Als je een beetje van winkelen houdt (mwah…), kom je nog wel eens een échte, ontzettende, wereldschokkende rip-off tegen. Je weet wel: zoiets waarvan alle alarmbellen in je hoofd afgaan en je denkt: maar dát is even gejat!!! Zulke momenten heb ik nou elke keer als ik in de H&M rondstruin, maar dat schijnt geloof ik onderdeel van de succesformule te zijn.
Soms vind ik dat stiekem wel heel erg leuk; als ik zo’n schaamteloze kopie ontdek. Ik voel me dan altijd een beetje de Nancy Drew van de mode die een schurk op heterdaad betrapt.
Hoe dan ook: ik kan me voorstellen dat je daar als ‘ik-probeer-krampachtig-het-hoofd-boven-water-te-houden’-label af en toe toch wel graag wat Zweedse nekjes voor om zou willen draaien. Als goudeerlijke consument trouwens ook; je wilt niet wéten hoeveel moeite ik ervoor heb moeten doen om mijn Coco Bellz-tee – met een print van letters die met een flesje Chanel-nagellak lijken te zijn geschreven – naar Nederland te krijgen, om er drie weken later een goedkope Zweedse dubbelganger van te ontdekken. Op de lijven van stadse meisjes overal. Ik bedoel maar.
Maar waar we ook voor gaan; the real thing or the fake thing, de namaak-industrie houdt ons wel bezig. Sterker nog: hij heeft de gehele Albert Cuyp-populatie voorzien van Louis Vuitton-tassen. Jaja. En als het jou niet uitmaakt of er aan de binnenkant van jouw it-bag het labeltje ‘Made in China’ prijkt, spaar je ook nog eens een flinke duit uit. Ga je echter wél voor the real deal, dan moet je er vast veel genoegen uit scheppen dat je elke keer als iemand vraagt "issie echt?" jij een volmondig ‘ja’ kunt laten klinken. De fake v.s. real van deze keer:
Oordeel zelf welke bag jouw voorkeur heeft.
Ain’t nothing like the real thing – Marvin Gaye & Tammi Terrell
Nieuw hier? Lees meer over '
6 Comments