NEnz

Één van de grootste martelingen voor een rasechte shopaholic als ondergetekende, is wanneer haar pinpas niet mee wil werken. En mijn eigenste, nog ongepimpte Postbank-pas, stribbelt nu al weken tegen. Zodra ik hem uit mijn Hello Kitty-tijgerprintportemonneetje trek (gekregen van mijn überhippe tante) hoor ik hem al zuchten. Ik staar verlekkerd elke etalage in en raak met mijn hand alle mooie jurkjes aan die ik in mijn tijdschriften tegenkom. Ik droom over nieuwe schoenen, val bijna flauw wanneer mijn collega mij een fotoreportage van haar in New York geshopte spulletjes laat zien, en kan niet normaal bellen met mijn vriendje zonder minstens één keer te hebben opgesomd welke dingen ik eigenlijk nog zo graag zou willen shoppen, waarna ik steevast afsteek in een theatrale tirade over het wel en wee van mijn portemonnee.
Het wordt dus hoog, hoog tijd dat de Money Truck weer eens langs mijn huisje rijdt.
Maar er gloort hoop aan de horizon: er ligt een klein fortuintje in het verschiet, alleen moet ik tot die tijd nog even geduld hebben. Wat erg lastig is wanneer elke vezel in je lijf schreeuwt dat je alvast moet investeren in je zomergarderobe. Ik hou mezelf dan ook de hele dag bezig door lijstjes te maken met alle leuke dingen die ik strakjes met mijn kersverse centjes ga shoppen. En je begrijpt het al; die wil ik natuurlijk gladly met jullie delen…

* Dat ene paar knalrode pumps, ook al wilde ik liever zachtroze. Maar ze zijn er nu en het biedt ook wel weer mogelijkheden tot stoerdere rockchick-achtige outfitjes à la Birgit Schuurman.
* Zachtroze pumps.
* Een setje stoere sneakers om de ellendige blarenpijn mee af te wisselen.
* Een flaconnetje Oh! Sensual Hot Lips dat mijn lippen zal opblazen tot ongekende hoogten. Nu ja, dat is nou ook weer niet de bedoeling; maatje Scarlett is genoeg. Ik kom toch nooit in de buurt van water, dus om nou de rest van mijn leven een opblaasboot met me mee te zeulen…
* Hou je vast en pak de astma-inhalator er maar vast bij: die skinny, ik herhaal; skinny jeans die ik heb gepast. Met toeplopende pijpen. Jaja. Per ongeluk gepast (ik wist niet dat ‘ie skinny was. En trouwens: hoe kun je dat op het eerste gezicht zeggen van een spijkerbroek?) en zo tot de conclusie gekomen dat het toch nog wel meevalt met dat Kirstie Alley-complex. Alleen dan weer dom dat ik ‘m heb teruggehangen…
* Een Kate Mossig giletje. Nooit gedacht dat dat me zou staan. Had nog jaren ’80 trauma’s van mezelf in een zwartfluwelen exemplaar, compleet met wafeltjeshaar.
* Een tas. Het wordt wel weer tijd voor een nieuw exemplaar om het armpje. Maar niet tegen mijn moeder zeggen, i.v.m. zeer waarschijnlijke woede-aanval. Geheel onredelijk, dat begrijp je. Ik bedoel; met een béétje kracht zetten kan mijn kamerdeur echt nog wel open hoor. Ongeveer. Bovendien is het hengsel mijn laatstgekochte tas van de week spontaan geknapt. En ja, de schoenmaker kan dat misschien wel verhelpen, maar toch is er nu onzuivere lucht in onze relatie geslopen. Ik bedoel: hoe kan ik ‘m ooit nog vertrouwen als ‘ie me na drie maanden innige liefde al laat zitten?
* Stápels sexy, kanten lingerie om mezelf helemaal te verwennen. Héérlijk.
* Een stapeltje cd’s dat nog op mijn verlanglijstje staat.
* Een creditcard, om na deze shopsessie nog te kunnen voorzien in mijn dagelijkse behoeften.

Kom nu maar op met de doekoe.

What is it this time – Jamie Lidell