NEnz

Mon petit chat Noodles heeft het de gehele kerstavond weten uit te zingen zónder zich a) op het kerstdiner te werpen b) opa hetzij oma aan te vallen c) middenin de kamer een haarbal uit te werpen en daarmee de eetlust te verpesten en d) de volledig opgetuigde kerstboom om te gooien. Hallelujah! Echter, na de holidayze vond hij het genoeg met de zen-mentaliteit en besloot hij veelvuldig ín, en daarmee bedoel ik echt ín de kerstboom te klimmen, daarmee alle naalden, kerstornamenten en levenslust uit de boom zwiepend. En zie er dan maar eens met dreigende pedagogisch verantwoorde houding bij te komen om hem bij zijn kladden uit de boom te trekken. Nieuwe tactiek: er zo weinig mogelijk aandacht aan besteden, dan vindt poezebeest ’t vanzelf niet interessant meer en gaat hij met ander, wél verantwoord speelgoed aan de gang. Zijn geweldige glitterkerstsok bijvoorbeeld.

Om Bea onbedoeld bij te vallen: normaliter vallen je slechts boze blikken ten deel van overige boodschappendoeners bij de buurtsuper, maar zodra de kerstklokjes luiden, lijkt iedereen ineens zin te hebben in een gezellig praatje. Zo werden wij getrakteerd op het verhaal van een stokoude dame bij de Dirk, die losbrandde over (in die bewuste volgorde) het weer, de skivakantie met haar zoon, het leed dat mobiele telefoons heet, het overlijden van haar man, de prijs van toiletpapier en vervolgens de kleur van mijn jas. Ze liet ons bijna niet meer los.

Ook weird: het was dit jaar voor het eerst dat ik iedereen uitnodigde om Kerstmis in Casa NEnz te vieren. Alleen de voorpret was al fan-tas-ties, en in oktober ben ik al begonnen met het maken van kerstversiersels voor het huis. Jawel: ik, doe-ut-zelven. Er hing een zelfgefabriekte pompomkrans aan de deur (met paarse uil in het midden!), blauwe sterren van vilt aan de keukenkastjes, een gecustomizede adventkalender (die halverwege de maand december al uit elkaar viel; maar dat terzijde) aan de Chinese kast, baboesjka’s uit Düsseldorf op het dressoir een etagière op tafel vol met pompoms, kerstornamenten,  -koekjes en -chocolaatjes, en aan de pakjes: kleine baboesjka-giftags die ik uit de computer toverde. Het moet niet gekker worden… !

Het is bijna een jaarlijks terugkerend ritueel geworden: na de kerstdagen even langs bij Accessorize om de salerekken te plunderen. Nu was ik van de week niet de enige die dat idee had, met tot gevolg dat ik in een zéér druk, zéér onhandig ingedeeld winkeltje bil aan bil stond met allerlei andere gillende meisjes. Ik had een scala aan spulletjes in mijn klauwen om uit te proberen zodra ik een vrije spiegel zou zien terwijl ik ondertussen mijn best moest doen om geen ogen uit te steken met mijn ellebogen en mijn winkeltasjes niet te verliezen. Na een snelle passessie rekende ik vrolijk af en groette ik de drukke winkelmeisjes. Pas toen ik even later in een andere winkel stond en mijn portemonnee wilde pakken, zag ik tot mijn grote schrik dat ik onverhoeds een onvervalste Winona Ryder had gedaan: in mijn rechterhand, onder mijn Ladurée-boodschappentasje geklemd, hield ik namelijk nog steeds een set oorwarmers van Accessorize vast. Oh My God! Met het schaamrood op de kaken haastte ik me terug naar de winkel om mijn per ongeluk gestolen waar onder heel veel excuses terug te geven aan het winkelmeisje, dat niet eens grote ogen opzette maar alleen uitbracht: "Oh, echt? Haha, maakt niet uit!". Goddank hoef ik Oudjaarsavond dus niet in streepjespyjama door te brengen.

Fields of Gold – Eva Cassidy (cover)