NEnz

Vriendinnetje L. is een geval apart. Begrijp me niet verkeerd, het is werkelijk een schat van een meid, maar L. ziet regelmatig een ongenode gast opdoemen bij ons in huis. En dan bedoel ik niet dat ze gek is ofzo, ’t meisje heeft nou eenmaal de gave om niet-levende mensen te spotten. En hoewel ik een best nuchter Hollands meiske ben, geloof ik haar wel. Uno problemo: ondanks haar belofte aan bange moi om het niet te melden als ze weer eens een witte gedaante langs ziet schrijden, verklapt ze nog wel eens wat. En zo gebeurde het dat ze ooit zei: “Heej, er zit om kwart voor negen ’s avonds steeds een klein jongetje bij jullie op zolder.” Thank you very much. En nu is het dus zo dat ik nooit meer naar zolder durf rond kwart voor negen. En laat daar nou net de provisiekast staan (ik zeg het je: geen beter dieet dan deze!). Als vriendjelief langskomt, die vaak wel zin heeft in een hapje van ’t een of ander, zorg ik er dan ook altijd voor dat ik ruim voor kwart voor negen op zolder ben geweest. Maar van de week begon zijn maag uiteraard precies op dat tijdstip te rommelen. “Goed, ik ga naar boven”, zei ik, “maar alleen als je met me meegaat.” Vriendje stemde daarmee in, maar ik zag de plagende blik in zijn gorgeous ogen alweer. “Maar je moet niet opeens stiekem het licht uitdoen en wegrennen, beloof je dat?”, zei ik. Het was beloofd. En met dat ik de trap opliep, deed de kwal uiteraard het licht uit en rende hij weg. Leuk hoor. En terug naar zolder durfde ik niet meer. Dan maar even zelf beneden kijken of we daar nog wat hadden. En terwijl ik terug naar boven liep, hoorde ik al een vreemdsoortig lachje uit mijn kamer komen. “Justin, ik vind het niet leuk, hou daarmee op, want ik kom nu naarbinnen!” gilde ik hem toe vanaf de trap. En toen ik mijn kamer binnenstapte, stond hij achter mijn oosterse gordijntje met zijn handen naar me te grijpen en ‘heheheheee’-geluiden te maken. Ik zweer je dat ik een regelrechte horrorfilm-gil slaakte (ik zou er een oscar voor moeten krijgen!). En vriendjelief? Die lachte zich te pletter. De pestkop. Maar wie het laatst lacht, lacht het beste, zeggen ze toch? Ik pak hem nog wel terug. He and his sorry ass…