NEnz

Ik vrees dat – mocht ik ooit die gewenste eerste stappen op de bodem van Tokio zetten – ik compleet door zou draaien van al het schattigs dat ik er tegenkom. Al vanaf mijn derde levensjaar ben ik een sucker voor leuke poppetjes. Alleen noemde ik die als driejarig NEnzje nog vooral ‘Poppetsjiesj’, zo zal ook mijn moeder u in een wijnroes op feesten en partijen in geuren en kleuren vertellen.
Maar goed, alle poppen op een stokje; feit blijft dat ik nog steeds onmiddelijk de portemonnee trek zodra ik een dolletje mij enigzins lief aankijkt.

Afgelopen januari vertelde ik u al over de zogenaamde Momiji dolls; Japans uitziende gelukspoppetjes van een vrij zwaar materiaal (ik verdenk ze ervan van ordinair plastic gemaakt te zijn, maar het heeft ook wel iets hout-achtigs) met onderin een briefje waarop je een boodschap of een wens kunt schrijven. Elke dolly heeft een eigen outfit en een in drie zinnen samengevat karakter, meestal in de trant van: ‘Crookie monster makes my heart beat ollie! I like: Blondie and bookshops.’

Omdat designs voor nieuwe potentiële Momiji-familieleden natuurlijk niet aan bomen groeien, besloot het ietwat uitgeputte ontwerp-team van Momiji tot het organiseren van een ontwerpwedstrijd. Via de website Don’t Panic werd een prijsvraag uitgeschreven, waarbij grafisch designers en andere creatievelingen online hun ontwerpen voor drie dolls in konden sturen. Er was één moetje: een thema. En wel het thema ‘indulge’; vrij vertaald ’tevreden stellen’. O en er moest ook meteen maar een bijpassend blikje ontworpen worden.

Het is werkelijk een feestje om alle ingestuurde ontwerpen te bekijken op www.dontpaniconline.com, maar uiteraard kan er maar één de winnaar zijn! De driekoppige jury van Momiji besloot daarom, na het tellen van alle virtueel uitgebrachte stemmen op de designs, dat de poppetjes van de man met de onspreekbare (en tevens ontypbare) naam Yota Sampasneethumrong (ik verzin het niet!) in productie zullen worden genomen. Rond kerst liggen ze in de schappen van het Engelse warenhuis Selfridges.

En het moet gezegd worden: de dolls van Yota steken met kop en schouders uit boven hun zusjes. Geïnspireerd op Engelse theeceremonies schiep hij een poppetje in de vorm van een koekje in een kopje thee (Dippy D.), een aardbeientaartje (Bakey C.) en een theepotje (Cuppa T.). Yota verklaart: "These three girl are parts of my girlfriend. She usually love to indulge herself with a piece of biscuit (or two and more) and a cup of tea in the afternoon. Someday her choice would be a cup cake instead of cookies but if she is in emotional moment, she would rather have both! I so impressed by that. But whatever she is upto, I always give her a company. That is why I created them to dedicated to her".

Goed, voor zijn Engels krijgt hij geen A+ (of hij geeft zijn vriendin echt regelmatig een bedrijf), maar dat heb je met zulke ontwerpskills ook niet nodig…

Dippy D. full size:

Een filmpje van de prijsuitreiking:

Blah – Bilal Salaam