NEnz

Vers van de pers: vriendin R. en ik zijn net enkele minuten terug van ons avondje uit naar het theater. We zijn Bounce gaan zien, waar ik eerder ook al een logje aan wijdde. Bijna hadden we alles moeten missen, aangezien we vanuit Utrecht met het autootje naar Amersfoort tuften, ineens het betreffende theater en de bijbehorende parkeergarage aan de rechterkant van de auto voorbij zagen trekken en vervolgens niet meer terug konden komen naar diezelfde plek – wat ons drie kwartier dwalen door Amersfoort kostte (ik zag zelfs een straat die ‘Teut’ heette – hoe toepasselijk; degene die Amersfoort namelijk heeft ontworpen moet behoorlijk dronken zijn geweest). Uiteindelijk hebben we de hulp ingeroepen van drie kleine meisjes waarvan één schattig exemplaar haar vrije Barbiespeelavond opofferde om ons rennend te begeleiden door het centrum van Amersfoort (we voelden ons net een stelletje pedofielen).
We reden een straat in waar we helemaal niet in mochten en parkeerden op een plek waar je maar één uur mocht staan. Daarom hebben we maar twee bonnetjes van één uur onder de autoruit gelegd, hopelijk zou meneer agent daar begrip voor hebben. Daarna hinkten we snel het theater binnen (ik vanwege mijn nog steeds zere enkel en R. vanwege haar nieuwe stilettohakjes), waar onze reservering (front row tickets! huil!) natuurlijk allang vervallen was. Gelukkig konden we cheap tickets krijgen en zaten we prima op het tweede balkon. Overall views rulen.
De voorstelling was uiteindelijk wel oké. R. en ik kwamen tot de conclusie dat we eigenlijk al teveel dansshows achter de kiezen hadden. Want terwijl het overige publiek ongeveer door de geluidsbarrière brak van enthousiasme bij elke breakdancemove, konden R. en ik alleen het blonde meiske uit de show uitlachen die blijkbaar nog wat ledematen los moet zien te krijgen (al doe ik het haar niet na). Tja, wij worden niet meer warm of koud van een headspin.
Maar al met al was het leuk dinsdagavondvermaak.
De terugreis ging gelukkig een stuk soepeler. Alhoewel: we besloten een andere auto te volgen, zodat we waarschijnlijk wel op de grote weg uit zouden komen. Maar toen onze voorgangers hun rode Twingo stopten, het lampje aan knipten en leesbewegingen gingen maken, realiseerden we ons dat we ook hier geen betrouwbare bron te pakken hadden. Daarom gingen we voor het enige weggetje van de twintig exemplaren dat we nog niet hadden uitgeprobeerd. En wat denk je? Bingo: gelijk op de snelweg. Ik zeg: doe mij een warm bad.