NEnz

Vriend M. zei ooit eens vanuit het niets tegen me: “Ik denk dat twee staartjes jou heel leuk zouden staan.” Na wat verbaasde blikken her en der barstten vriendin N. en ik daarop in een proestende lachbui uit. Sowieso omdat de enige die wegkomt met doing a Pippi, Pippi herself is, maar ook omdat het hoogst ongebruikelijk is voor jongens om, zonder dat wij ze iets gevraagd hebben, mee te denken over onze hairdo’s. Alleen Mari van de Ven doet dat. Zelfs mijn vriendje heeft zich in de vijf jaar dat we elkaar kennen geen enkele keer vanuit zichzelf uitgelaten over mijn kapsel. En als ik nieuwe coupes voorstel, gaat dat ongeveer zo:

Ik: “Wat vind je ervan als ik mijn haar lang zou laten groeien?” J.: “Leuk hoor.”
Ik: “Ik ga denk ik naar de Kinki Kapper, voor een hele nieuwe look.” J.: “Leuk hoor.”
Ik: “Zal ik mijn haar bruin verfen?” J.: “Leuk hoor.”
Ik: “Zal ik de Demi Moore in G.I. Jane look (lees: baldie bald bald) doen?” J.: “Leuk hoor.”

Waar dit op neer komt, is dat vriend M. die lachsalvo misschien helemaal niet verdiend had. Hij stond aan de voetsporen van een hele nieuwe revolutie, eentje waarin boys met ons meedenken over ons uiterlijk, zonder direct voor te stellen dat je je misschien tot Angelina Jolie de tweede kunt laten transformeren.
Maar goed, omdat mijn vriendje in ieder geval instemde met het bruin kleuren van mijn blonde manen, besloot ik de kwestie eens voor te leggen aan vriendin M. Haar antwoord was een kortstondig en hysterisch “NEE!”. Eh ja. Ik houd best van duidelijke reacties op mijn uitlatingen, maar een ‘Nee’ was nou ook weer niet de bedoeling. M. vindt dat ik mijn lokken gewoon lekker blond moet laten. Vriendin L. ziet een bruine coupe overigens weer wel helemaal zitten: “Ik denk dat het je heel mooi zal staan!”
Verwarring alom. What to do?