Het kán er iets mee te maken hebben dat ik al meer dan vijf dagen als een zombie door het huis spook (note: NEnz is, na drie weken geleden héél hard geroepen te hebben dat ze nooit ziek is, weer eens goed ouderwets verkouden. En dan niet de zakdoekjes-mee-en-gaan-variant, maar de gekluisterd-aan-bed-en-dood-willen-variant), maar ik krijg opeens weer de ernstige behoefte om mijn lippen te stiften, mijn nagels te lakken en mooie oorbellen in mijn oren te hangen. Van schijndode naar vamp, zeg maar.
Na het grote M.A.C.-hamsterincident van februari ’08 en een in een vlaag van verstandsverbijstering ingeslagen collectie vrolijke Essie-nagellakjes van afgelopen zomer, zit het met punt één en twee wel goed. Maar dan komen we aan bij punt drie: de oorbellen. En een blik in mijn oorbellenkoffertje stemt mij droevig. Goed, er zijn de schattige Titbit-oorbelletjes waar mijn hart nog steeds van smelt, maar die zijn zo licht dat ze als propellors rond mijn oren draaien als er maar een zuchtje wind staat. Niet echt winterproof dus. En die Miss Wax-oorbellen hebben scherpe randjes die een beetje pijn doen als ze tegen mijn (niet te bescheiden uitgevoerde) wangen aankomen. Mijn grote zilveren oorringen? Nah, te saai. Één van de zesduizend setjes doorknockers? Daar heb ik het de laatste tijd een beetje mee gehad, sinds ze in volle glorie bij de Hennes hangen. En met mijn bleke winterhuidje doet dat ghettogoud het ook wat minder leuk.
Nu heeft sieradenontwerpster Nena uit L.A. voor mij dé oplossing bedacht: doorknockers of bamboo earrings (whatever you wanna call them), omwikkeld met kleurrijke, printrijke stofjes, die ze zelf maakt. Gooorrrge!
Nena heeft een Etsy-shopje, maar beschikt op dit moment even niet over veel koopwaar. Houd haar echter in de gaten, want als we haar Myspace-fotoalbum moeten geloven zit er nog heul veul moois aan te komen…
Somewhere over the rainbow – Eva Cassidy
Nieuw hier? Lees meer over '
2 Comments