NEnz

Zie bij ons op school maar eens een computer te pakken te krijgen als je er één nodig hebt. Gisteren zat ik nietsvermoedend in de les, toen mijn chef me belde op mijn gsmettje. Ik heb ooit getracht om stiekem onder de les te telefoneren door onder mijn tafel te duiken en te pretenderen dat ik iets in mijn tas zocht. Helaas kwam ik toen ik ophing met zo’n enorme veerkracht overeind dat ik mijn kop knoerdhard tegen de tafel stootte en er een bult op mijn kop verscheen ter grootte van een struisvogelei. Je begrijpt, sindsdien ben ik een firm believer of bad karma en zet ik mijn telefoontje braaf op ‘stil’ wanneer de docent begint te wauwelen.
Maar goed, toen ik na ongeveer een uur ongeduldig op mijn stoel wiebelen eindelijk terug kon bellen, werd mij gevraagd of ik eventjes een mailtje wilde checken. Er zou mij een foto van een bandje opgestuurd worden en ik moest eventjes aangeven wie wie was voor de vormgevers. “No problemo!” hoorde ik mezelf door mijn telefoon schallen. Er zijn bij ons op school immers genoeg computers voor de gehele stad Utrecht. Behalve als je er één nodig hebt, zo bleek. Want zowel op de achtste als op de negende verdieping, was het computerlandschap bezet door driftig tikkende studenten. En de chique hulpcomputer die op de gang stond, had geen verbinding met het internet. Nadat ik vijftien kostbare computerspeurminuten had verspild doordat ik moest wachten op een lift, kwam ik aan bij de Mediatheek. En die zat ook weer propjevol. Hebben al die studenten niets beters te doen dan een beetje achter de pc zitten?, dacht ik. Winkelen bijvoorbeeld?! Maar nee, ze zaten allemaal aan hun schermen gekluisterd. Ik wilde net luid vloekend terugkeren naar de negende verdieping, toen ik een meisje haar pc zag verlaten. En vanuit mijn ooghoeken zag ik meerdere computerzoekenden naar de verlaten plek snellen. Maar ik was lekker eerder! Haha. Hahaha. Hahahahaha! En dus kon ik godzijdank even rustig doen wat er van me gevraagd werd. Ondertussen nog wel een hele kanonnade aan Arabische woorden over me heen gekregen, de nieuwste Marokkaanse pophits gehoord, drie versierpogingen aan moeten horen en nieuwe homies ontmoet. Misschien moet ik voortaan maar vaker naar de mediatheek gaan, want daar gebeurt nog eens wat!