NEnz

Vorige week begonnen vriendin M. en ik aan een nieuw vak op school, waarbij we een tv-format moeten gaan ontwikkelen. Vol goede moed gingen wij naar het eerste hoorcollege, waar we te horen kregen dat we in groepen ingedeeld waren door de lerares. Maar, we zaten in ieder geval bij elkaar. Helaas verliep de eerste groepsontmoeting minder soepeltjes. Na de les kwamen we allemaal bij elkaar, met het idee om alvast te vergaderen over de voortgang van het project. Maar één van de meiden uit ons clubske, J., was heel iets anders van plan. Als een soort diva denderde ze over ons heen en commandeerde ze ons dat ze nu niet kon omdat ze moest werken en dat ze eigenlijk altijd moest werken voor en na de lessen van het vak en dat we dus maar allemaal op onze vrije dag naar school moesten komen, speciaal voor madame. “Hoho!” dacht ik en dus zei ik tegen little miss zonnebank dat ik toch echt niet van plan was om op mijn vrije dagen naar school te komen omdat zij alleen dan kon. Ik heb wel wat beters te doen, afstuderen bijvoorbeeld. Maar als de peking express walste ze over me heen en keek ze groepsgenootje voor groepsgenootje aan door te zeggen: “Jij hebt er geen probleem mee hè? En jij ook niet hè?” en voor ik het wist was het ‘unfair’ van me om dan als enige niet op te komen dagen op de tijdstippen die madame had uitgekozen. Daarna moest ze ‘hollen’, want ze moest weer aan het werk. Toen de dikke mist was weggetrokken, zeiden M. en ik tegen elkaar: “Wat was dat?”, zo snel had ze ons op slinkse wijze haar wil opgelegd. En dan pas ga je denken, van: “Hee, ik laat toch niet zo over me heen lopen?”
Met pijn in onze buiken zagen M. en ik op tegen de vergadering van afgelopen donderdag. Maar goed, ik had al toegezegd dat ik mijn vrije dag er voor op zou offeren en bereidde me voor op een one-on-one met la tiran die ik wel eens even goed de waarheid zou zeggen. Maar toen ik op school kwam, zag ik alleen M. verlaten aan de vergadertafel zitten. Om te ontdekken dat de overige vijf groepsgenootjes niet van plan waren om die dag op te komen dagen. Een mailtje en een dag later, hoorden we van twee meiden dat ze echt niet konden komen en dat ze onze telefoonnummers toen niet paraat hadden om ons af te bellen. Nou goed, met zo’n excuus kunnen we leven. Maar van miss bitch en haar handlanger-vriendin geen enkel spoor. Het hele weekend lang hoorden we niets van ze, en dat terwijl ze tijdens de eerste ontmoeting nog wel hadden gezegd dat zij het plan van aanpak wel zouden maken voor afgelopen vrijdag. We hadden nog enige hoop dat ze vandaag op zouden komen dagen tijdens de tweede vergadering, maar ook daar waren ze niet. Met z’n viertjes smeedden we daarom plannen hoe om te gaan met de twee klaplopers en we werkten zowat een heel script uit hoe we dit zouden aan gaan pakken.
Een uur later zaten we in de les toen de absentielijst langsging. En wat bleek? Little miss drama’s naam was doorgestreept op de lijst. Waarschijnlijk heeft ze zich uitgeschreven voor het vak via de lerares en vond ze het onnodig om dat aan ons te laten weten. Er is maar één ding dat geschikt is voor een situatie als deze: een fijne cocktail. Proost jongens!