Toen ik van de week gebiologeerd naar een aflevering van MTV’s PoweR Girls zat te kijken, alleen omdat Paris Hilton weer eens in beeld was, wist ik dat dát het moment was om mezelf tot de orde te roepen. Want waarom raak ik altijd zo gefascineerd door deze blonde, trashy it-girl (en de rest van de wereld met mij)? Je ne sais pas. Ik heb werkelijk géén idee. Mijn Paris Hilton-manie gaat zelfs zo ver dat ik serieus overweeg om haar boek, Confessions of an Heiress, aan te gaan schaffen. Don’t get me wrong mensen; in no way bewonder ik Paris of zie ik een wereldverbeteraar in haar. Maar toch, om onverklaarbare redenen, smul ik van de Paris-pages in roddelbladen, zit ik aan de buis gekluisterd wanneer ’the idiot stickfigure with no soul’ in roze outfitjes over de buis drentelt en wil ik alles over haar weten. Nou ja, niet écht alles, maar toch een heleboel.
Gelukkig kwam ik gisteren langs een documentaire op hetzelfde geweldige MTV, waarin men de Paris-manie poogde uit te leggen. En toen werd het me duidelijk. Want, zei een zeer slimme meneer: “Mensen staren naar Paris Hilton zoals ze naar de zee staren; ze zijn benieuwd wat zich onder het oppervlak afspeelt.” There you have it. Kom nu maar op met die roddelbladen!
Nieuw hier? Lees meer over '
8 Comments