”, klinkt het in koor. En zo zijn wij na drie minuten weer terug bij het meisje van de garderobe – die stomverbaasd kijkt terwijl ze ons onze jassen teruggeeft – en lopen we samen met The Good People door de straten van Amsterdam. De achtergrondzangeressen ondervragen mij ondertussen grondig over mijn liefdesleven (“Are you guys gonna get babies?”), roepen bij elk pannenkoekenhuis: “Look! Pancakes!”, complimenteren mij met mijn pompom sjaal en zingen Bug a boo van Destiny’s Child. Even later zitten we met z’n allen aan een lange tafel bij Wagamama te eten, te drinken en te praten. Even kijk ik van boven op mezelf neer en denk: Nens, je bent toch verdomme ook een zondagskind ook.
Hier doet Jarrod bij Radio6 een cover van ‘A song for you’ van Donny Hathaway – een van de mooiste nummers ooit gemaakt (hierbij hield ik het niet droog):
Zijn eigen nummer ‘Soul Symphony’:
Kijk voor meer live muziek en interviews met Jarrod op www.radio6.nl. (en vergeet ook niet de petitie te tekenen zodat Radio6 kan blijven! Kijk voor meer info op Facebook.
Eerste foto door Andjustinforall
Lianne La Havas; ik hang aan de lippen van die vrouw. Vooral ‘Lost & Found’ vind ik erg mooi, net als haar cover van Leonard Cohen’s ‘Hey, that’s no way to say goodbye’.
Goed nieuws voor alle Lianne-fans: haar nieuwe album ‘Blood’ verschijnt op 31 juli. De eerste single ‘Unstoppable’ is nu al uit. Leun achterover en luister:
Onderweg katten tegenkomen. Ik sta regelmatig in wildvreemde vensterbanken te loeren of kopjes in ontvangst te nemen terwijl ik over straat loop, met toevallige kat-passanten on the way. Blote voeten-weer! Of in ieder geval blote enkels-weer! Zelf ijsthee maken van earl grey Uitgebreid uiteten met je lief. En dan ’s avonds laat in het donker gearmd teruglopen naar de auto Een bosje ranonkels op tafel (ik heb nu van die leuke witte met een roze randje) Lekker naar de kapper. Je hebt het verdiend, come on! Biertjes met leuke etiketten. Brouwerij Oedipus uit Amsterdam kan er bijvoorbeeld wat van. Swan Market. Een soort tot leven gekomen versie van Etsy met kraampjes van creatievelingen maar ook food trucks en live muziek. Je winterjas weer héél diep achter in je kast opbergen. Zie je pas over een paar maanden weer, de groeten! Vrolijke sokken met ananassen van de HEMA
Zelf chocolade maken a la Rachel Khoo Neefje op schoot en je neus diep in zijn haartjes duwen (Zwitsal! Liefde!) Je voeten van de pedalen af gooien tijdens het fietsen. Dinner & een concert bij de North Sea Jazz Club. Lekker aan een tafeltje met je snufferd zo ongeveer óp het podium. Zó relaxed. Streepjesshirts. A girl can never have too many! Wakker worden in het zonlicht.Radio6. Ik had altijd een bloedhekel aan radio vanwege 1) de slechte muziek die er doorgaans op wordt gedraaid en 2) het domme gekakel van de meeste radiodj’s maar toen ontdekte ik Radio6, al jaren mijn trouwe metgezel onder werktijd. Met lekkere soul & jazzmuziek en leuke radiodj’s die leuke dingen te vertellen hebben (Angelique Houtveen is my favo!). Als je net als ik freelancer bent en veel in je uppie werkt, is het zo fijn & vertrouwd om van die lekkere radiostemmen op de achtergrond te horen die nog weleens wat leuks met je delen. En dan nu het nieuws-waar-je-niet-blij-van-wordt: Radio6 wordt waarschijnlijk wegbezuinigd. Laten we hier met z’n allen een stokje voor steken en vooral keihard verkondigen dat Radio6 moet blijven! Like de facebookpagina en strijd mee!
Onder het mom van mindfulness probeer ik vaak onder de douche een kleine ‘Shower Power Meditation’ te doen:
Hoera, het is weer tijd voor ijsjes! Via
Zelf chocoladerepen maken is zó leuk. Supertip: versier ze met eetbare bloemen. Prachtig! Via
I do love a good mural. Deze is van Chris Uphues.
Maak Korean Fried Chicken met Gizzi Erskine:
Gala Darling benadrukt het nog een keer: je kunt niet genoeg stilstaan bij de dingen waar je blij van wordt. Count your blessings!
Lena Dunham (GIRLS) en Jennifer Saunders (Absolutely Fabulous) praten over seks, drugs en feminisme:
Elke dag, de hele dag door, kom ik nieuwe producten, ideeën en inspiratie tegen. Daarom heb ik ook een soort Inspector Gadget-achtige arm ontwikkeld, waaraan een notitieboekje vastzit. Die is bestemd om al dat leuks in op te schrijven. En wel onmiddellijk.
Omdat ik zo heel veel losse krabbels, plaatjes en dingen verzamel van dingen die eigenlijk het delen waard zijn, geef ik je vanaf nu regelmatig een kijkje in mijn Notebook. Ditmaal: dress to entertain yourself.
In ons jachtige bestaan (rennen! vliegen!) zouden we haast vergeten wat we nou zelf zo belangrijk vinden in het leven. Met deze kettinkjes word je weer fijntjes herinnerd aan je favoriete levensmotto, elk moment dat je in de spiegel kijkt. Bovendien maak je er meteen een statement mee, want iedereen die je tegenover je hebt, gaat je kettinkje natuurlijk meteen lezen.
De kettinkjes zijn gemaakt van hout (dus pas op met water!) en zijn te koop via LadyBirdLikes op Etsy.
Wie zegt dat hippie en sporty níet samen kunnen? Het sportieve Adidas omarmt de paisleyprint (het beroemde Perzische motief dat in de jaren ’60 veelvuldig door hippies werd gedragen) en bewijst met de nieuwe Originals Paisley Capsule Collection dat die mix een supercoole, nonchalante look oplevert. Net waar we naar zaten te snakken voor deze lente! De paisley prints zijn allemaal uitgevoerd in zwart-wit, dus als je ’t lastig vindt om prints te combineren, is dat in ieder geval een uitdaging minder die je hoeft aan te gaan (supertip van modeontwerpster Anna Sui: verschillende prints mixen gaat het beste als je hetzelfde kleurenschema aanhoudt). Combineer een maxi rok met een track jacket of een oversized sweater, sneakers eronder en je bent klaar. Én o zo cool.
Je shopt de Adidas Originals Paisley Capsule Collection (wat een mond vol!) op www.adidas.nl. Peace out!
In juli is het precies vier jaar geleden dat Amy Winehouse overleed. Ik weet nog exact waar ik stond toen ik het nieuws hoorde (waarna ik maar gauw ben gaan zitten…).
De Britse documentairemaker Asif Kapadia maakte een twee uur durende film over het leven van de zangeres, met beelden van interviews en optredens die maar weinig mensen hebben gezien. Hij vertelt het verhaal van het grote, ongelooflijke talent van deze jonge vrouw en haar bizar korte levensduur.
De trailer van AMY is zojuist uitgekomen:
Als Amy Winehouse-fan van het eerste uur, heb ik gemengde gevoelens over deze documentaire. Enerzijds hunker ik naar elk stukje Amy (ik kijk nog steeds regelmatig oude filmpjes van haar terug op Youtube), anderzijds zit ik er niet op te wachten dat we ons weer met z’n allen gaan vergapen aan de trieste ondergang van een publiek figuur. Want Amy was zo veel meer dan dat beeld dat we allemaal wel op ons netvlies gebrand hebben staan, van een veel te mager, veel te dronken meisje dat zichtbaar om hulp schreeuwde. Ik hoop dat deze documentaire haar eer aan doet, haar idioot grote muzikaliteit laat zien.
In ieder geval ga ik kijken. Omdat ik vind dat het verhaal van iemand met zó veel talent, verteld moet blijven worden. En doet deze documentaire dat niet, dan doet haar muziek dat wel…
Ik ga ‘Frank’ nog maar eens opzetten.
AMY; The girl behind the name, komt op 11 juni uit in Nederland. Meer info over de documentaire vind je op www.amyfilm.co.uk.
En ik dacht dat neonletters in je woonkamer al het toppunt van coolheid waren. Boy, was I wrong, want met deze LED-lichtboxen van Bxxlght maak je gewoon iedere dag een andere tekst. Nóg cooler!
Spreek je liefje zwoel toe, spread the word aan de hele buurt (gewoon even je lichtbox naar de vensterbank verslepen) of maak je levensmotto tot een stralend lichtpunt in je eigen toko.
De lichtboxen zijn te koop op www.bxxlght.com (vanaf 335,- euro; je moet er wat voor over hebben). Je kunt kiezen voor een kant-en-klaar exemplaar of een gecustomizede versie met je eigen tekst. Als je er losse letters bij bestelt, kun je elke dag iets anders op je lichtbox zetten.
Maar je mag me ook gewoon Nancy noemen hoor.
Ik ben freelance culinair schrijver en wil álles ontdekken dat met eten te maken heeft.
Tussendoor probeer ik een fijn & goed leven te leiden. Voor mij houdt dat in: doen wat ik leuk vind en leuk vinden wat ik doe (ja, da’s een doordenkertje!), positiviteit verkiezen boven negativiteit (it’s much more fun) en te genieten van de kleine, maar o-zo fijne dingen des levens.
Omdat er volgens mij wel meer mensen zijn die een fijn & goed leven willen leiden (duh!) en we allemaal weten dat het af en toe niet meevalt om je een weg door het leven te klunen, deel ik op dit blog mijn dagelijkse beslommeringen, inzichten, aha-momenten en mijmeringen over dingen die mij blij maken. Want ik geloof dat je met blijdschap delen en verspreiden de wereld een stukje leuker maakt.
Spread happiness!
Nieuw hier? Lees meer over 'My Happy Place'
Mooi! Als freelance culinair schrijver en food fotograaf zit ik diep in de culinaire wereld en sta ik altijd open voor opdrachten waarbij ik de sterren van de hemel kan schrijven en/of fotograferen. Ik zorg voor (culinaire) content voor websites, tijdschriften, social media en merken (denk aan productverpakkingen). Zowel in tekst als in beeld dus.
Voor meer info, kijk bij 'Over NEnz' of stuur me een mailtje.
