NEnz

Iets in mijn slaperige hoofdje zei me vanochtend dat ik maar vast achter de computer moest gaan zitten. Geen idee wat het was, maar het leek wel alsof ik een soort signaaltje doorkreeg dat er iets aan de hand was. Twee minuten later kreeg ik een smsje van vriendin M: ‘Waarom ben je niet op msn, we moeten ons toch inschrijven voor keuzevakken?’ Eeh ja, dat was dus hetgene dat ik vergeten was. De directeur van de opleiding die ik volg, houdt volgens mij zelf nogal van puzzelen. En daarom maakt hij er een sport van om ons studenten als ratten in een doolhof rond te laten rennen. Bordjes, notes, signalen, ze zijn allemaal niet te vinden op het MIM. En wij maar puzzelen. Zo moeten we er altijd zelf maar achterkomen wanneer we ons kunnen inschrijven voor de keuzevakken op het MIM. En wanneer je het het minst verwacht, is het dan zover.
Zo ook vanochtend. Gelukkig mogen alle studenten zich tegelijkertijd inschrijven via internet, zodat het hele proces soepeltjes verloopt… NOT! Het is elk kwartaal hetzelfde liedje: de hele boel loopt vast, waardoor je anderhalf uur zit te vloeken achter je pc. De computer verlaten kun je ook niet, want met keuzevakken is het nou eenmaal zo, dat wie het eerst komt, het eerst maalt. En gezien het feit dat er vaak maximaal 25 studenten aan een module mee mogen doen, is het dringen geblazen. Stress, stress en nog eens stress dus. Gelukkig is het me gelukt om me op te geven. Alleen sta ik bij een van de modulen als 26e student in de rij, dus het is nog maar de vraag of ik het vak daadwerkelijk mag volgen. Gelukkig blijkt in de praktijk vaak dat studenten toch niet op komen dagen of andere vakken gaan volgen. In de tussentijd stress ik nog eventjes verder. Paniek, paniek!