NEnz

Ik heb er een gloeiende hekel aan om naar de huisarts te gaan (sommige mensen schijnen het als een ‘opluchting’ te zien). Als je nog niet ziek was, word je het wel in die wachtkamer vol rondvliegende bacillen. Vol afgrijzen zit ik naar niezende mensen te kijken die vervolgens met een handje vol lekkers de nieuwe AvantGarde eens goed beetpakken. Ieuw! Daarnaast heb ik een vreemde aversie tegen oude mensen met steunkousen, maar over dat verhaal zal ik niet verder uitweiden.
Maar goed, vanochtend zat ik er dus weer. Nog half in mijn REM-slaap, want ik moest er om tien over acht zijn. Zo’n tijdstip doet geen wonderen voor mijn humeur, kan ik je vertellen. Na een half uur AvantGarde doorlezen (ik realiseer me zojuist dat ik me tegoed heb gedaan aan dat bacillennest en ga nu even heel snel mijn handen wassen) en het geleuter van de heumeu receptionist tegen dove oude mensen aanhoren (“Nee mevrouw, u moet in een steríel potje plassen. Ja, een STERIEL POTJE. Geen oude jampotten en dat soort gein. Wat zegt u? GEEN OUDE JAMPOTTEN!”), werd ik het toch wel erg zat. “Mevrouw, kunt u even komen?”, werd er geroepen vanachter de receptiebalie. “Ja eh, hihi, ik kan vandaag geen contact krijgen met uw huisarts. Ik zou graag een andere afspraak met u maken…”
Woensdag kom ik terug. Met een bijl.

Me & Mr Jones – Amy Winehouse