NEnz

Op foodiewebsite Eat Me Daily las ik onlangs het bericht dat McDonald’s in Parijs nu ook macarons verkoopt: de McMacaron….

Ik las nu even ruimte in voor gegil van verontwaardiging:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Yes; het is pure heiligenschennis, als je ’t mij vraagt (to be clear: voor de macaronwereld; niet voor McDonald’s). Een macaron is een delicaat koekje dat met uiterste precisie en concentratie moet worden gemaakt, dat met het getraind oog van een patissier voorzien moet worden van een kleurtje uit een waanzinnig kleurenpalet, dat met liefde in een mooi, met vloeipapier bekleed doosje moet worden gestopt. En dat vervolgens mee naar huis gaat met een échte liefhebber die zich onderweg al helemaal verkneukelt op het vooruitzicht van koffie met macarons, die er ’s avonds helemaal voor gaat zitten met bankhangoutfit aan, huissokken aan de voeten en overgeromantiseerde beelden van Parijs op haar netvlies. En die bij die eerste hap van haar macaron zwoele Franse chansons door haar hoofd hoort zingen, regenbogen, sterrenhemels en pasgeboren ijsbeertjes voor haar ogen langs ziet flitsen en zich op een bankje in Jardin des Tuileries waant, op een zonovergoten dag.

Om zomaar even een situatie te schetsen.

Kortom: de macaron is toch niet bepaald iets wat op een bruine plastic dienblad tussen een kleverige Big Mac, een liter cola en een kartonnen houder met levenloze Franse frietjes zou moeten liggen?!

Overigens zit er nog wel een kleine, rare twist in dit verhaal: het schijnt dat de McMacarons worden geleverd door Groupe Holder; het bedrijf dat ook Ladurée beheert… Vreemd, non?

Fall in – Esperanza Spalding