NEnz

Ik heb heel veel te vertellen… en toch ook weer heel weinig. Laat ik beginnen met het feit dat ik nog al versteld stond van mijn eigen werktempo van vandaag. Ik heb zowaar twee hele artikelen geschreven én een hoofdstuk geleerd uit mijn reader voor Etnomarketing. Jaja, Wonderwoman is er niks bij. Ik moest vanmiddag dus even gaan zitten bij Oprah om bij te komen van dit stukje snelheidsmanie.
Een ander onderwerp, morgen komt mijn mama thuis van Spanje. Olé! En had ik me net verheugd op lekker buitenlandse tijdschriften shoppen op Schiphol, komt ze midden in de nacht aan. Ja, dan zijn de winkels op Schipholplaza natuurlijk allang dicht. Sjit. Maar goed, ik ga wel weer naar The American Bookcenter binnenkort, dan krijg ik ook nog eens studentenkorting. Wat een straf.
Nog iets: heb gisteren ein-du-luk de ceedee van Boomkat kunnen vinden! Een vreugdedansje is hier op z’n plaats, mensen! En hij was nog afgeprijsd ook. Bij The Free, of all places. Beetje jammer. Ik koop mijn cd’s liever bij kleine platenzaakjes, die rond moeten zien te komen van die ene cd in de maand die ik bij ze koop. Ik heb altijd het idee dat het geld dat ik uitgeef bij The Free rechtstreeks in Connie’s gezicht wordt gespoten. En dat wordt het natuurlijk ook, in a way. Maar goed, het ging hier om Boomkat dames en heren, en ik kreeg alle liedjes steeds maar niet gedownload. Dus ik ben een happy meisje. En Connie waarschijnlijk ook weer.
Mijn eigenste hunk scoorde trouwens een supercool shirt. Met een koptelefoon erop. Waarom maken ze dat soort shirtjes nooit voor meisjes? Alles wat wij krijgen zijn bloemetjes en paarden. Ik wil ook eens een keer truitjes met stoere headphones, dj-decks en god-weet-wat-nog-meer!
Maar goed, nog meer nieuws: vriendin L. en ik waren van het weekend zeer crea en besloten de Beadies in Utrecht te plunderen. Na twee uur lang kralen verzamelen togen we zu hause om voor L. twee dazzling earrings in elkaar te flansen en voor mij een hippe sleutelhanger (Prada zegt dat het hip is, dus dan zal dat wel zo zijn). Ze zijn beide errug leuk gelukt, alleen zijn de oorbellen zo zwaar geworden dat L.’s oorlellen nu wat weg hebben van die van vrouwen uit een Afrikaanse Masai-stam (ze bloedden zelfs!) en ik weet niet meer precies waarom ik ook alweer een sleutelhanger wilde hebben. Wat moet je tegenwoordig nog met een sleutelhanger (Meneer Prada is gek)?!
‘K ga maar even Charlies Angels kijken. Misschien heb ik dan morgen weer wat zinnigs te melden op mijn log. Hasta la vista baby!