NEnz

Nou, na zulke smeekbedes kan ik toch on-mo-ge-lijk weigeren? Gottegot, wat kunnen jullie slijmen zeg! Maar even zonder dollen: ik moet bekennen dat ik een paar dagen na mijn terugtrekken uit logland meteen ontwenningsverschijnselen begon te vertonen. Deed ik op de automatische piloot mijn dagelijkse rondje Daily Fashion om nieuwe log-info te verzamelen, kreeg ik een lekkere verse ELLE die mij meteen inspireerde, trof ik een groots interview met mijn lichtend voorbeeld Fiona (en ook nog eens volledig gehuld in een Daryl en ratelend over het sex-appeal van soulzanger Maxwell; mijn absolute mannengod op aarde – zie je nu wel dat we familie zijn?!) en bleef het liedje ‘Keep On’ van Jill Scott hangen in mijn cd-player. Bovendien investeerde ik in een bijzonder prettig laptopje en het zou natuurlijk zonde zijn om er niet meteen gebruik van te maken dat ik kan loggen in mijn bed, in bad en op de wc. Nu ja, als ik dat zou willen natuurlijk…

En dan natuurlijk al jullie overweldigende reacties op mijn blog. Met als absoluut hoogtepunt de ‘Don’t Go Nenz!’ site die voor me werd opgericht. Zijn er echt zó veel mensen die me lezen? Tja, dan ga je als kleine computermuis toch een béétje denken dat de wereld je signalen geeft om vooral door te gaan met je schrijfsels. Ik voel me tot in mijn tenen geroerd door al jullie liefs.

Ik heb daarom besloten om door te gaan met schrijven: immers, ik haal er veel te veel plezier uit om te stoppen met loggen. En ik zou wel gek zijn als ik me weg laat pesten, natuurlijk. Daar hebben jullie helemaal gelijk in (slimmeriken!). Janneke is zo lief geweest om me een kopieerbeveiliging voor mijn teksten te sturen en ikzelf ga mijn mooie plaatjes de vernieling inhelpen door ze te markeren met een copyrightnotice.

Tevens wil ik jullie vragen om het mij te melden als jullie ergens een site aantreffen waarop ook stukken van mij staan. Ik heb namelijk bedacht dat het heel stoer zou zijn als ik als een soort CSI-redacteur (maar dan wel zo’n hottie met mooie leren jasjes en killer heels) weblogcopycats op kan sporen. Liefst samen met Gary Dourdan natuurlijk.

Ook twijfel ik nog even of ik op deze huidige site moet blijven. Een frisse start lonkt, maar dit is wel al twee jaar mijn honk geweest, dus hecht ik er een klein beetje sentimentele waarde aan. Ik ga dus nog even nadenken over hoe of wat, maar i’m happy to say dat ik toch graag weer mijn intrek doe in het web-loghotel. En to whom it may concern: sorry voor de stress. 🙂

Without you – Lucy Pearl