NEnz

Het eerste slechte nieuws: mijn haar ziet eruit als dat van een willekeurige geflipte Texaanse huisvrouw op de stoel bij Dr. Phil. Je weet wel, zo eentje van wie haar man al zesduizend affaires heeft gehad en zij zich maar af blijft vragen hoe dat toch komt. En niemand die dan even zegt: “Gee, it might be the hairdo!”.
Het eerste góede nieuws: ik ben drie kilo afgevallen. Ik pas dus mooi weer in mijn heupjeans zonder dat mijn lovehandles eroverheen piepen. En ja, ik weet ook wel dat heupjeans tegensweurdig bij het grof vuil mogen, maar no way dat je me in een hoogsluitende wortelbroek krijgt. Maar dat terzijde: ik ben nu al klaar voor het bikini-seizoen!
Het tweede slechte nieuws: ik heb godskanone tien volledige dagen ziek in bed gelegen. Tien dagen waarop ik zo veel moois had kunnen doen! Weg! En in mijn matras zit nu een kuil.
Het tweede goede nieuws: ik ben ein-du-luk weer beter. Ja, nog niet helemaal, maar aan de beterende hand zullen we maar zeggen. Ik ben nog wel flink aan de snotter en ik hoest als een oude zeehond, maar ik ben niet meer aan het matras gekluisterd. En nu kan ik dus eindelijk weer gaan doen waar ik die tien dagen zo naar uit heb gekeken: een raspatatje oorlog gaan eten met mijn liefje en een fijne Chanel-lipgloss uitzoeken. Ik weet ’t, het klinkt volslagen belachelijk, maar daar heb ik mijn zinnen nou eenmaal op gezet ten tijde van hoge koortstemperaturen. Niet dat ik toen visioenen had van een patatje oorlog hoor, eerder van kippenbouillon, gepelde sinaasappels en de zoveelste citroen met zout (het enige wat helpt tegen keelontsteking), want dat zou een beetje vreemd zijn.
Gottegot, zo lang als nu ben ik volgens mij nog nooit ziek geweest. En wat hebben we daarvan geleerd? Voortaan ook de zoete mandarijntjes netjes opeten. En zelfs met sjaal-die-roze-pluizen-op-de-jas-achterlaat-zodat-ik-eruitzie-als-een-muppet om naar buiten. Beter pluizig dan nog een keer ziek.
And may i say: jullie reacties op mijn ziek-zijn-log waren hart-ver-war-mend. Ik heb even een sneak peak geworpen ten tijde van mijn ziektedagen en ik voelde me gelijk een heel stuk beter. Waarvoor mijn grote dank!
Ik ga nog maar even aan het werk, want ja, dat heeft net zo lang stilgelegen als ondergetekende. En dat kan natuurlijk niet. Talk to you later lieverds, en natuurlijk een hele fijne Valentijnsdag gewenst met stille aanbidders everywhere!

Lullaby of Birdland – Ella Fitzgerald