NEnz

Ik wil niet al te romantisch klinken, maar ik heb al een tijdje last van onberekenbare darmen. En ik heb werkelijk alles al geprobeerd: yakult, smerige aloë vera drankjes en zetpillen. Maar het ergste van alles was de ontslakkingskuur, die mijn huisarts me aanraadde.
Toen ik een paar weken geleden bij haar langs ging op spreekuur, zei ze tegen me dat “we mijn darm het beste even konden laten ontslakken”. Ik vind het altijd prachtig hoe huisartsen in wij-termen praten, vooral omdat er bij haar toch echt niets ontslakt hoeft te worden volgens mij. Maar goed. Nadat ik tien seconden later bijkwam op de bank in de behandelkamer terwijl ze me suikerklontjes voerde (ik dacht namelijk dat ze een klysma voor ging stellen en horrortaferelen van een stofzuigerslang in mijn achterste die drab in een soort infuus pompt speelden zich af op mijn netvlies), kreeg ik een receptje van haar mee voor een flesje laxeermiddel. En ik mocht absoluut geen druppel meer innemen dan wat voorgeschreven stond, anders zou ik als een soort losgelaten ballon door het huis vliegen. Nou, een druppel meer -bleek later- zou volgens mij niet uitgemaakt hebben, want vliegen deed ik. Er zitten vierentwintig uur in een dag, waarvan ik er volgens mij twintig op het toilet heb doorgebracht. Verschrikkelijk. En het dagje lozen bleek ook niet echt veel zoden aan de dijk te hebben gezet, want na een week begon alles weer vast te lopen en kon ik onmogelijk naar de wc. Gelukkig had ik alle afspraken voor die dag vantevoren afgezegd, want een etentje bij de Japanner had naar af kunnen lopen.
Terug naar de huisarts ben ik al eventjes niet meer geweest, uit angst dat ik weer zo’n ontslakkingskuur voorgeschoteld krijg. Maar ondertussen zijn mijn klachten nog niet verholpen en feesten mijn darmen vrolijk verder. Het maakt ook niet uit wat ik eet, of ik nou een patatje met wegwerk, of een grote bak rauwkost, ze feesten alsof het hun laatste feestje op aarde is.
En i’m tellin ya: het is bijzonder onromantisch om bij je geliefde thuis urenlang op het toilet te zitten, terwijl er een geluid uit het kleinste kamertje komt dat klinkt alsof er een terroristische aanval op zijn huis geopend is.
Misschien moet ik maar teruggaan naar de huisarts, om te checken of er nog een andere manier is om van dat geborrel af te komen. Maar als ze een klysma voorstelt, vrees ik toch echt dat ik de andere helft van mijn flesje laxeermiddel stiekem in haar koffie moet deponeren…