Zoals dat altijd zo fijn geregeld wordt hierboven (als U meeleest: ik vind U even niet zo lief meer), kwam in het weekend voor Kerst alles tegelijk op mijn bordje. Ik liep al hypergestresst rond, klaar om mezelf op te hangen aan mijn kerstsokken, toen ook nog eens bleek dat mijn laptopje, na ruim twee jaar trouwe dienst (voor het romantiserende beeld zal ik De Grote Crisis van afgelopen zomer maar even achterwege laten), zijn laatste piepjes en bliepjes had gelaten en het nu toch echt over en uit was met de computerpret. Kortom: Fiona kon worden begraven in haar Claw Money-laptophoes.
Je ziet nu vast visioenen voor je van NEnz in alle staten, maar laat ik je verrassen: wonderbaarlijk genoeg was dit niet het moment waarop ik mijn haar opat uit frustratie. Ik bleef zelfs vrij sereen (hoewel met een klein beetje buikpijn) en besloot dan maar het beste van de situatie te maken en even rustig aan te doen. Dit was dan vast een teken van boven dat ik afstevende op een heart-attack.
Enniewee: sinds gisteren is de grote computercrisis dan eindelijk opgelost en heb ik weer een brand spanking nieuw laptopdier tot mijn beschikking om – hopelijk – weer vele nieuwe blogs op te tikken. En hij is moooooi!
O en hoe mijn kerst uiteindelijk was? Lovely. Met dit jaar eindelijk Mijn Eerste Eigen Boom, die ik helemaal volhing met Harajuku meisjes, hippe kerstengelen, Indiase olifanten en candy canes, een uitzinnig 10-gangen tellend kerstdiner met collega’s, vele schitterende kerstprezzies en heel veel warmte & gezelligheid. Werpt u in de tussentijd gerust een blik op de foto van mijn denneboom, dan ga ik nog even mijn nieuwe notebook verkennen (en me door 300 e-mails heen ploeteren)…
One comment