Omdat ik nog steeds over straat strompel als een aangereden eland, heb ik vorige week krukken gekregen. En hoewel ik van blijdschap vanwege mogelijke verlichting bijna in staat was om met de krukken-uitleen-miep te trouwen nadat ze me mijn roestvrijstalen jongens overhandigde, zou ik die dingen nu het liefst achterin haar keel duwen. Want ook als we al voorbij gaan aan alle oncomfortabele bijverschijnselen zoals spierpijnen in de armen, blaren op de handen en oncharmante manouvres, blijven het gewoon foeilelijke dingen om mee over straat te gaan. Ze staan bij werkelijk bij geen enkele outfit. Fiona (Hering) zou me over de knie leggen. Ik vraag me daarom af: waarom zijn ze er niet in diverse, leuke, frisse kleurtjes te krijgen? Of waarom niet een heel stout paar met tijgerprint, speciaal voor de Anita’s onder ons of een fashionable stel krukken waar je een leuk No.Lita kettinkje bijkrijgt? Dat zou het tijdelijk gehandicapt zijn toch een stuk aangenamer maken.
Want wie zegt dat gehandicapten niet van coutoure houden? Dat ze niet com-pleet uit hun dak gaan bij het zien van de nieuwste Gucci of Prada outfit? Ik bedoel, als Dior ski-stokken en golfclubs kan ontwerpen, moet het ook niet zo moeilijk zijn om krukken te fabriceren. Ik ruik hier een gat in de markt. Hopelijk springt er iemand in voordat ik de krukken-uitleen-miep iets aandoe.
Nieuw hier? Lees meer over '
4 Comments