Natúúrlijk hadden jullie deze datum al maandenlang in jullie bomvolle agendaatjes genoteerd staan met een grote roze kring eromheen… en natúúrlijk hebben jullie de dagen ongeduldig af lopen tellen totdat het zover was… en natúúrlijk werden jullie vanochtend versufd wakker en dachten jullie opeens: “Jeej, het is een blijde dag!” Nee? Ow, ik wel. Vandaag kruip ik namelijk in de rol van b-daygirl. En dat houdt in: zeer veeleisend zijn (“jij moet het voor me doen, want ik ben jarig en ja, ik wil absoluut een citroentje in mijn cola”), het scala aan verrassende gezichten opzetten en aan iedere geïnteresseerde oom/buurman/opa uitleggen dat je wéét dat je inmiddels 22 bent, dat dat heeeel oud is en dat je inderdaad op zoek moet naar een huis, een baan, een hond en een auto.
Verder vind ik het natuurlijk hartstikke leuk hóór, jarig zijn. Lieve berichtjes van vrienden, cadeautjes (the best part!) en het lijkt wel alsof je meer de tijd neemt om te genieten van je dag. Alleen was ik liever 21 gebleven. Tweeëntwintig klinkt zo, zo, nietszeggend. Ik ken eigenlijk maar weinig mensen die 22 zijn. Óf ze zijn 21, of ze zijn 23 of ouder. Maar 22, nee. En dan die twee tweeën, kom op zeg, verzin iets beters. Nee, 21 dan. De magische leeftijd. Dan voel je je volwassen. Maar léuk volwassen. Zo van: “Kom laten we gaan dansen bij die te hippe nachtclub en cocktails gaan drinken”-volwassen. Niet “Owjee ik moet nu toch echt het huis uit en een baan vinden en ik heb allemaal nare verplichtingen owjee”-volwassen. Tja. Maar goed, dat zien we morgen wel. Als ik 22 en 1 dag ben.
Graag wil ik ook nog even een applaus afroepen over mezelf, want ik heb gisteravond met bloed, zweet en tranen helemaal in mijn uno een Roti Kukus gemaakt. Ja, dat vond ik toch eigenlijk best knap. Het is dan wel geen roze Hello Kitty taart, zoals hierboven, maar lekker smaakt ie wel. En iedereen die langskomt, krijgt een stukje. Fijne dag allemaal!
Nieuw hier? Lees meer over '
20 Comments