NEnz

Mijn vader heeft een oude vriendenclub waarmee hij eens per week gaat badmintonnen. Één van die vrienden kent hij al heel lang. Hij noemt hem Mathieu, maar zo heet hij helemaal niet. Elke dinsdagavond gaat mijn papa, gewapend met een grote glimlach en een grote sporttas, op weg naar zijn homies om ass te kicken. Ik zie het altijd helemaal voor me: een stelletje van die oude Indo’s, achter shuttletjes aan rennend op de baan, ondertussen de recepten voor de lekkerste nasi kuning uitwisselend en verhalen van hun jeugd in Indonesië terughalend.
Maar soms gaat het traditionele badmintonavondje niet door. Dan heeft één van de mannen weer ergens last van (ze worden tenslotte een dagje ouder) of heeft vrouwlief meer zin in een avondje for two op de bank. Mathieu is dan altijd degene die mijn vader belt om af te zeggen. En aangezien ik bijna altijd de telefoon opneem hier in huis, mag ik de beste man dan weer te woord staan. Onze telefoongesprekjes gaan vrijwel altijd gepaard met een grapje van Mathieu. Vandaag belde hij weer eens, en dat ging zo:

Ik: “Met Nancy.”
Hij: “Hallo, met Hornbach.”
Ik: “Ow, hallo.”
Hij, luid lachend: “Haha, het is niet Hornbach hoor, het is Mathieu!”
Ik: “Ik wist wel dat u het was hoor!”
Hij: “Met wie spreek ik eigenlijk?”
Ik: “Met Nancy.”
Hij: “Aaah Nancy. Hoe is het, moet je ook examen doen deze week?”
Ik: “Eh, nee.”
Hij: “Oh, werk je dan?”
Ik: “Nee, ik studeer nog.”
Hij: “Oh ja, jij studeert voor arts en dan word je straks uitgezonden naar de Tropen toch?”
Ik: “Eh, nee.”
Hij: “Oh, wat studeer je dan?”
Ik: “Ik studeer voor journalist, ik wil later graag bij de bladen werken.”
Hij: “Oh, maar dan kun je toch ook uitgezonden worden naar de Tropen?”
Ik: “Eh ja, in principe zou dat kunnen ja…”
Hij: “En schrijf je nu ook al ergens voor?”
Ik: “Ja, voor Fancy. Dat is een meidenblad.”
Hij: “Oh, maar dat lees ik toch helemaal niet?!”
Ik: “Nou het kan toch, bij de kapper?”
Hij: “Owja, dat is een goed idee ja! Dan zal ik volgende keer eens kijken. Waar ging je laatste artikel over?”
Ik: “Over sektes.”
Hij: “Over sektes?!”
Ik: “Ja.”
Hij: – lange stilte – “Mh, ja dat moet je zo af en toe ook doen hè: schrijven over rare dingen. Gewoon volhouden hoor meid! Is je papa er?”